«Я гляджу на ногі, а іх няма»

Гісторыя сям'і, якая патрапіла пад абстрэл вакзала ў Краматорску.

8 красавіка расейскія акупанты абстралялі чыгуначны вакзал у Краматорску Данецкай вобласці. Сярод пацярпелых апынулася Наталля разам з 11-гадовай дачкой Янай, сын жанчыны па імені Яраслаў у той дзень таксама быў на вакзале, але застаўся цэлы. Іх гісторыю 12 траўня расказала выданне "Вголос".

У той дзень, як расказвае Наталля, яна з дзецьмі а 7.00 прыехала на чыгуначны вакзал у Краматорску, каб сесці на эвакуацыйны цягнік. Валанцёры вызначылі, куды яны будуць ехаць, і сям'і прапанавалі пачакаць у зале чакання.

«Мы з Янай вырашылі выйсці на вуліцу. Ярка застаўся ў зале з рэчамі. Мы прабылі на вуліцы хвілін пяць. Там валанцёры прапаноўвалі гарбату. Дачка захацела папіць. Так што я ёй дазволіла стаць у чаргу да валанцёраў. Там невялікая чарга была, усяго два чалавекі», - успамінае жанчына.

У гэты момант і адбыўся выбух. Жанчына ўспамінае, што ў яе пацямнела ў вачах і заклала вушы. Калі яна расплюшчыла вочы, то ўбачыла, што ляжыць на зямлі, побач таксама процьма людзей ляжала.

Я галаву паварочваю: побач ляжыць знаёмая, а на ёй - Янка. Я паглядзела на ногі: а красовак няма. Я паспрабавала падняцца, а ў мяне нага вісіць. Пачалі бегаць вайскоўцы і паліцыянты. Янку забралі, потым забралі і мяне. Ярка застаўся на вакзале», - успамінае Наталля.

Жанчына паспрабавала перацягнуць нагу, каб спыніць кроў, вяроўкай, якую знайшла побач. Затым папрасіла ў нейкага хлопца шнуроўку ад каптура, каб аказаць дапамогу дачцэ. У гэты момант прыйшлі вайскоўцы і паліцыя.

Дзяўчынку адразу эвакуіравалі ў бальніцу Дняпра. Наталлю прывезлі туды праз два дні. Пра Яраслава першыя гадзіны клапаціліся паліцыянты.

11-гадовая Яна ўспамінае, што ў той дзень яна пайшла за гарбатай і раптам убачыла, як усе, хто былі на пероне, прыселі.

«У вачах пацямнела, вушы заклала. А калі ачулася, то адчула, што ногі моцна пячэ. Я не ведала, што з імі. Мне было страшна, я галасіла. Я гляджу на ногі, а іх няма», - распавядае дзяўчынка.

Яна пачала шукаць маму і ўбачыла, што ў яе таксама няма адной нагі.

Наталля правяла 20 дзён у рэанімацыі. Два дні яе ратавалі ў бальніцы Паўлаграда, а потым перавезлі ў бальніцу Дняпра. Там яе аперыравалі: дасталі асколак, які прабіў тоўсты кішэчнік, і адрэзалі нагу. Калі Наталлі стала лепш, усю сям'ю эвакуіравалі ў Львоў.

Наталля прызнаецца, што хоча вярнуцца дадому ў Краматорск. Праўда, са слоў жанчыны, ужо пасля таго, як расейцы абстралялі вакзал у Краматорску, яны забілі і яе маці. Гэта адбылося 22 сакавіка - ракета прыляцела ў двор дома, дзе жыла пажылая жанчына. Там яе і пахавалі суседзі.

Цяпер сям'я плануе паехаць на рэабілітацыю за мяжу. Першае медыцынскае аб'яднанне Львова ўдакладняе, што яны з'едуць у ЗША на пратэзаванне.