«Лукашэнка намагае на сваіх памылках»

У выказваннях Лукашэнкі знайшлі «вельмі страшную» логіку.

Эканаміст Сяргей Чалы ў сваёй праграме «Чалы па-хуткаму» звярнуў увагу на супярэчлівыя заявы Лукашэнкі аб падтрымцы неэфектыўных дзяржпрадпрыемстваў, паведамляе «Салідарнасць».

- Раней логікай нашых уладаў было нешта наступнае ў дачыненні да неэфектыўнага дзяржсектара: раз мы не ведаем, як да яго падабрацца і баімся яго чапаць рукамі, бо магчымыя сацыяльныя наступствы, якія нам не спадабаюцца. А ў нас на носе выбары...то давайце пастараемся не звяртаць на яго ўвагі.

І ў той жа самы час, займаючыся IT-краінай або падтрымліваючы прыватны сектар, будзем спадзявацца на тое, што за гэты час нічога страшнага не адбудзецца. Гэта значыць, з аднаго боку будзе адбывацца паступова нейкае «кровапусканне», а новыя галіны будуць паступова гэтую занятасць, якая вызваляецца, да сябе прымаць.

На думку эканаміста, «відавочна, наверсе вызначылі, што такая логіка, хутчэй за ўсё, не спрацуе».

- На нарадзе ў макраэканоміцы Лукашэнка кажа, звяртаючыся да ўрада: чаму вы прапануеце мне не развязанне гэтай праблемы, а ўвесь час то павялічыць статутны фонд, то з дзяржбюджэту дапамогу. Чаму вы не прапануеце нейкія сур'ёзныя развязанні?

У той жа самы час на іншай нарадзе Лукашэнка пачынае задавацца пытаннем: а ці правільна мы паступілі з тым, што калісьці тыя самыя галіны мадэрнізавалі, гэта значыць, уклалі ў іх велізарныя сродкі. І пасля гэтага робіцца нечаканая выснова, што мы ўсё ж зрабілі правільна! Галоўнае, што дзіўна, гэтая выснова зробленая на прыкладзе ільняной прамысловасці.

Спачатку ўклалі велізарныя сродкі, пабудавалі найбуйнейшы ў Еўропе ільноперапрацоўчы камбінат, а цяпер думаем, што з гэтым рабіць.

Са слоў Чалага, такім чынам улады здзейснілі відавочна няслушны інвестыцыйны крок. Але замест таго, каб прызнаць сваю памылку, «мы кажам, што раз ужо пабудавалі, у нас ужо нічога не застаецца, як развіваць гэта далей».

- У нас ёсць два варыянты. Альбо нарэшце заняцца сапраўды пытаннем рэструктурызацыі гэтых прадпрыемстваў, і тады мы хоць бы перастанем губляць грошы далей. Так, мы прызнаем страты, але мы выратуем сябе ад таго, што яны будуць павялічвацца ў будучыні.

І другі варыянт, на карысць якога, відавочна, афіцыйна схіляюцца нашы ўлады, - гэта спроба сказаць: так, мы зрабілі нешта адсталае, але ўсё адно гэта камусьці будзе патрэбнае. Давайце і далей будзем інвеставаць, і далей будзем выпускаць.

Добра, што хаця б прызналі, што пра гэтую праблему трэба казаць. Але вельмі страшна, што, відавочна, робяць і іншую выснову, маўляў, давайце будзем намагаць на сваёй памылцы і далей, - рэзюмуе эканаміст.