Пенсіянер з Баранавічаў: Пяць адсоткаў дададуць, а 25 – забяруць
10- 12.07.2019, 10:24
- 12,998
Як беларускія пенсіянеры выжываюць на $ 200.
Ці рэальна пражыць на пенсію 400 рублёў, спыталі нядаўна ў намесніка міністра працы і сацыяльнай абароны. На што ён адказаў: «Жыццё на пенсіі нельга разглядаць толькі праз прызму дзяржаўнага пенсійнага забеспячэння. У Беларусі ёсць магчымасці фармаваць дадатковыя ашчаджэнні на старасць». На што хапае пенсіі і ці можна на яе пражыць, intex-press.by пацікавілася ў баранавіцкіх пенсіянераў, якія атрымліваюць 400 рублёў.
«За 45 гадоў на месца ў санаторыі не зарабіла»
Валянціна Мікалаеўна, 66 гадоў
– Я працавала выкладчыцай музыкі 43 гады. Прафесія мне вельмі падабалася, і ўсе гэтыя гады на працу я хадзіла з задавальненнем. Вяла ўрокі, узросту не адчувала, і, калі прыйшоў час сыходзіць на пенсію, гэта стала для мяне нечаканасцю.
Перабудавацца з працы на будні заслужанага адпачынку было псіхалагічна цяжка: літаральна нядаўна ты быў заняты і запатрабаваны, а ў нейкі момант застаўся адзін. Пры гэтым вольнага часу і «хацелак» стала шмат, а сродкаў – мала. За час настаўніцкай працы грашовых ашчаджэнняў зрабіць не атрымалася.
Мая пенсія складае 450 рублёў. На гэтыя грошы існаваць можна, а вось жыць – не. Практычна ўсё, што я атрымліваю, сыходзіць на камунальныя плацяжы і клазет.
За камуналку і тэлебачанне я плачу блізу 100 рублёў. Яшчэ столькі ж выдаткоўваю на лекі. А калі атрымаецца патрапіць на дзённы стацыянар і прайсці курс працэдураў паводле рэкамендацыі лекараў, можна пакінуць яшчэ рублёў 150.
Тое, што застаецца, сыходзіць на прадукты, побытавую хімію і нейкія дробныя выдаткі. Вопратку і абутак практычна не набываю – нашу тое, што ёсць. А калі надумаю прыкупіць нейкую абноўку, то з пенсіі буду адкладаць некалькі месяцаў.
На адпачынак або ў госці да родных, якія жывуць у Расеі і Малдове, паехаць не магу. На якія грошы? Вядома, калі на год сесці на хлеб і ваду, то на тыдзень у санаторый назапасіш.
Таму на пенсіі я чытаю кнігі, сяджу ў інтэрнэце, займаюся хатнімі справамі і часам сустракаюся з сяброўкамі.
Хоць скардзіцца на жыццё мне не выпадае. Я жыву з дачкой, якая не абцяжараная ўласнай сям'ёй, і асноўную частку пакупак бярэ на сябе яна. Дзякуючы матэрыяльнай дапамозе дачкі, я перыядычна магу з'ездзіць у Менск на канцэрты і выставы.
Але ў цэлым жыць так, каб не адчуваць сябе недасканалай, на адну пенсію не выходзіць. Атрымліваецца, што амаль за 45 гадоў працоўнага стажу, працуючы то на дзве, то на дзве з паловай стаўкі, на прыстойную койку ў лякарні, на месца ў санаторыі і ўвогуле на годнае жыццё я не зарабіла. Усведамляць гэта крыўдна.
«Заўсёды шукаеш, як зэканоміць»
Лідзія Іванаўна, 71 год
– Сакратаркай-машыністкай я адпрацавала 30 гадоў. Як праляцелі гэтыя гады, нават не заўважыла. Быццам раніцай прыйшла на працу, а ўвечары скіравалася дадому – ужо на заслужаны адпачынак.
Я жыву ў вёсцы побач з горадам, і, выйшаўшы на пенсію, мы з мужам сталі весці хатнюю гаспадарку: завялі свіней, козаў, птушку, пасадзілі агарод. А інакш – ніяк. Хоць і гаспадарка патрабуе ўкладанняў: то корм трэба набыць, то ўгнаенне.
Я атрымліваю 445 рублёў пенсіі. У першую чаргу аплачваю камунальныя паслугі – блізу 90 рублёў. Са здароўем ужо не ўсё ў парадку, раз на квартал набываю розныя медыкаменты, на якія сыходзіць 40–60 рублёў.
Што тычыцца прадуктаў, то шмат у чым ратуе свая гаспадарка. Напрыклад, яйкі, малако, мяса, гародніну і садавіну ў краме набываць не трэба. Тым не менш на такія прадукты, як макароны, крупы, алей, хлеб, сыходзіць траціна пенсіі.
Вопратку і абутак набываю нячаста – пра абноўкі на пенсіі можна забыцца. Нешта з рэчаў падрамантую і нашу далей, нешта аддае старэйшая сястра. Праўда, кожны раз у пачатку сезону я стараюся набыць сабе кофтачку, штаны ці нейкі абутак, каб душа парадавалася новай рэчы ў гардэробе.
Пра замену побытавай тэхнікі нават не думаеш.
Кожны месяц імкнуся фінансава дапамагчы абодвум сынам. Даю ім ад 20 да 50 рублёў і часткова забяспечваю іх прадуктамі з агароду. Без увагі не застаецца і ўнучка: набываю ёй «Кіндэр», «чупа-чупсы», цацкі. На гэтым пенсія звычайна і сканчаецца.
Маючы сваю гаспадарку і адносна добрае здароўе, калі не трэба кожны месяц выдаткоўваць казачныя сумы на лекі, на сярэднюю ў краіне працоўную пенсію пражыць можна. Але пры гэтым ты змушаны заўсёды шукаць, на чым і як зэканоміць.
«Пяць адсоткаў дададуць, а 25 – забяруць»
Вячаслаў Мікалаевіч, 65 гадоў
– Я 42 гады адпрацаваў кіроўцам. Праца цяжкая, але мне падабалася. Тым не менш у апошнія гады чакаў, калі прыйдзе час сыходзіць на заслужаны адпачынак. Праз умовы працы і ўзаемаадносіны ў калектыве хадзіў на працу як на катаргу.
Выйшаўшы на пенсію, завёў гаспадарку – козаў і агарод. Першы час было нязвыкла: і заняткі не тыя, і пенсія ніжэйшая, чым заробак.
Праўда, пенсія ў мяне нядрэнная – блізу 500 рублёў. Некаторыя і заробак такі не атрымліваюць. Але і на гэтыя грошы асабліва не шыкуеш: аплаціў камуналку, два разы машыну на 20 літраў заправіў і прадукты набыў – прычым з аглядкай на зніжкі і акцыі, а малако, гародніна і зеляніна ўвогуле з сваёй гаспадаркі.
Хочацца паехаць на адпачынак, на замежны курорт злётаць, але з нашай пенсіяй гэта немагчыма. Шчасце, што са здароўем усё ў парадку. Калі б яшчэ і на лекі давялося выдаткоўваць, то ўвогуле «труба»!
Некалькі месяцаў таму пенсію паднялі. Толькі потым і паслугі ЖКГ, і прадукты, і мабільная сувязь падаражэлі. А паліва як даражэе?! Так што дададуць пенсіянерам пяць адсоткаў, а 25 адсоткаў следам забяруць.
Мы з жонкай жывём на дзве пенсіі і неяк выкручваемся. А як выжываюць адзінокія пенсіянеры, я нават уявіць не магу.