Берасцейцу, які не чуе, не далі крэдыт праз адсутнасць тэлефона

Крама адмовіла жыхару Берасця ў куплі тэлевізара напярэдадні Новага года.

Інвалід слыху Аркадзь Самасюк напярэдадні Новага года наважыў купіць новы тэлевізар. І такім чынам зрабіць падарунак усёй сям'і. Але ў краме яму адмовілі ў афармленні крэдыту. Спаслаліся на тое, што ў пакупніка няма... тэлефона. Але навошта ён жа не чуе?

На жаль, тэлефона няма ні ў 45-гадовага Аркадзя Пятровіча, главы сямейства, ні ў жонкі Святланы, ні ў бацькоў, ні ў сястры. Праз непатрэбнасць. Яны ўсе не адрозніваюць гукаў з нараджэння, так распарадзілася прырода. А вось дачка нарадзілася здаровая, усё чуе. І ў яе ёсць мабільнік. Але яна непаўнагадовая, піша vb.by.

Тэлефона няма - і крэдыту няма!

Гэтую гісторыю напярэдадні навагодніх святаў распавяла старшыня абласной арганізацыі ГА «Беларускае таварыства глухіх» Валянціна Красненка. Пасля таго, як ні з чым вярнулася разам са сваім падапечным з крамы бытавой тэхнікі. Слёзы на вачах былі ў абаіх.

- Напярэдадні Новага года Аркадзь Пятровіч Самасюк папрасіў сурдаперакладчыка, каб аформіць крэдыт і купіць тэлевізар, - распавядае В. Красненка. - Мы разам зайшлі ў краму і абралі танны тэлевізар за 600 рублёў. Прадавец дала нам паперкі, каб ішлі афармляць крэдыт. Аркадзь Пятровіч дастаў пашпарт... Дайшла справа да хатняга або мабільнага тэлефона. Аркадзь Пятровіч праз мяне растлумачыў, маўляў, тэлефона няма... Дзяўчына кажа: «Тады дайце тэлефон жонкі!» Мы зноў паказваем: у іх няма тэлефона. Тады ў сваякоў... Я кажу, што ёсць мама, тата сталага ўзросту, але ў іх таксама няма тэлефонаў, таму што яны абсалютна глухія. З сястрой тая ж самая сітуацыя... Спачатку дзяўчына хацела тэлефанаваць дачцэ, але ёй 14 гадоў. І такі варыянт адразу адпаў. «Не можна!» - склала працаўніца, што афармляла крэдыт. Бачу, падапечны мой знерваваўся... Кажу, раз такая сітуацыя, у мяне ёсць пасведчанне перакладчыка, я - кіраўнік арганізацыі. Запішыце любы мой тэлефон - хатні або мабільны. У адказ зноў: «Не можна!»

Не дапамаглі запэўніванні Валянціны Пятроўны пра тое, які гэта адказны і добрасумленны работнік, плацежаздольны, што яна ручаецца за яго як за сябра арганізацыі.

- Гэта яшчэ добра, што ён не чуў нашу размовы! - з абурэннем заканчвае аповед субяседніца. - У дарослага мужчыны і так былі слёзы на вачах.

Найлепшы дворнік і сярод тых, што чуюць

Дарэчы, Аркадзь Самасюк, пра якога ідзе гаворка, 16 гадоў працуе ў ЖЭСе №2 Берасця дворнікам. За гэты час прызнаваўся найлепшым і сярод тых калегаў, што чуюць. У яго заўсёды на ўчастку ўзорная чысціня і парадак. Некаторы час працаваў на спецыялізаваным прадпрыемстве «Прамбрыс» на вуліцы Куйбышава, але з часам яго зноў забралі ў ЖЭС. Атрымлівае заробак і «пенсію» па інваліднасці, гэта значыць плацежаздольны. Жонка працуе на прадпрыемстве «Прамбрыс».

- Атрымліваецца, калі ў чалавека няма тэлефона, яму не належыць крэдыт? - абураецца кіраўнік таварыства глухіх. - Менавіта так нам і сказалі ў краме. Я была ў такім шоку!

Валянціна Пятроўна стала тэлефанаваць у Менск, у ТАА «ПрыватЛізінг» - кампанію, у якой не ўдалося аформіць крэдыт. Пачула ўсё той жа адказ: «Не можна»! Звярнулася ў абласны гандаль, сацабарону, стала пісаць лісты... Абурэнню не было мяжы. Кажа, незадоўга да гэтага, да Дня інваліда, збірала звесткі пра тое, як у нас клапоцяцца пра людзей з абмежаванымі магчымасцямі. На паперы з гэтым поўны парадак. А ў жыцці...

Радок у анкеце-заяве

Праз час абласная арганізацыя ГА «Беларускае таварыства глухіх» атрымала адказ ад Нацыянальнага банка Рэспублікі Беларусь. Бо ў адпаведнасці з указам прэзідэнта краіны ад 2014/02/25 года №99 «Аб пытаннях рэгулявання лізінгавай дзейнасці» Нацбанк ажыццяўляе кантроль за выкананнем заканадаўства аб лізінгавай дзейнасці.

«У рамках выканання гэтага патрабавання заканадаўства аб лізінгавай дзейнасці ТАА «ПрыватЛізінг» распрацаваная анкета-заява, якая згадвае неабходнасць запаўнення ўсіх інфармацыйных радкоў, у тым ліку ўказанне нумара тэлефона. Лакальнымі нарматыўнымі актамі арганізацыі ўстаноўлена, што ацэнка патэнцыйнага лізінгаатрымальніка ажыццяўляецца толькі на падставе належна запоўненай анкеты-заявы. Гэты нарматыўны акт не прадугледжвае размежавання ў запаўненні анкеты-заявы, у тым ліку пры яе запаўненні асобамі з абмежаванымі магчымасцямі», - гаворыцца ў лісце.

І далей, можа быць, самае важнае. «У мэтах захавання прынцыпаў Канвенцыі аб правах інвалідаў, Нацыянальны банк рэкамендаваў ТАА «ПрыватЛізінг» унесці змены ў лакальныя нарматыўныя акты, якія забяспечаць ліквідацыю перашкод і бар'ераў для стварэння ўмоў доступу інвалідаў нароўні з іншымі фізічнымі асобамі да паслуг, якія прадстаўляюцца насельніцтву. Такія ж рэкамендацыі накіраваны ў Асацыяцыю лізінгадаўцаў».

А ў іншым банку - без праблем!

Здавалася б, можна радавацца. Але Валянціна Красненка не стала чакаць змен нарматыўных актаў. Мы ведаем, які тэрмін можа прайсці. На носе былі святы і сапсаваны настрой. Праз некалькі дзён на свой страх і рызыку з Аркадзем Самасюком пайшлі ў іншую краму - на праспекце Машэрава, 72.

Усё з тым жа жаданнем - набыць тэлевізар. Прычым па той жа сістэме. І - о, цуд! Якое ж было здзіўленне і радасць абаіх, калі кансультант ад банка «Масква-Менск», дайшоўшы да радка з тэлефонам, зразумеў становішча і запісаў тэлефон Валянціны Пятроўны. Параўнальна хутка праверылі інфармацыю і далі дазвол на крэдыт і куплю.

Тэлевізар набылі амаль за тысячу рублёў, даражэй, чым той, што спадабаўся раней. Так што падарунак да Новага года ўсё ж адбыўся. А пытанні ў інвалідаў і арганізацыі, што падтрымлівае іх, застаюцца...