Кабаноў пра салідарнасць берасцейцаў: Я ў шоку ад таго, наколькі людзі крэатыву панабіраліся

Блогер, які адседзеў 15 дзён за акцыю пратэсту, распавёў пра тое, як яго затрымалі і чым займаўся ў ІЧУ.

Апошнія паўмесяца блогер з Бярозы Аляксандр Кабанаў правёў у ізалятары часовага ўтрымання (ІЧУ) Ленінскага РАЎС Берасця, піша «Брестская газета».

На пастанову суда за ўдзел у акцыі пратэсту супраць акумулятарнага завода і не толькі ён атрымаў 15 дзён арышту. На волю Кабанаў павінен быў выйсці раніцай 3 траўня, але адпусцілі яго ў абед. На наступны дзень блогер распавёў журналістам пра тое, як яго затрымлівалі, чым займаўся падчас вымушанай ізаляцыі, ці адчуваецца ў ІЧУ каранавірус і г. д.

Аляксандра затрымалі раніцай 18 красавіка, напярэдадні праваслаўнага Вялікадня. Блогер кажа, што чакаў гэтага: увесь тыдзень дом пад Пінскам, дзе ў гасцях былі Кабанаў і яго калега Сяргей Пятрухін, вартавала міліцыя. Аднак у двор супрацоўнікі не заходзілі. Таму ў дзень затрымання Кабанаў, перш чым выйсці за брамку, узяў з сабой трохі прадуктаў, рэчы першай неабходнасці, некалькі кніг - ведаў, што, хутчэй за ўсё, спатрэбяцца. А яшчэ схаваў тэлефон у надзейным месцы.

«Усё было культурна, міліцыянты прадставіліся, паказалі пасведчанні, усе былі ў масках. Паказалі паперы з Ленінскага РАУС», - распавядае Кабанаў.

З яго слоў, спачатку яго павезлі ў Пінск, а потым у Берасце. На пад'ездзе ў абласны цэнтр яго сустракала машына ДАІ.

Аляксандр кажа, што каранавірус у краіне адчуваецца і ў сценах ізалятара.

«Пры ўваходзе ў ІЧУ мераюць тэмпературу. У мяне была падвышаная, але я ведаю, што гэта звычайная прастуда, а не каранавірус. Незадоўга да гэтага я быў на рыбалцы, пахадзіў, босы, па халоднай вадзе», - тлумачыць блогер.

Тым не менш, прыехала хуткая. Са слоў Кабанава, медыкі былі ў поўным узбраенні: супрацьчумных касцюмах, масках, акулярах, пальчатках. Арыштанту сказалі, што могуць яго шпіталізаваць, калі ён хоча. Кабаноў адмовіўся.

З яго слоў, пяць дзён пасля суду ён быў адзін у камеры. Дарэчы, з актывістамі Змітром Бекалюком і Дзмітрыем Андрасюком, якім таксама далі 15 дзён, у ІЧУ ён не сустракаўся.

«У любы момант можна было папрасіць градуснік. Кожную раніцу ў камерах мыюцца падлогі. Калі раней было толькі кавалачнае мыла або гаспадарчае, то цяпер вадкае з нейкім антысептыкам. Чуваць было, як на калідоры пырскаюць - апрацоўваюць», - успамінае актывіст.

Паколькі Аляксандр Кабанаў далёка не першы раз адбываў тэрмін у ІЧУ, журналісты спыталі, ці змянілася неяк харчаванне. Блогер кажа, што ў гэтым плане ўсё засталося па-ранейшаму. Вядома, такая «дыета» не для дарослага мужчыны. Часткова ратавалі перадачы. Аднак у камерах няма лядоўні, таму мясныя прадукты, напрыклад, псуюцца раней, чым іх паспявае з'есці чалавек. А калі ў камеры ёсць суседзі, якім, як правіла, нічога не перадаюць, то перадача дзеліцца на ўсіх.

«У мяне была мара, калі выйду: два дранікі, два яйкі на скварку. Я гэта ледзь з’еў. Страўнік прывык да маленькіх порцый, паменшыўся», - дзеліцца блогер.

Дарэчы, на трэці дзень тэрміну Кабанаў кінуў паліць, хоць цыгарэты з сабой былі. Каб не было спакусы, аддаў іх сукамернікам. Пачаў актыўна займацца спортам - адціскацца, рабіць зарадку. З суседзямі гулялі ў настольныя гульні.

«Не спадабалася, што больш нельга мець пры сабе шарыкавую ручку. Не ведаю, праўда гэта ці не, але, кажуць, хтосьці спрабаваў успароць ёю вены. Пасля гэтага забаранілі», - распавядае Кабанаў.

Рана раніцай 3 траўня Аляксандр Аляксандравіч пайшоў з рэчамі на выхад і даведаўся, што зноў затрыманы.

«Мяне ўжо чакалі. Пасадзілі ў машыну, кудысьці павезлі. Калі я зразумеў, што едзем кудысьці не туды, дык сказаў: ці вы кажаце, куды мяне везяце, і мы спакойна едзем, ці будзе неспакойна. Аказалася, у Пінск. Ехалі вельмі марудна, часта спыняліся, яны выходзілі папаліць. Я так разумею, мяне вырашылі проста не пусціць на плошчу. Думаю, камеры праслухоўваюцца, а я ўсім казаў, што ў гэтую нядзелю іду на плошчу», - мяркуе Аляксандр.

У райаддзеле ў Пінску, кажа Кабанаў, яго пасадзілі ў кабінеце і сказалі чакаць. Каго ці чаго - незразумела.

«А 12-й гадзіне я ўстаў і сказаў: я пайшоў. Яны на мяне накінуліся, пачалі затрымліваць. Я хацеў напісаць у кнігу заўваг і прапаноў. Пасля гэтага прыйшоў падпалкоўнік, доўга пра нешта распытваў, часта глядзеў на гадзіннік. У мяне было адчуванне, што яму проста сказалі пратрымаць мяне нейкі час. Роўна а 13.00 ён сказаў: «Дзякуй, да пабачэння». Я быў вольны», - успамінае блогер.

Апынуўшыся ў чужым горадзе без тэлефона і, як яму сказалі, далёка ад вакзала, ён вырашыў проста ісці наперад. Яму пашанцавала: ён сустрэў знаёмых. Яны і адвезлі Кабанава дадому.

Ён прызнаецца, што, як толькі стаў даступны па тэлефоне, тут жа пасыпаліся званкі, паведамленні, людзі пачалі скідваць фота з улёткамі, якія наляпілі ў Берасці ў падтрымку затрыманых актывістаў, спасылкі на відэа з акцый пратэсту.

«Я быў у шоку ад таго, наколькі людзі крэатыву панабіраліся, і якія цяпер шумныя у нас акцыі пратэсту - у масках можна гучней крычаць», - кажа Кабанаў.

Пакуль ён адбываў 15 дзён, у яго было шмат часу, каб прааналізаваць тое, што адбываецца, і абдумаць свае далейшыя дзеянні.

«Яны вырашылі больш не штрафаваць мяне, бо штрафы я ўсё роўна не плачу, а закрыць. Мяне тры тыдні не было на плошчы. Але як можна зламаць арыштам? А раз пасля затрыманняў і такіх дзён людзей на плошчу выходзіць яшчэ больш, гэта званочак уладам: хлопцы, значыць вы нешта робіце не так. А наогул гэта нонсэнс: людзі патрабуюць прытрымлівацца закона, а іх за гэта ўціскаюць», - заключае блогер.