Баец Палка Каліноўскага: Пуціна ўрэшце трахнуць табурэткай

Каліноўцы дойдуць да Беларусі і вызваляць яе.

Вядомы беларускі спартовец, чэмпіён у акадэмічным веславанні, удзельнік Алімпійскіх гульняў 2004 і 2008 года Павел Шурмей з лютага 2022 года ваюе ў складзе беларускага Палка імя Кастуся Каліноўскага ва Украіне. У інтэрв'ю праграме сайта Charter97.org Studio X-97 баец з пазыўным «Дзядзька» распавёў аб сітуацыі на фронце, настроях у палку, стратэгіі вызвалення Беларусі і сцэнарах заканчэння вайны.

Падпісвайцеся на Youtube канал «Хартыі-97» - charter97video. Падзяліцеся відэа з сябрамі. Стаўце лайкі і пішыце каментары.

- Павел, вы баец палка Каліноўскага. Я, вядома ж, хачу пагаварыць падчас нашага інтэрв'ю пра вас, пра тое, як вы патрапілі ў Полк Каліноўскага, пра вашую гісторыю. Але, дазвольце, пачнём усё ж з агульнай сітуацыі на фронце. Гэта зараз усіх цікавіць і гэта самае галоўнае. Якая сітуацыя зараз на фронце?

- Сітуацыя на фронце ... Я не ваенны экспэрт і ўсе навіны даведваюся таксама, як вы, з агульнадаступных каналаў.

- Але вы не толькі з агульнавядомых каналаў, вы - баец Палка Каліноўскага, таму вы ведаеце сітуацыю знутры. Ініцыятыва, яна на чыім баку зараз? Зразумела, што лінія фронту - гэта тысячы кіламетраў, але ўсё ж.

- Ініцыятыва на баку Узброеных сіл Украіны.

— Скажыце, калі ласка, Павел, якія настроі ў радах каліноўцаў зараз? Таму што часта мы чуем такія тэзы, што нехта стаміўся і гэтак далей.

- Людзі павінны разумець, што некаторыя сапраўды стамляюцца, але ў нас вельмі доўгі шлях наперадзе. Мы ўсе тут, каб дайсці да Беларусі і вызваліць яе, вярнуцца дадому.

- Я не сумняваюся нават, што вы верыце ў поспех контрнаступу Узброеных сіл Украіны. Скажыце чаму, што вам дазваляе верыць у перамогу?

- Інакш ніяк. Гэты шлях будзе даўжэйшы ці карацейшы, але гэтая вайна скончыцца перамогай Украіны над Расеяй і дасць нам магчымасць вярнуцца дадому.

- Я так разумею, што планы вярнуцца дадому - гэта адна з галоўных мэт каліноўцаў, так? Не проста дапамагчы Украіне перамагчы Расею, але і перамагчы рэжым у сваёй краіне.

- Цалкам дакладна.

- Вы чулі, напэўна, заяву генерала Скшыпчака, некалі камандзіра наземнымі войскамі Рэспублікі Польшча, які сказаў, што неабходна рыхтавацца, Польшчы ў тым ліку, да паўстання ў Беларусі. Што каліноўцы пасля таго, як дапамогуць Украіне перамагчы расейцаў, прыйдуць дадому і навядуць парадак. Як вы паставіліся да гэтай заявы?

— Асабіста я да гэтага стаўлюся вельмі добра. Рады, што ў NATO і канкрэтна ў Польшчы ёсць генералы, якія разумеюць рэальнасць, якая існуе, не маюць фальшывых ілюзій наконт таго, што з рэжымам Лукашэнкі можна размаўляць мірным шляхам. Я толькі рады.

- Каліноўцам даводзілася браць у палон расейцаў?

- Так.

- Якія ўражанні, адчуванні пасля гэтага? Што пра іх думаеце, пра гэтых людзей?

- Часцей за ўсё гісторыя заўсёды аднолькавая: «мы не ведалі, ехалі на вучэнні», «мы проста сувязісты», «я просты настаўнік», «я просты інжынер», «нас мабілізавалі, мы не цікавімся палітыкай», «мая хата з краю - я нічога ведаю». «Я не цікаўлюся палітыкай», а потым высвятляецца, што палітыка цікавіцца табой. І нават калі ты сапраўды не хацеў гэтай вайны, не хацеў апынуцца на гэтай вайне са зброяй у руках - ты там апынуўся і не на баку дабра, скажам так. Гэта ўрок для ўсіх, хто кажа: «мяне палітыка не тычыцца, я не цікаўлюся палітыкай»".

- Ну, якая палітыка? Гэта тэрарызм, гэта гвалт, гэта генацыд, гэта не палітыка. Палітыка - гэта калі сустракаюцца дзяржаўныя дзеячы для перамоў. А тое, што зараз нехта хаваецца са словамі, што ён не цікавіцца палітыкай — гэта, як мінімум, дзіўна і пра што тут казаць? Але якія зараз настроі і як вы ацэньваеце баявы дух у асяроддзі ворага?

- Зразумейце, некаторыя людзі прыязджаюць на вайну, на жаль, і з боку дабра, і з боку зла. Мабілізаваны і тыя, хто абсалютна гэтага не хоча. Таму, трэба разумець, што, натуральна, у людзей, якія не спяшаліся на гэтую вайну, не хацелі туды патрапіць, баявы дух значна ніжэйшы, але калі побач з імі будуць людзі матываваныя і сваім асабістым прыкладам паказваць, натхняць іх як у абароне, так і ў наступе, тым, хто не так матываваны, будзе значна лягчэй. Але трэба разумець, што калі гэтая вайна з боку Расеі - гэта агрэсія, захопніцкая вайна, то на колькі б яны матываваныя ні былі, надыходзіць момант, калі яны стамляюцца, калі ім ужо становіцца ўсё роўна. І таму, нават самы матываваны баец, калі ён доўга знаходзіцца на нулі, тым больш, калі прыходзіць разуменне, што ўсё гэта коціцца да паразы - яго запал сапраўды таксама змяншаецца. Таму пажадаем толькі, каб як мага хутчэй адбылося разуменне ў самых матываваных часцей расейскага войска.

- Мы ўсе ведаем, яшчэ са сталінскіх часоў, як гаварылася тады, што людзей у іх шмат, таму яны ў гэтую мясасечку могуць пусціць мільёны. І тут сітуацыя Украіны, брацкіх беларусаў, якія мужна змагаюцца разам з украінцамі поплеч, адрозніваецца. Якія на баку дабра, як вы сфармулявалі, перавагі, козыры і аргументы, якія мацнейшыя, на ваш погляд, за гэты колькасны аргумент, што людзей там шмат, «бабы нараджаюць» і можна пускаць новых і новых.

— Успамінаю тое, што нам у савецкія часы расказвалі пра Вялікую Айчынную вайну, выкладалі, паказвалі і выклікалі. Вось зараз для Украіны Айчынная вайна, яны абараняюць сваё права на жыццё, на існаванне. Не Украіна прыйшла ў Расею, а Расея напала на Украіну.

І таму ўжо адно гэта, ведаючы ўкраінцаў як народ, Расея саступіла ў тую лютаўскую раніцу, калі ўчыніла акт гэтай агрэсіі. Яна ўжо саступіла. Шлях да перамогі можа быць доўгім, але Расея саступіла ўжо тады. На баку Расеі, магчыма, рэсурсы і людскія, і рэсурсы старой тэхнікі, боепрыпасаў, хаця мы бачым, што ў іх надыходзіць нястача БК і набойны голад таксама прысутнічае. А на баку Украіны цяпер тэхналогіі і самае галоўнае - баявы дух.

- Тут мы бачым, з аднаго боку, заяву, што Украіна ўжо ў гэтым годзе ачысціць сваю зямлю ад расейцаў, вызваліць свае тэрыторыі. Ёсць таксама выказванне многіх людзей, найперш валанцёраў, якія ездзяць, якія дапамагаюць, якія купляюць мавікі, бронікі і гэтак далей. Яны кажуць: «Хлопцы, нам трэба рыхтавацца да таго, што гэта будзе доўжыцца гадамі». На ваш погляд, якая карціна больш рэалістычная? Трэба рыхтавацца, што гэтая вайна будзе доўжыцца доўга ці ўсё ж сёлета будзе перамога?

- Мы ўсе хочам, каб у гэтым годзе была ўжо перамога. Але трэба настройвацца псіхалагічна і рыхтавацца да таго, што сёлета гэтага не адбудзецца. Мы ўжо казалі аб рэсурсах Расеі, людскіх і запасах старой тэхнікі. Маё меркаванне, што, хутчэй за ўсё, хтосьці, прашу прабачэння за выраз, табурэткай трахне Пуціна, плюс поспехі Украіны на фронце, плюс стомленасць Расеі ад вайны - вось тады, магчыма, будзем казаць аб перамозе.

- Павел, што вас здзівіла ў гэтай вялікай, як мы яе называем, вайне пасля 24 лютага 2022 года?

- Калі простыя ўкраінцы, не важна, вайскоўцы ці проста ўкраінцы, людзі калі даведаюцца, што мы беларусы і прыехалі дапамагаць ім ваяваць, абараняць Украіну ад расейскай агрэсіі. Калі людзі ў метро падыходзяць і дзякуюць. Калі ў чэргах у паліклініку, калі, напрыклад, прыйшла жонка, лекар даведаўся, што муж ваюе на фронце, адразу па-за чаргой, а калі гэта платная клініка, то без аплаты прымаюць. У вёсках, на ПДР, за дзясяткі кіламетраў ад фронту, дзе мы кватаравалі часам, нас простыя жыхары сустракалі, дзе мы стаялі на ратацыях. Такое стаўленне ўкраінцаў, калі яны даведаюцца, што беларусы дапамагаюць ім абараняць іх краіну.

— У мяне, украінца, калі я чую фразу, якую, на жаль, дагэтуль некаторыя нават расейскія апазіцыянеры прамаўляюць, пра «братэрскія народы», у мяне, украінца рэфлекс ванітаў. У вас, у беларуса? Вас таксама, дарэчы, яны завуць «братэрскім народам».

- Украінец можа размаўляць на расейскай, можа зразумець беларуса папросту. Беларус можа размаўляць на расейскай і проста зразумець украінца. Але, на жаль, толькі расейцы могуць размаўляць на расейскай і не разумеюць ні ўкраінскай, ні беларускай моў, але пры гэтым думаюць, што мы «братэрскія народы», і што ён нібыта наш «старэйшы брат» і павінен нам расказваць, як мы павінны жыць.

- Вы чэмпіён у акадэмічным веславанні. Як вы прыйшлі ўвогуле да такой пастановы - ехаць на фронт ваяваць?

- Як нармальны чалавек можа паступіць інакш? Першы раз я пабываў ва Украіне яшчэ ў 1997 году. У мяне жонка ўкраінка. У мяне шмат сяброў украінцаў. Я люблю Украіну. У 2014 годзе мне не ставала нейкага трыгера прыехаць бараніць Украіну. Цяпер у мяне нават ні секунды сумневаў не было. Я прачнуўся раніцай, у той момант я знаходзіўся ў Злучаных Штатах Амерыкі, прачытаў паведамленне ад жонкі аб тым, што Мікалаеў абстрэльваецца. Усе стужкі навін аб агрэсіі Расеі супраць Украіны стракацелі. Таму для мяне гэта была вокамгненная пастанова.

- Як успамінаеце першы момант калі вы ўжо апынуліся на вайне?

- Ірпень і вось гэты знакаміты разбураны мост, царква, пераправа на нейкіх падручных сродках, дошкі праз раку ляжаць, абстрэлы першыя мінамётныя, артылерыйскія - вось так пачалася вайна.

Мой першы бой пачаўся з таго, што я стаяў размаўляў з украінцам, яго звалі Валодзя, пазыўны «Бронза». Ён ветэран баявых дзеянняў у Афганістане, з 2014 года ваяваў, абараняў Украіну. Ён на гадоў 10 быў старэйшы за мяне, вельмі здзівіўся і ўзрадаваўся, што мы, беларусы, прыехалі дапамагаць ім у гэтай барацьбе. За паўгадзіны да пачатку бою мы пазнаёміліся. І вось мы стаім з ім размаўляем і пачаўся мінамётны абстрэл. Першым жа стрэлам нас кідае дваіх на падлогу, гэта другі паверх быў. Я падняўся, ён - не. На жаль, ён быў смяротна паранены і праз некалькі хвілін мне прыйшлося заплюшчыць яму вочы. Вось так мой першы бой пачаўся.

- Задача ўсіх людзей не толькі перамагчы і набліжаць гэтую перамогу, але і аддаць даніну памяці ўсім загінулым. На гэтай вайне пад Бахмутам загінуў заснавальнік «Белага легіёна» Міраслаў Лазоўскі. Як вы яго ўспамінаеце?

- Мы ўсе яго ўспамінаем. Нам усім вельмі не стае генерала Мыша, як усе жартавалі. Хаця я яго заўсёды, з самага пачатку, называў яго Мірэк. Але гэта адзін з тых людзей... Гэта сапраўдны беларус. Мне няпроста адказваць на гэтае пытанне, бо я з ім вельмі пасябраваў, пазнаёміўся толькі тут, на вайне, на жаль. У нас былі агульныя сябры. Я ведаў пра яго да прыезду ва Украіну, чуў пра яго. Вельмі з ім пасябраваў. Чым ён мне запомніўся? Усім.

- Які ён быў?

- Проста сапраўдны чалавек. Сапраўдны беларус. Сапраўдны камандзір, які не служыў у беларускім войску, але разам з тым, безумоўна, валодае вялізным ваенным талентам.

— Калі Украіна атрымае перамогу і полк Каліноўскага пойдзе вызваляць Беларусь, як вы думаеце, тыя беларускія войскі, якія зараз дэ-факта падтрымліваюць рэжым Лукашэнкі, яны будуць моцна супраціўляцца ці не?

- Я думаю, што ўсё ж у беларускім войску ёсць людзі, якія думаюць галавой. Думаю, што шмат хто будзе пераходзіць на наш бок.

- Што ім зараз хочацца сказаць?

- Я магу сказаць не толькі беларускім вайскоўцам. Я магу сказаць кожнаму беларусу пра тое, што ніхто за нас не зробіць Беларусь свабоднай, нармальнай, дэмакратычнай краінай.

- У якой дапамозе зараз мае патрэбу полк Каліноўскага?

- Падтрымка рэкрутынгу. Матэрыяльна-тэхнічнае забеспячэнне. Не бывае шмат аўтамабіляў на фронце - гэта проста эксплуатацыйны матэрыял. Табе сёння перадалі новы аўтамабіль, новы пікап, а праз тыдзень яго ўжо можа проста не існаваць, гэта будзе проста груда металалому. Беспілотнікі (БПЛА), дроны, прыборы начнога бачання, лазерныя цэлепаказчыкі. Усялякая дапамога вітаецца.

- Хто тыя хлопцы, беларусы, якія едуць для таго, каб змагацца? Таму што мы ведаем тых, хто дае інтэрвію, паказвае твар свой, як вы. А тыя, хто ананімна застаюцца, хто яны, чым яны займаліся ў сваім жыцці да вайны?

— Столькі адукаваных людзей у зусім розных сферах я першы раз сустракаў так вось, каб у адным месцы, дзе-небудзь у сутарэнні Севераданецка, у перапынках паміж баямі. Ляжыш і ў цемры пры свечцы слухаеш размовы людзей. Калі б людзі за межамі таго месца чулі гэтыя размовы, чулі якія людзі і пра што яны размаўляюць! Сапраўды, калі б які-небудзь форум ці канферэнцыя навукоўцаў, адмыслоўцаў з адной галіны, але так, каб людзей вельмі адукаваных у розных сферах і яны сабраліся ў адным месцы...

Розныя людзі ў палку, але вельмі шмат людзей з вышэйшай адукацыяй, вельмі шмат адукаваных людзей, цікавых людзей, з цікавымі жыццёвымі гісторыямі.

- Менавіта таму полк Каліноўскага зараз самая галоўная надзея беларусаў, скажам шчыра.

- Я паўтаруся яшчэ раз. Дзе б сапраўдны беларус ні знаходзіўся, ён мусіць разумець, што ніхто за нас гэта не зробіць. Ніхто за нас не вызваліць Беларусь. Кожны беларус мусіць гэта разумець. Кожны.

- Павел, нас глядзяць розныя людзі. Мы часта чуем тэзісы і меркаванні аб стомленасці, аб тым, што ўжо столькі гэта ўсё доўжыцца. Звярніцеся, калі ласка, вы, матываваны баец палка Каліноўскага, які змагаецца з рашыстамі, да тых, хто стаміўся. І ўвогуле, што вам хацелася б данесці людзям, якія глядзяць зараз гэтае інтэрв'ю?

- Трэба верыць. Верыць у дабро і верыць у добрае. Адпаведна веры вашай - хай будзе вам! Згодна са справамі вашымі - аддасца вам! Верце і гэты момант прыйдзе. Чым мацнейшая вера - тым хутчэй гэты момант прыйдзе.

- Слава Украіне!

- Героям слава! Жыве Беларусь!

- Жыве вечна!

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com