Гэта вам не Zara: беларусы зарабляюць на ірландскіх карунках і вышыванках

Гісторыі дызайнераў, якія зарэкамендавалі сябе не толькі на беларускім рынку.

Што трэба, каб стварыць свой брэнд адзення ці абутку? Гэтыя гісторыі паказваюць - часам далёка не вялікія грошы і не навыкі дызайнера. А проста жаданне гэта зрабіць. Probusiness.io сабраў матэрыялы пра людзей, якія вядуць бізнэс на адзенні і абутку. Сярод іх і гісторыі невялікіх праектаў, і эксклюзіўных дызайнерскіх рэчаў, і рэпартажы з ужо зарэкамендавалі сябе не толькі на беларускім рынку кампаній. Чытайце і натхняйцеся.

Адны канцэнтруюцца на эксклюзіўнасці і ствараюць лімітаваныя калекцыі, іншыя - нацэлены маштабавацца (ці ўжо маштабаваліся). А трэція - спалучаюць ідэю эксклюзіўнасці і маюць дыстрыб'юцыю ва ўсім свеце.

Напрыклад, Аксана Вінаградава была прафесійнай спартоўкай, але ў дэкрэце стала ткаць слінгі і палантын Heartiness. А цяпер яна прадае іх нават у Аўстралію. «Я была актыўнай «слінгамамай»: насіла сваю дачку ў слінгу, пачала разбірацца ў тэме слінганашэння, у вытворцах, адрозніваць тканіны і іх ўласцівасці. Памятаю, калі я ўпершыню захацела насіць дзіцяці ў слінг-шаліку, заказаць яго можна было толькі ў Нямеччыне за шалёныя грошы - €140 (а гэта быў 2006 год)», - распавядае дзяўчына.

Яшчэ адна гісторыя пра тое, як вырабы ручной працы з Беларусі могуць прадавацца ва ўсім свеце, - ад настаўніцы з Капыля, якая робіць ірландскае карункі. Вольга Старасціна звольнілася са школы, каб займацца толькі вязаннем. «Абедзве мае бабулі стваралі шмат прыгажосці сваімі рукамі і паказвалі мне, як гэта робіцца. Сурвэткі, шалікі, панамкі і г.д. сабе і блізкім - гэта добра, але хацелася чагосьці большага. Я вырашыла прадаваць свае працы - і ў 2010 аформіла сваё захапленне ў рамесніцтва», - пачынае сваю гісторыю Вольга.

Цяпер яе вырабы настолькі папулярныя, што заказы распісаныя да 2019 года.

Стварыць бізнэс можна і на патрыятызме - узгадайце захапленне вышыванкамі. Карына Адзясенка і Павел Доўнар запусцілі брэнд HONAR - адзенне ў беларускім нацыянальным стылі. І, дарэчы, кожная восьмая купля ў іх - з-за мяжы. «Бізнэс — не самамэта. Мы імкнёмся паказаць, што беларускія традыцыі можна з поспехам адаптаваць да сённяшніх патрэбаў чалавека. Нягледзячы на глабалізацыю, а магчыма і дзякуючы ёй, у чалавека абвастраецца патрэба ў вылучэнні сярод іншых. Гэта і нараджае попыт на такога кшталту ідэі», - распавялі яны ў нашым матэрыяле.

Дзве наступныя гісторыі даводзяць, што не толькі дызайнеры могуць заняцца стварэннем адзення - досыць пісьменна данесці сваю ідэю. Так, Кацярына Кіпель і Антон Казлоў за 3 месяцы і $3600 запусцілі лінію адзення ў канцэптуальным стылі. «І вось грошы заканчваліся, продажаў не было, калекцыя гатовая была напалову, а дата фотасесіі вызначаная... Ціск быў з усіх бакоў. Вельмі часта нам нават не было за што купіць паесці, аплаціць камунальныя плацяжы - усё грошы былі ў працы», - расказваюць яны.

Пакуль яны не маюць свайго пункту продажу, але ўжо дамовіліся на пастаўкі ў мультыбрэндавую краму ў ГЦ «Галілеа». З такой упартасцю і да ўласнага крамы недалёка.

А 20-гадовы Аляксандр Абоеў прыдумаў ідэю яшчэ больш простую: ён стаў выпускаць імянную адзежу - з імем заказчыка.

«Я прадаваў усюды: у душы, на кухні, пакуль пяльмені варацца, на перапынку. Найлепшыя гады ў маім жыцці»

Аляксандр марыць стварыць свой брэнд адзення.

Мы верым, што ва ўсіх гэтых прадпрымальнікаў ёсць шанцы на поспех. Можа быць, праз 5-10 гадоў (а можа і хутчэй) іх невялікія кампаніі стануць вядомыя і ва ўсёй краіне, і за яе межамі. Як некаторыя іншыя беларускія кампаніі.

Напрыклад, Mark Formelle.

А вытворца абутку Studio Sutoria на рынку ўжо больш за 20 гадоў. Кампанія шые абутак для расейскага кіно, для актораў і спевакоў. Майстры робяць абутак уручную - і рабіць з кампаніі вялікую вытворчасць яе заснавальніца Марына Шаліма не збіраецца. «Я часта бываю ў Італіі і спыняюся ў маленькіх гатэлях. Не кожны з іх уладальнікаў хоча дарасці да Hilton», - тлумачыць яна.