Украінская гарота для Пуціна

Расейская прапаганда выйшла на мяжу сваіх магчымасцяў і проста не можа адыграць падач, якія са смакам раздае Захад.

Сёння мы спецыяльна зрабілі паўзу для таго, каб калегі змаглі выказацца з нагоды візіту прэзідэнта Украіны Парашэнкі ў Францыю. Як і варта было чакаць, каментароў было хоць адбаўляй і вынікі ваяжу ўжо даволі падрабязна падведзеныя. Мы ж наважылі звярнуць увагу на тое, што выявілася не ў эндэнцыі і пра што амаль ніхто не пісаў, распавядае блогер Anti-colorados для inforesist.org.

У першую чаргу, менавіта пасля перамоваў з Макронам канчаткова склалася ўражанне пра тое, якую гістарычную ролю выконвае Украіна. Відавочна, што не толькі мы прыйшлі да гэтай высновы, але і калектыўны, зборны вобраз Захаду. Украіна выконвае ролю тросіка паміж ручкамі прылады, названай італійцамі «гаротай».

Гэта такая спецыялізаваная пятля, калі выканаўцу задушвання не трэба турбавацца аб тым, што вяроўка выслізне з рук.

Ён моцна трымае гароту за ручкі і здушвае шыю ахвяры. Але сіла і ўменне выканаўцы, якім бы ён майстрам не быў, працуюць выключна ў выпадку, калі вяроўка моцная і не падвядзе ў самы адказны момант. Вось мы і ёсць - гэтая самая вяроўка, накінутая на шыю зборнага вобраза расейскага лепразорыя. Гэта значыць, хтосьці моцна трымае ручкі прылады, хтосьці цягне і перакручвае пятлю, а мы менавіта душым гадзіну, якая падлягае ліквідацыі.

Напэўна, гэта не самая найлепшая роля і, ужо тым больш, наўпроставы кантакт з ахвярай каштуе нам досыць дорага, але мы самі зрабілі гэты выбар. Калі б мы своечасова сышлі ў NATO, то нашу ролю выконваў бы нехта іншы, а мы былі б паглынутыя падзеямі, якія цяпер адбываюцца ў Румыніі, Нямеччыне, Польшчы і краінах Балтыі. Яны планамерна нарошчваюць моц, пакуль не ўступаючы ў наўпроставы кантакт з апанентам.

Але ў гэтай канструкцыі ёсць і свае станоўчыя моманты, бо мы самі здабываем сваю свабоду і назаўжды будзем ведаць, і памятаць яе кошт і тое, хто наш сапраўдны вораг, а хто - сябар і хаўруснік.

Другі момант звязаны з рэакцыяй расейцаў і некаторых нашых дзеячаў, якія відавочна працуюць на Крэмль. Нашы ўжо нясуць такую лухту, што нават сляпому відаць, на каго і супраць каго працуюць гэтыя людзі. Гэта пры тым, што самі расейцы амаль цалкам замаўчалі і абыходзяць сустрэчу Парашэнкі і Макроні дзясятай дарогай. Гэта значыць, нават у Маскве зразумелі, што гэтым разам ужо проста няма чым крыць, а іх шаўкі ва Украіне яшчэ спрабуюць адпрацаваць свае сярэбранікі.

Напраўду, менавіта цяпер адбываецца Маржа расейскай інфармацыйнай прасторы. Ад агрэсіўнай і жорсткай прапаганды расейцы пераходзяць да тактыкі замоўчвання. Калі раней яны напрапалую перакручвалі нязручныя факты і спрабавалі аджартавацца урагенітальным гумарам, то цяпер яны проста сталі адбіраць цэлыя тэмы і ніяк іх не каментаваць. Прапаганда выйшла на мяжу сваіх магчымасцяў і проста не можа адыграць падач, якія са смакам раздаюць Парашэнка і Макрон. Відавочна, што прэзідэнт Францыі мае хуткі і жывы склад мыслення, а таму, у дачыненні Расеі і асабіста Пуціна, пакідае столькі відавочных і злёгку завэлюмаваных падпатыльнікаў, што лепш гэтага не кранаць зусім.

Цэнзура ў РФ ужо не мае тых навыкаў, што пры «саўку», бо ўся ўлада Пуціна - бездар, шэрасць і пасрэднасць, а таму яны ўвесь час прапускаюць уласныя ляпы, а гульню профі яны проста не ловяць і таму прасцей легчы на рубільнік і распавядаць расейцам звычайную жуйку з галаперыдолу.

Тактычна РФ ужо дасягнула сваёй мяжы і проста не здольная манеўраваць, а стратэгічна яна наўпрост цяпер стала адчуваць, як з кожным яе рухам пятля зацягваецца ўсё тужэй, а адпускаць яе ніхто не збіраецца. Ужо да самай тупой публікі дайшло, што «геніяльная» камбінацыя нацыянальнага лідара «Сірыя ў абмен на Украіну», стала мядзведжай пасткай, якая прыхапіла нямытага мядзведзя не за пярэднюю і не за заднюю нагу, а за тое, што паміж імі. Цяпер ён не можа вылезці ні з Сірыі, ні з Украіны, але яго адтуль дакладна выб'юць. Гэта класічная камбінацыя цугцванг, калі кожны наступны ход вядзе да пагаршэння сітуацыі. У гэтым выпадку, нават сядзенне на месцы вядзе да таго ж выніку. Шар гоняць у лузу і гоніць яго Украіна.

Цяпер у Еўропе з'явіўся актыўны гулец, які жадае сатысфакцыі за ўмяшальніцтва ў выбары. Штаты таксама гэтага хочуць, але махіна балюча доўга разгортваецца, ды і з Трампам яшчэ шмат пытанняў, а ў Макрона гэтых тармазоў няма і сітуацыя пераходзіць на больш высокі тэмп руху.

Вось цяпер ужо становіцца зразумела, што расейская прапаганда ўстала на шлях, калі застанецца некалькі тэм аб надоеных кілаграмах зябліва, цуда-танку і найлепшым у свеце балеце. Дарэчы, пра балет. Усё бліжэй той момант, калі замест навін тэлегледачы РФ будуць засяроджана ўглядацца ў калготкі балерын, якія выконваюць «Лебядзінае возера».