Галоўны інжынер, якога апраўдаў суд: Дзеці пасмажылі бульбу з яечняй. Марыў пра гэта

Андрэй Галавач распавёў, як ён прывыкае да звычайнага жыцця пасля чатырох гадоў СІЗА.

У мінулую пятніцу, 19 ліпеня, галоўнага інжынера Менскага завода колавых цягачоў Андрэя Галавача, якога абвінавачвалі ў атрыманні хабараў і злоўжыванні ўладай або службовымі паўнамоцтвамі, суд прызнаў невінаватым. Нагадаем, дзяржабвінаваўца Юрый Шарснёў запытаў яму 9 гадоў пазбаўлення волі з канфіскацыяй маёмасці. Мужчына пяты год знаходзіўся ў СІЗА. Па першай справе яго апраўдалі тройчы.

Kp.by патэлефанаваў Андрэю Галавачу. Мужчына распавёў, як ён сябе адчувае пасля ўсяго перажытага.

- Настрой, вядома, добры. Нарэшце-то скончыўся гэты кашмар, - голас у 57-гадовага Андрэя Альбертавіча радасны. - Самаадчуванне? Зараз адыходжу пакуль. З сённяшняга дня я ў адпачынку - заехаў на завод, папрасіў аформіць адпачынак - ён у мяне доўжыцца 27 дзён. Пакуль буду займацца сямейнымі справамі: здароўем, дзецьмі. У гэтыя выходныя я гуляў у парку з унучкамі. Калі знаходзіўся ў СІЗА, я марыў прайсціся па Батанічным садзе, парку Чалюскінцаў. Вось, схадзілі туды.

- Як патлумачылі ўнучкам, што вас доўга не было?

- Пакуль ніяк. Сказаў, што быў у камандзіроўцы. Са сваёй мамай убачыўся. Дзеці прывезлі яе да мяне дадому. Мы пасядзелі ў коле сям'і.

- Напэўна, былі і слёзы...

- Вядома, было ўсё. Галоўнае, была радасць. Радасць, што ўсё нарэшце-то скончылася і сям'я разам.

- Перш за ўсё што зрабілі дома?

- Па-першае, я памыўся - схадзіў у душ. А потым дзеці мне пасмажылі бульбу з яечняй. Марыў пра гэта.

- Як думаеце, будзе пракуратура абскаржваць прысуд?

- Гэта я не ведаю. Цяжка за іх вырашаць. Вы ведаеце, калі ішоў на прысуд, я для сябе вырашыў, што калі ён будзе абвінаваўчы, то я буду змагацца да канца. Буду бараніць сваю правату.

Пакуль Андрэй Альбертавіч прывыкае да звычайнага жыцця:

- У краму ў першы раз схадзіў: кошты і грошы новыя. Мяне ж затрымалі да дэнамінацыі. Пакуль я ў адпачынку, хачу прыйсці ў сябе, хатнія справы прывесці ў парадак. А далей калі мае паслугі, веды будуць запатрабаваныя, то я з найвялікшым задавальненнем працягну працаваць. Я на заводзе працаваў практычна ўсё жыццё - прыйшоў туды адразу пасля заканчэння інстытута. Пасады мяняліся, а месца працы не. У гэтыя выхадныя будзе юбілей завода, куды мяне запрасілі. Схаджу на яго абавязкова. Калегі мяне падтрымліваюць.

Андрэй Альбертавіч, знаходзячыся ў СІЗА, верыў у лепшае:

- Унутрана я быў перакананы, што ўсё роўна выйду, і ўсё гэта скончыцца, усё будзе добра. Калі суддзя сказала, што я апраўданы, у душы ўсё перакулілася. А калі змог упершыню за 4 гады 2 месяцы і 14 дзён дакрануцца да родных людзей - гэта, вядома, словамі не перадаць. Абавязкова напішыце, што я вельмі ўдзячны ўсім людзям, якія мяне падтрымліваюць!