Le Monde: Для Пуціна Зяленскі - НЛА, асобнік, якога ён ніколі не сустракаў у былым СССР

Кіраўнік РФ прывык мець справу з апанентамі, якія падзяляюць яго культурны код.

«Вядомы комік, пераможца ўкраінскіх прэзідэнцкіх выбараў, не забаўляе Крэмль, чый лідар прывык мець справу з апанентамі, якія падзяляюць яго культурны код, тлумачыць аглядальнік Le Monde (пераклад - inopressa.ru) Сільвія Каўфман.

«Уладзіміру Зяленскаму было 13 гадоў, калі знік СССР. Будучы прэзідэнт, комік-неафіт у палітыцы, але таленавіты мэнэджар буйной кампаніі шоў-бізнэсу, абраны 21 красавіка з вынікам у больш чым 70% галасоў, увасабляе не толькі скачок пакалення ў постсавецкую прастору, але таксама ўяўляе сабой палітычны прарыў. Для Уладзіміра Пуціна, які знаходзіцца ва ўладзе на працягу дзевятнаццаці гадоў, гэта новы досвед: пераемнік Пятра Парашэнкі не звязаны з ім адной і той жа гісторыяй, не падзяляе адны і тыя ж стандарты паводзін», - паказвае аўтар артыкула.

«Зяленскі, безумоўна, расейскамоўны, ён належыць да той катэгорыі ўкраінцаў, якія больш вольна тлумачацца па-расейску, чым па-ўкраінску. Аднак гэта робіць яго нават больш небяспечным для Крамля, чым яго папярэднік, які, абвясціўшы пра намер ўзначаліць нацыяналістычную кампанію ў дачыненні да рэлігіі, войска і ўкраінскай мовы, гуляў на раскол унутры краіны, якую ён, тым не менш, дапамог змяніць. Уладзімір Зяленскі ж прэтэндуе на тое, каб аб'яднаць украінцаў, як усходніх, так і заходніх, разыгрываючы карту паслаблення напружання і робячы стаўку на барацьбу з карупцыяй. Але, як усім вядома, аб'яднаная краіна мацнейшая за падзеленую краіну», - піша Каўфман.

«Для Уладзіміра Пуціна Уладзімір Зяленскі - гэта НЛА, прабойны разрад, з такой асобінай ён ніколі не сустракаўся ў былым СССР. Ён уяўляе сабой наступны крок рэвалюцыі Майдана, якая ў 2014 годзе дзеля далучэння Украіны да Еўразвязу зрынула прэзідэнта, якога падтрымлівала Расеяй. Габрэй Зяленскі ўжо не адпавядае распаўсюджанаму расейскай прапагандай карыкатурнаму вобразу фашыста ўкраінца. Горш за тое: ён з'яўляецца прадуктам плюралістычных і дэмакратычных выбараў, настолькі натуральных, што іх ніхто не аспрэчвае», - адзначае Le Mon de.

«Ужо ў панядзелак у Маскве маладыя расейскія выбаршчыкі адважыліся задумацца, а чаму такое было б немагчыма ў іх дома, калі гэта стала магчыма ў Кіеве?» - гаворыцца ў артыкуле. - Абраны прэзідэнт-комік, нібы прадбачачы іх пытанні, вечарам пасля сваёй перамогі заявіў: «Пакуль я афіцыйна не прэзідэнт, я магу сказаць як грамадзянін Украіны ўсім краінам постсавецкай саюза: паглядзіце на нас - усё магчымае!» У гэтым і ёсць самы кашмарны сон Крамля».

«Фенаменальны вынік Уладзіміра Зяленскага, знакавая змена мовы ў яго кампаніі, яго прагматызм і велізарныя чакання пераменаў ва ўкраінскім электараце могуць адкрыць акно магчымасцяў, - хоча верыць адна французская дыпламатычная крыніца. - Трэба яшчэ, каб Расея здолела іх скарыстаць: і гэта вялікае пытанне. Не ўпэўнены, што пуцінская сістэма валодае дастатковай гнуткасцю для гэтага».

«Прыгоды Зяленскі толькі пачынаюцца, і прычын для таго, каб яны пайшлі не згодна з планам, будзе дастаткова. Здавалася б, усё падахвочвае да песімізму: расейскі фактар, складанае фінансавае становішча Украіны, недасведчанасць абранага прэзідэнта, нявызначанасць яго праграмы, скандальны алігарх Ігар Каламойскі, які, як кажуць, да яго занадта блізкі. Некаторыя ўкраінскія назіральнікі кідаюць на шалі такія вырашальныя довады як вялізная надзея, адчуваецца ў Кіеве, і кампетэнтнасць некаторых маладых дарадцаў, расчараваных прэзідэнствам Парашэнкі, былых міністраў эканомікі ці фінансаў, паважаных за мяжой, якімі здолеў сябе акружыць кандыдат у прэзідэнты. Яшчэ ёсць надзея на тое, што закрыць гэтую постсавецкую эпоху ім дапамогуць еўрапейцы», - рэзюмуе Каўфман.