Мама зніклага хлопчыка: Нас вазілі на дэтэктар хлусні

Рэпартаж з Любашак, дзе другі дзень шукаюць двухгадовага малога.

Апошні раз маленькага Ваню, якому ў траўні спаўняецца два гады, яго мама Алена бачыла два дні таму. Пакуль жанчына гатавала, дзіця выйшла на двор і знікла. Дзе яно, што з ім — не ведае ніхто, піша tut.by.

З серады ў вёсцы Любашках Камянецкага раёна, дзе жыве сям'я, ідуць пошукі. Міліцыя, ратавальнікі, валанцёры, здавалася б, прачасалі кожны сантыметр, але нічога не знайшлі. Блізкія хлопчыка ўпэўнены: іх Ваню хтосьці скраў і павёз. «Ён у нас даверлівы, - апісвае характар сына Алёна. - Пакажаш яму цукерку - і ён ужо ідзе да цябе».

Вёска Любашкі маленькая і, лічы, бязлюдная. Тут усяго адна безназоўная вуліца, але на ёй сустракаеш шмат дзяцей. Тут жыве шэсць ці сем шматдзетных сем'яў. Яшчэ з мясцовых - пара пенсіянераў, у сезон прыязджаюць дачнікі.

Большасць жыхароў - прадстаўнікі этнічнай меншасці. Амаль кожны адзін аднаму сын, брат або сват. Жывуць небагата, але дружна. І хоць іх дамы стаяць у розных частках вёскі, дзеці без праблем і без страху ходзяць адзін да аднаго ў госці. Баяцца, кажуць дарослыя, тут няма чаго. Тут усе, кажуць, свае.

З серады цэнтр вёскі зрушыўся да дома Валошыных. Тут сваякі, міліцыя, ратавальнікі. У пятніцу раніцай з бацькамі зніклага хлопчыка працуе псіхолаг.

- Цяпер яны пагутараць, і Алёна з вамі пагаворыць — на падыходзе да дома журналісты сустракаюць Івана Валошына, дзядулю зніклага дзіцяці. - Хай больш людзей даведаецца, можа, хто дапаможа хлопца знайсці.

Маму Вані завуць Алена, юацьку — Віктар. 20-гадовы бацька-жывёлавод у мясцовай гаспадарцы, 18-гадовая мама сядзіць дома з дзецьмі. У Ванечкі яшчэ два родныя браты і сястра, старэйшаму дзіцяці ў сям'і — 4 гады, малодшаму — 4 месяцы. Зніклы хлопчык - трэці па ліку. У траўні яму споўніцца два гады.

Двор Валошыных не абгароджаны парканам. Тут ля драўлянай хаты 10 красавіка хлопчыка і бачылі апошнім разам. Ён гуляў з дзецьмі ў двары. Бліжэй да трох мама забрала яго пераапрануць. Сын гуляў у пакоі, Алена пайшла гатаваць. Як і калі Ваня выйшаў з хаты, яна не ведае.

- Ён вельмі любіць бегаць з мячом. Магчыма, і выбег пагуляць — апісвае тыя падзеі Алена. - Бегаў з іншымі дзецьмі, мы без увагі (пакінулі. — Заўвага. рэд.). А самі з мужам пайшлі каля дома перад Вялікаднём прыбіраць. У нейкі момант гляджу: Вані няма. Я давай усюды яго шукаць. Тут як раз зайшоў пляменнік мужа Рачык, пытаюся: «Ты малога не бачыў?» Ён: «Дык Алеся (малодшая сястра Віктара. — Заўвага) яго да бацькі дадому забрала». Ну я без увагі: забрала і забрала. Ёй 14 гадоў, што яна, дзіця не дагледзіць? Мы давай далей прыбіраць.

Бліжэй да вечара мама з татам падумалі, што сыну пара дадому, патэлефанавалі Алесі. Выявілася, дзіця не ў яе і да сябе яна яго не забірала. Віктар за ровар - і да іх. Хлопчыка няма.

- Мы сабралі ўсіх, сталі Ваню шукаць ва ўсіх Любашках — успамінае той дзень Алена. — Усё агледзелі: двары, хлявы — нідзе яго няма. Тады і паведамілі ў міліцыю.

«Нехта ўбачыў і павёз»

Родныя распавядаюць, што ўвесь вечар у сераду і ноч на чацвер у вёсцы шукалі Ваню. Да пятніцы тут праверылі адрыны, склепы, двары, студні, вадалазы даследавалі прылеглую да Любашак канаву, але нічога.

— Ні цела, ні крыві... - распавядае цётка Алены Рада. - Хоць бы нешта ад адзення...ужо шукалі ў інтэрнэце экстрасэнса. Каб хоць ён сказаў, што з нашым хлопчыкам.

Дзеці, з якімі ён тады гуляў, таксама не ведаюць, дзе Ваня. То тут быў, кажуць, то туды пайшоў, паказваюць. Самаму старэйшаму з іх чатыры, пытацца ў іх нешта складана.

— Ды ўкралі яго, — падключаецца да размовы Радзік, яшчэ адзін са сваякоў. З ім падыходзіць шматлікая радня Валошыных. Версія ў іх тая ж: «Дзіця скралі».

- Ды ён далей за суседні двор ніколі не сыходзіў — апісвае паводзіны сына Алена. - Ён жа зусім маленькі. Толькі «мама-тата» кажа. А без Віці наогул ні есці, ні спаць не мог.

- А хто яго мог скрасці?

- Тут, бывае, ездзяць аўтамабілі, - паказвае рукой на дарогу Алена. — Прадаюць кветкі, галёшы. У мяне ёсць цётка, мы з ёй не размаўлялі, і дзяцей маіх яна не бачыла. А як усё гэта пачалося - учора да нас прыехала. Мы ёй фота Вані паказалі, яна кажа ў сераду, калі сын прапаў, у іх вёсцы людзі кветкі да Радаўніцы прадавалі, дык у іх аўтамабілі хлопчык, падобны на нашага Ваню, сядзеў і плакаў.

- Я ж увесь час хлопцаў прасіў: не выкладвайце вы маіх дзяцей ва «ВКонтакте», - кажа Віктар, тата хлопчыка. - Але ім жа ўсё адно. Хтосьці ўбачыў Ваню і павёз.

Родныя сям'і крыху пазней раскажуць: бацькі вельмі перажываюць. Мама амаль заўсёды плача, абодва амаль не спяць і нічога не ядуць.

- Міліцыя і нас падазравала, учора вазілі на дэтэктар хлусні — стрымліваць эмоцыі Алене ўсё складаней. - Прылада паказала: усё добра. Ну а што яна павінна было паказаць? Калі я цыганка, што я не люблю сваіх дзяцей? І я, і Віця - мы ж таксама людзі, чаму да нас няма спагады?

«Тут ужо ўсё праверылі. Нідзе хлопца няма»

Напраўду дапамагчы сям'і спрабуюць многія. Толькі ўчора, кажа стараста вёскі Міхаіл Кудзелька, «дзіця шукалі дзесьці сто чалавек».

У пятніцу раніцай на месцы працавала прыкладна 50 спецыялістаў. Міліцыя і добраахвотнікі даследуюць вёску і прылеглую тэрыторыю, следчыя і экспэрты аглядаюць дамы.

Крыху пазней на дапамогу пад'едзе яшчэ блізу 30 чалавек.

Аляксей Ждановіч, добраахвотнік пошукава-выратавальнага атрада «Анёл», спецыяльна адпрасіўся з працы. А як, кажа, не прыехаць, «калі знікла дзіця»?

- Цяпер тут блізу 10 добраахвотнікаў, крыху пазней пад'едуць яшчэ, - стоячы сярод поля, апісвае ён абстаноўку. - Учора хлопцы размаўлялі з мясцовымі, пачалі прачэсваць «квадраты» побач з Любашкамі. Тут блізка ферма, сёння працуем у тым кірунку. Стараемся праверыць тэрыторыю, куды дзіця толькі магло зайсці.

Да поўдня пятніцы валанцёры прачасалі блізу васьмі кіламетраў палеткаў. Нягледзячы на холад, шукаць хлопцы збіраюцца «да перамогі». Версій аб тым, што магло здарыцца з малым, пакуль не агучваюць.

- Хочацца верыць, што ён дзесьці ў кагосьці — дзеліцца здагадкамі Марыя, якая каардынуе працу добраахвотнікаў. - На вуліцы холадна, уначы - тым больш. Як далёка ён мог сысці, таксама незразумела. Спадзяемся, хлопчык жывы.

Па факце невядомага знікнення дзіцяці ў Камянецкім раёне распачатая крымінальная справа, на месцы працуюць следчыя.

- Выкарыстоўваецца крыміналістычная тэхніка - квадракоптар, цеплавізар. Працу следча-аператыўнай групы і пошукавых атрадаў на месцы здарэння каардынуе кіраўніцтва УСК Берасцейскай вобласці — тлумачыць сітуацыю Дзмітрый Іванюк, афіцыйны прадстаўнік УСК Берасцейскай вобласці.

Стараста Міхаіл Кудзелька па вясковых мерках жыве ад маладой сям'і далёка - у іншай частцы Любашак. Валошыны, кажа, непітушчыя і спакойныя.

Недалёка ад дома Міхаіла Мікалаевіча хата дзядулі зніклага хлопчыка. Дзеці, распавядае мужчына, часта бегалі туды-сюды без нагляду.

— Але Ваня зусім маленькі, - разважае стараста. - Колькі я на вуліцы хаджу ці каля акна сяджу, ніколі яго аднаго ў нашым краі не бачыў. Ды ўкралі яго, — ён змяняе тэму.

- Чаму вы так думаеце?

- Ды таму што тут ужо ўсё праверылі. Нідзе хлопца няма.

— А хто скраў?

- Не ведаю. Толькі не бывае так, што быў чалавек і раптам няма яго.