«Ужо зараз можна назваць службовую асобу, адказную за забойства Рамана Бандарэнкі»

Злачынства не мае тэрмінаў даўніны і караецца аж да прымянення смяротнага пакарання.

Нягледзячы на «дзяжурную» заяву прадстаўніка Следчага камітэта пра пачатак правядзення праславутай даследчай праверкі паводле факта смерці 12 лістапада Рамана Бандарэнкі, не чакаючы яе вынікаў, ужо сёння можна ўказаць на службовую асобу, адказную ў крымінальна-прававым сэнсе за тое, што адбылося з Раманам 11 лістапада - гэта начальнік УУС адміністрацыі Цэнтральнага р-на г. Менска палкоўнік міліцыі Шахлай Артур Уладзіміравіч.

Пра гэта піша тэлеграм-канал By_Pol.

У дзеяннях згаданай службовай асобы, утрымліваюцца прыкметы асабліва цяжкага злачынства, прадугледжанага арт.128 КК, а менавіта катаванні, акты жорсткасці, якія ўчыняюцца ў сувязі з палітычнымі перакананнямі грамадзянскага насельніцтва.

Асаблівасць прыцягнення да крымінальнай адказнасці за ўказаныя дзеі складаецца ў тым, што гэты артыкул распаўсюджваецца не толькі на непасрэдных выканаўцаў, але і на кіраўнікоў, з ведама або маўклівай згоды якіх яны рабіліся.

Гэтае прававое становішча замацавана як у заўвазе да арт.128 КК, так і ў арт.1 Канвенцыі супраць катаванняў і іншых жорсткіх, бесчалавечных тыпаў абыходжання і пакарання, што прыніжаюць годнасць прынятай на Генеральнай Асамблеі ААН 1984/12/10.

Начальнік Цэнтральнага РУУС г.Менска Шахлай А.В. безумоўна з'яўляецца кіраўніком названага падраздзялення і нясе персанальную адказнасць за ўсё, што адбываецца ў будынку РУУС.

Дакладна ўсталявана, што Бандарэнка быў дастаўлены ў Цэнтральнае РУУС г.Менска жывым і ў свядомасці, а пасля знаходжання там - шпіталізаваны ў бальніцу ў стане комы з відавочнымі слядамі катаванняў. Акрамя таго, маюцца шматлікія сведчанні пра тое, што названае РУУС было таксама ў ліку тых месцаў, куды дастаўляліся затрыманыя ў першыя дні паслявыбарчых падзей і дзе ў адносінах да такіх грамадзян ўжываліся катаванні.

Нагадваем, што прыцягненне вінаватых да адказнасці за злачынствы супраць бяспекі чалавецтва, да якіх належыць арт.128 КК, забяспечваецца на міжнародным узроўні, і не мае тэрмінаў даўніны, а ў адпаведнасці з беларускім заканадаўствам караецца аж да прымянення смяротнага пакарання.