19 сакавiка 2024, aўторак, 5:35
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Вірус, стой, раз-два!

63
Вірус, стой, раз-два!
ІРЫНА ХАЛІП

Добрая міна пры дрэннай гульні - гэта чыноўніцкі карпаратыўны тып спорту.

Падчас вайны героямі становяцца салдаты. Падчас пандэміі - лекары і сёстры міласэрнасці. У нашых краях падчас пандэміі героямі становяцца ўсе.

Лекары і медсёстры - само сабой, але не толькі таму, што лечаць людзей, але і таму, што асмельваюцца насуперак дзяржаўнай палітыцы заклікаць беларусаў заставацца дома. А яшчэ - настаўнікі, якія пераходзяць на дыстанцыйнае навучанне, асвойваюць онлайн-платформы, вядуць урокі ў рэжыме канферэнцый, хоць гэта значна цяжэй, чым звычайнае «Сідараў, да дошкі!». А яшчэ - бацькі, якія не пускаюць сваіх дзяцей у школы і дзіцячыя садкі, хоць адправіць дзіця вучыцца і займацца сваімі справамі значна прасцей, чым перакройваць уласны графік і павялічваць працоўны дзень да 24 гадзін. А яшчэ - уладальнікі дзіцячых летнікаў, якія касуюць вакацыйныя праграмы і зазнаюць страты. А яшчэ - гаспадар кавярні, які адмовіўся ад наведвальнікаў, і які рыхтуе бясплатныя абеды для работнікаў інфекцыйнай клінікі. А яшчэ - уладальніца кветкавага крамы, якая сама развозіць гаршкі з геранню сваім кліентам, каб сядзелі дома. А яшчэ - добраахвотнікі, якія разносяць рэцэпты па дамах хранічна хворых, каб тыя не хадзілі ў паліклініку. Спіс можна працягваць да бясконцасці.

І ўсё гэта адбываецца насуперак чыноўнікам, якія сцвярджаюць, што ўсё выдатна. Аптымістычна і пад поўным дзяржаўным кантролем («Вірус, стой, раз-два!»). Паверыць у іх ідыёцкі аптымізм не могуць нават тыя, хто па-старому глядзіць тэлевізар і не займае сонны розум сумневамі ў афіцыйных лічбах. Але добрая міна пры дрэннай гульні - гэта чыноўніцкі карпаратыўны тып спорту. І вось ужо міністр аховы здароўя адказвае на пытанні аб каранавірусе ў жывым эфіры і раіць для захавання здароўя хадзіць на спатканні, прычым нешматлікіх фэйсбучных паненак замілоўвае тое, які ў нас міністр адкрыты. І наогул, шэпчуцца яны, ён чалавек сумленны і паведамляе правадыру рэальныя лічбы, а той у адказ загадвае не мітусіцца пад кліентам. Хоць напраўду, што б там міністр ні казаў правадыру, раіць беларусам хадзіць на спатканні падчас пандэміі - гэта яшчэ больш брыдка, чым гарэлка з трактарам. Таму што парады наконт гарэлкі з трактарам даюцца ў трызненні, а ў міністра аховы здароўя пакуль ментальнай хваравітасці не заўважана. А недасканаласць маральная - насупраць, абавязковая ўмова для прызначэння на высокую дзяржаўную пасаду.

І вось нарэшце 25 сакавіка ўрад прымае пастанову аб захадах для прадухілення завозу і распаўсюджвання каранавіруса. Зараз усе замежнікі, якія прыбываюць у Беларусь з краін, дзе зарэгістраваны каранавірус, абавязаныя знаходзіцца ў самаізаляцыі 14 дзён, і да сканчэння гэтага тэрміну іх праз мяжу ў зваротным кірунку не прапусцяць. На мяжы кожны прыезджы павінен будзе запоўніць анкету і пазначыць там адрас, па якім ён будзе знаходзіцца. Ну што ж, выдатна. Толькі як яны збіраюцца самаізаляцыю кантраляваць - пра гэта саўмін маўчыць. Таму што ніяк. Калі ў краіне не абвешчаная эпідэмія, не ўведзены штрафы за выхад з дому без важкай прычыны, міліцыянты не патрулююць вуліцы, не разганяюць і штрафуюць несвядомых грамадзян, - гэта ніякія не захады, гэта паліятыў.

А галоўнае - у нас з Расеяй няма ні мяжы, ні памежных пераходаў. А на наступным тыдні там пачынаюцца «каранавірусныя вакацыі». Расейцы сыходзяць у аплачаны адпачынак на тыдзень. Мудрагелісты мэр Масквы Сяргей Сабянін на гэты час закрывае кавярні і рэстарацыі, фітнэс-клубы і кінатэатры, гандлёвыя цэнтры і клубы. Словам, у Маскве цалкам спыняюцца забавы. Сабянін скеміў, што развярэджаныя аплачаным канікуламі расейцы могуць ірвануць забаўляцца ў сталіцу, і зрабіў яе цалкам бессэнсоўнай для наведванняў. А самім маскоўцам куды падзецца - тым, хто не хоча сядзець дома і перакананы, быццам каранавірус прыдумаў Трамп? Але ёсць такое мястэчка зусім блізка, па суседстве, - Беларуссю называецца. Там, пакуль вакол цішыня і сум, жыццё бурліць: кіно і казіно, аквапаркі і начныя клубы, корчмы на ўсялякі густ. Ды яшчэ і мяжы няма. Хоць машынай, хоць цягніком - ніякіх табе памежнікаў з анкетамі. Вось яно, раздолле.

Так што ўся гэтая вясёлая публіка ірване сюды. Дарожкі даўно ўжо пратаптаныя - узгадайце, якая колькасць машын з расейскімі нумарамі горда паркуецца на газонах у пачатку траўня і студзеня. Праз пару дзён яны тут будуць зноў. Папрыгажэе, аднак, Менск за Сабяніным! І асабліва - пасля.

А варыянты ёсць, і нават не адзін. Закрыць мяжу з Расеяй і захаваць тую самую добрую міну: маўляў, у нас каранавірус няма і наогул усё пад кантролем, але калі цяпер у Беларусь ірвануць натоўпы валацужных расейцаў, яны могуць прывезці нам і вірус, і чуму. Другі варыянт - закрыць, як у Еўропе, усе забаўляльныя ўстановы, мінімум на наступны тыдзень, і калі кагосьці ўсё ж пагоніць сюды паляванне да змены месцаў - хай едуць і сядзяць седзьма, бо пайсці няма куды. Яны і не паедуць: без забаў лепш дома сядзець, танней выйдзе.

Зрэшты, гэта ўсяго толькі мары. Усё адно чыноўнікі працягнуць хлусіць аб тым, што ўсё пад кантролем, браць падпіскі пра невыдаванне з медыцынскай наменклатуры, адмаўляць хворым у правядзенні тэстаў на каранавірус, спісваць смерці на пнеўманію і ведаць, што зняпраўдзіць іх ніхто не зможа: вірус рукамі не памацаць, ён у цемры не свеціцца - зусім як радыяцыя пасля Чарнобыля. А ў хлусаў толькі ў казках пра хлусню растуць насы.

Ды мы і не ў казцы, хай нават страшнай. Мы ў новай рэальнасці, у якой можна выжыць толькі разам - і без хлусні.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Напісаць каментар 63

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках