«Месца Герынга заняў бы Пуцін, а па баках - Лукашэнка, Мядзведзеў, а таксама ілжывыя прапагандысты»

Як можа выглядаць сучасны Нюрнбергскі трыбунал.

У гэтым месяцы расейскі народ абраў сваім прэзідэнтам на наступныя шэсць гадоў міжнароднага злачынцу, за злачынствы якога ён нясе такую ж палітычную адказнасць, як і немцы, якія калісьці падтрымлівалі Гітлера. Абодва лідары вінаватыя ў тым, што Нюрнбергскі суд назваў «вышэйшым міжнародным злачынствам», а менавіта ў агрэсіі - гэта значыць, уварванні ў іншую краіну, якая не ўяўляе небяспекі, без важкай прычыны - і, такім чынам, нясуць адказнасць за «ўсё зло, усе жахі вайны», паведамляе The Telegraph.

Можна ўявіць сабе сучасны Нюрнбергскі трыбунал, на лаве падсудных месца Герынга заняў бы Пуцін, а па баках — суўдзельнікі змовы, такія як Лукашэнка, Мядзведзеў, камандзіры, якія кіравалі знішчэннем Марыупаля і расстрэламі ў Бучы, а таксама хлуслівыя прапагандысты з дзяржаўнай тэлевізіі. Самым галоўным з гэтых заўзятараў будзе патрыярх Кірыл, былы калега з КДБ, які дараваў невыбарчыя бамбаванні і забойствы як частку «свяшчэннай вайны» супраць Захаду, у якой загінулыя расейскія салдаты трапяць на нябёсы.

«Праблема гэтай сітуацыі палягае ў яе непраўдападабенстве. Пакуль не існуе суда, які мог бы судзіць Пуціна — менавіта таму амаль 39 дэмакратычных краін, у тым ліку Вялікая Брытаніі, стварылі «асноўную групу», якая вывучае магчымасць стварэння «трыбунала па агрэсіі», каб мець справу з ім [Пуціным] у выпадку яго зрынання», - піша The Telegraph.

Пуцін, без сумневу, вінаваты ў злачынстве агрэсіі, але ягоная віна павінна быць даведзеная. Закон дастаткова выразны. Агрэсія абвешчаная па-за законам Статута ААН, а крымінальная адказнасць за яе ажыццяўленне ўскладзеная на Міжнародны крымінальны суд (МКС), які нарэшце выпрацаваў простае вызначэнне, якое набыло моц у 2018 годзе. Яго ўчыняе ўсякі палітычны ці вайсковы лідар, які парушае Статут ААН шляхам уварвання ў іншую дзяржаву-сябра з сілай «характару, сур'ёзнасці і маштабу», што робіць гэтае парушэнне «яўным». Гэтае вызначэнне падыходзіць Пуціну.

Пуцін, несумненна, будзе абапірацца на аргументы так званай «рэалістычнай» школы навукоўцаў, што Альянс вінаваты ў вайне, бо не выканаў абяцанні, дадзеныя расейскім лідарам у 1990 годзе. Такія абяцанні («ні кроку далей на ўсход») цалкам маглі быць зробленыя ў вуснай форме, але ніколі не былі зафіксаваныя ў пісьмовым выглядзе. Тэза аб тым, што Пуціна несправядліва справакавалі, цяпер прасоўваецца некаторымі прафесарамі, але іх цяжка назваць разумнымі ці маральнымі, бо яны ігнаруюць правы ўкраінцаў на жыццё і свабоду.

Такім чынам, абарона Пуціна будзе адхіленая ўсякай калегіяй міжнародных суддзяў. Але дзе суд, які можа яго судзіць? МКС выдаў ордар на арышт, але ён наўрад ці з'явіцца ў Гаазе, а ў гэтага суда няма паўнамоцтваў судзіць яго ў яго адсутнасць. У яго ёсць юрысдыкцыя судзіць лідараў за агрэсію, але (што абсурдна) толькі пры ўмове іх згоды на судовае разбіральніцтва - ён не можа абвінавачваць лідараў дзяржаў, якія не з'яўляюцца чальцамі МКС.

Ёсць толькі адно развязанне, калі мы жадаем аўтарытэтна заявіць аб віне Пуціна. Гэта завочны разгляд справы. Супраць гэтага заўсёды выступаюць англа-амерыканскія юрысты - як, маўляў, суд можа быць справядлівым, калі падсудны не ўдзельнічае ў ім? Але такія суды эфектыўна працуюць у некаторых еўрапейскіх краінах і (што важна) ва Украіне. Больш за тое, прысутнасць Пуціна не можа нічога дадаць у довады ці аргументы на судзе над ім за агрэсію - факты ўварвання не выклікаюць сумневаў.

«Гэты судовы працэс надасць рэальнае значэнне злачынству агрэсіі, якое ніколі не было прадметам судовага разбору з часоў Нюрнберга. Важна стварыць прэцэдэнт, які можа служыць стрымліваючым фактарам для іншых», – падсумавала The Telegraph.