Меркаванне аб беларускіх чыноўніках: У іх штосьці зламалася

Яны проста чакаюць, калі гэта ўсё нарэшце скончыцца.

Экс-тэлевядоўца Дзяніс Дудзінскі зрабіў допіс пра чыноўнікаў і праўладных кіраўнікоў. Допіс быў апублікаваны ў «Фэйсбуку»:

- Яны ж сапраўды больш не ўсміхаюцца. Ні ягоныя чыноўнікі, ні дырэктары, ні прапагандысты, ні ягоныя міністры, ні генералы, ні камандзіры, ні намеснікі, ні суддзі, ні прэс-сакратары - ніхто з іх... У іх, штосьці зламалася. Яны сапсаваліся, пакрыліся цвіллю і пачалі гніць. Яны проста чакаюць, калі гэта ўсё нарэшце скончыцца. І ім без розніцы, як і ў які бок кіўнецца сітуацыя, галоўнае - каб гэта ўсё С-КОН-ЧЫ-ЛАСЯ!

Яны страцілі ўжо даўно ўсякае нармальнае чалавечае аблічча і маральна-этычныя каардынаты. Іх целасклад супярэчыць анатоміі: у іх больш няма шыі, галава пачынаецца адразу ад плячэй. Яны прывыклі ўцягваць галаву ад страху, што на іх насварацца, іх здымуць, зрушаць, пасадзяць. Спіны гарбаватыя - даўняя звычка стаяць увесь час у становішчы лёгкага паклону і вінавата глядзець у падлогу. Пад вачыма мяшкі і сінякі - яны ўжо забыліся, што такое спакойны сон і нармальнае харчаванне. Шчокі абвіслі, бровы «хаткай», рот прыадкрыты ў здзіўленні, як бы пытаючыся: «За што? Чаму я?».

Вечна потныя і з пахам ці то падваротні, ці то свінарніка яны ўжо даўно махнулі на сябе рукой, ім усё адно, што з імі будзе, галоўнае - каб ГЭТА-УСЁ-НАРЭШЦЕ-СКОНЧЫЛАСЯ.

Рэшткі здаровага сэнсу, самапавагі, гонару, а так жа мары пра мора, падарожжы, каханне, шчасце, вясну, цікавыя кнігі, новыя знаёмствы, прыгожых дзяўчат, дабрабыт дзяцей і здароўе бацькоў даўно ўжо спачываюць пад тлустым пластом страху і пагарды да саміх сябе. І толькі базавыя інстынкты і рэфлексы яшчэ неяк дапамагаюць ім утрымліваць сябе ад канчатковага падзення ў бездань хлусні, усеагульнай нянавісці і паступовага спаўзання ў сваім прафесійна-бытавым ідыятызме да ўзроўню паддоследнага арганізма. Ды ўжо, не так выглядае пераможца, не так...

На карцінцы - Дземадэкс (Demodex Folliculorum). Гэта паразіт, які жыве на твары чалавека, харчуецца з яго арганізму, спарваецца, выводзіць патомства. У дземадэкса няма анальнай адтуліны, таму ўсе адкіды яго дземадэксавай жыццядзейнасці назапашваюцца ў ім самім. Нарэшце дземадэкс падыхае ад назапашанага ў арганізме ўласнага лайна.