Пятля для Таракана зацягваецца

Красавіцкія тэзісы.

Хунта ў доміку. Ёсць такі стан, калі хочацца схавацца пад коўдру, каб цябе ніхто не знайшоў. А там, нібыта, можа, напэўна, і пранясе. Нешта зменіцца - і мама не пакарае. Але не выйдзе, піша тэлеграм-канал «Нік і Майк».

Мы ўжо пісалі пра цярністую дарогу ў Пекін. Яна пакуль не праглядаецца. Вельмі хочацца на наступным тыдні ў Баку. Але там нешта марудзяць з канчатковым пацвярджэннем. Нурсултан таксама пакуль пад пытаннем. У госці па-ранейшаму ніхто не едзе, акрамя расейскіх губернатараў.

Трэба хоць бы імітаваць бурную дзейнасць, каб Масандры было што на тэлевізіі паказваць. Вось запрасілі пасла Індыі, каб запрасіць прэм'ер-міністра, які ў Беларусь ужо некалькі гадоў едзе. І ўсё ніяк не даедзе.

Раней дзед сустракаўся з пасламі максімум два разы (калі гэта не пасол Расеі; нават Кітай не знаходзяць час частых аўдыенцый) – агульным стосам пры ўручэнні даверчых грамат і перад ад'ездам. І тое не кожнаму давалі такі прывілей.

Цяпер ўважылі... Дакладней скаціліся. Трэба запаўняць працяглую паўзу ў міжнародных кантактах хоць чым. Хоць нейкім паслом. Вунь, нават Украіна «па-здрадніцку» нязгодная ў Менску сустракацца.

Пагодзімся з Суздальцавым. Сустрэча з паслом - гэта зневажальна і не ўзровень кіраўніка краіны. Дакладней, акурат існы ўзровень дыпламатыі Беларусі, якой трэба будзе прайсці чарговую аптымізацыю.

Дарэчы, МЗС вельмі балюча перажывала аптымізацыю 2017 года. Макей-старэйшы ўпіраўся і не хацеў скарачаць нікога, але ягоны «сябар» Рыжанкоў скарыстаўся сітуацыяй і арганізаваў «маніторынг» дзейнасці МЗС. Знайшлі пару вушакоў і адрэзалі амаль 30 адсоткаў, хоць спачатку гаворка ішла аб 10. Калі Макею паведамілі пастанову, ён сышоў на паўдня з МЗС. Гэта яшчэ раз да пытання аб татальнай паразе Макея ў кулуарнай барацьбе.

Цяпер МЗС чакае «планавая», як адключэнні БелАЭС, аптымізацыя. Скараціць персанал у еўрапейскіх пасольствах (навошта дарадцы ў палітычных пытаннях – палітыкі ж няма), тую ж Аргенціну можна наогул закрыць, напрыклад (сума эканоміі - тысяч 400-500 даляраў; менавіта гэтулькі каштуе адна амбасада на год). Адкрыць Хашымін і Мумбаі. Самім не смешна?

Самае вясёлае ў гэтай сітуацыі тое, што на месца звольненых і тых, што звольніліся летась, прафесіяналаў з высокімі маральнымі стандартамі ўжо паспелі набраць, каго змаглі, каб заткнуць праломы. Дык вось, цяпер тым, хто пойдзе пад нож, банальна няма куды вяртацца.

Адседзецца і быць «самымі разумнымі» ці над «сутычкай усядзець» не атрымалася. Яшчэ раз нагадаем словы Чэрчыля: «чыноўнік, якія абірае паміж ганьбай і адстаўкай, атрымае і ганьбу, і адстаўку. Для сістэмы вы ніхто, расходны матэрыял. Грошай стае ўжо не ўсім. Нават лаяльным. Неўзабаве скончацца для суперлаяльных. Дадыпламатыліся.

А наперадзе маячаць санкцыі. Пасля актыўнасці Штатаў заварушыўся і Еўразвяз з чацвёртым пакетам. ЗША нагадалі, што «Беларуськалій» выйшаў з «Белнафтахіма», а было б нядрэнна вярнуць яго пад санкцыі таксама (хоць там і без санкцый усё не вельмі добра). Пятля зацягваецца.