Снапкоў адгаворвае беларусаў ад шопінгу за мяжой

Міністр эканомікі лічыць, што кошты на тавары ў Літве не адрозніваюцца ад беларускіх.

Пра гэта ён заявіў падчас прамой лініі газеты «Рэcпубліка».

- Можа, патлумачыце: беларусы часта ездзяць па пакупкі ў суседнія краіны, чаму ў той жа Польшчы, Літве рэчы значна танней? Чаму кошты адрозніваюцца ў разы?

- У разы - гэта наўрад ці. У мяне мама жыве ў Літве. Адзінае, на што кошты сур'ёзна адрозніваюцца там і ў Беларусі, дык гэта на паслугі ЖКГ. У Літве яны, сапраўды, у разы даражэй. Я б не казаў, што ўсё астатняе адрозніваецца менавіта ў разы: гэта тычыцца і харчавання, і спажывецкіх тавараў. Ёсць тавары, якія танней у нас, ёсць тыя, якія даражэй. Напрыклад, тэлевізары. У Еўразвязе - адзіны рынак. Адпаведна, паміж краінамі няма ніякіх дадатковых абцяжаранняў у выглядзе мытных пошлін. Але калі тавар з Еўропы едзе да нас, то пастаўшчык ужо плаціць мытную пошліну і ўвазны ПДВ. Гэта павышае кошт тавару амаль на 40%. Гэта я вам тлумачу логіку коштаўтварэння на тыя тавары, якія каштуюць даражэй у нас . Але ёсць і тавары танней. Вы ж ведаеце, мы будуем свой ​​Мытны саюз, мы самі вырабляем і атрымліваем прадукцыю з Расеі і Казахстана без мытных пошлін. У кожнай краіне свае ўмовы гандлю, коштаўтварэння... Мы жывем у нашых умовах. У нас такія кошты, яны не могуць быць аднолькавымі з Літвой ці з Польшчай. Нават з Расеяй не могуць быць аднолькавымі. Напрыклад, кошты на прадукты харчавання ў нас на 12-60% ніжэй, чым у Расеі, па розных пазіцыях.

- Мікалай Генадзевіч, усе баяцца, што пасля ЧС-2014 наш рубель абваліцца...

- Навошта мы, беларусы, сябе ўвесь час чымсьці палохаем і забіваем галаву рознымі страшылкамі? Мы правялі выдатны чэмпіянат, а нас мучаць такія пытанні. Гэта няправільна. Бо ў гэтым годзе мы бачым яркі прыклад таго, як забяспечваць адносна прымальны рост, ажыццяўляць збалансаваную знешнеэканамічную дзейнасць, прыцягваць замежныя інвестыцыі ў параметрах прагнозу. Фундаментальныя фактары развіцця кажуць пра тое, што ўсё нармальна.

- Добры дзень, Мікалай Генадзевіч! Жыву ў раёне трактарнага завода, часта праязджаю міма прадпрыемства і бачу трактары, якія ўжо нават не на складзе знаходзяцца, а проста на стаянцы ля прахадной... Узнікаюць сумневы з нагоды таго, што наша трактарная прадукцыя паспяхова рэалізуецца. А калі склады заваленыя, то за кошт чаго расце зарплата ў работнікаў?

- Ну, вы ж, напэўна, бачыце толькі частку трактароў? Вы ж не бачыце тую, што прадаецца. Калі б не прадавалася зусім нічога, зарплату было б няма з чаго плаціць. Таму складскія запасы пры такіх велізарных вытворчасцях - а трактароў мы вырабляем каля 60 тысяч у год - гэта цалкам натуральна. З улікам існуючых праблем на знешніх рынках нашы прадпрыемствы годна праходзяць стрэс-тэставанне - гэта і пагаршэнне знешнеэканамічнай сітуацыі, і змяненне кан'юнктуры, і праблемы эканамічнага росту і, адпаведна, інвестыцыйных магчымасцяў асноўных нашых гандлёвых партнёраў. Але на гэтым неспрыяльным фоне нашы прадпрыемствы годна выглядаюць. Продаж ідзе, хай не так, як у папярэднія пяцігодкі, калі быў дастаткова высокі попыт. Але заводы працуюць і выплачваюць заработную плату, якую, між іншым, можна выплачваць не толькі за кошт росту продажаў, але і за кошт зніжэння выдаткаў.