Сышла з пасады галоўная архітэктарка Менска

Вольга Радчанка прапрацавала на пасадзе менш за год.

З аўторка, 20 кастрычніка, Вольга Радчанка больш не займае пасаду галоўнага архітэктара Менска, паведамілі tut.by некалькі не звязаных паміж сабой крыніц. Яна сышла з пасады паводле пагаднення пагадненні старон. Падрабязнасці - у матэрыяле.

Са слоў крыніцы партала, у панядзелак, 19 кастрычніка, у Вольгі Радчанка быў апошні працоўны дзень на пасадзе. Яна напісала заяву паводле пагаднення старон, і яе падпісалі. Са звестак суразмоўцаў tut.by, гэта адбылося не з яе ініцыятывы.

Адзначым, што нядаўна ў Менгарвыканкаме змяніўся старшыня і першы намеснік старшыні, які курыруе архітэктуру і будаўніцтва.

Што паспела Радчанка за тэрмін менш за год?

Падчас працы на пасадзе Радчанка фармавала каманду камітэта архітэктуры, а таксама пералік надзелаў для аўкцыёнаў пад будаўніцтва (які ўжо гатовы).

Пад кіраўніцтвам былога старшыні Менгарвыканкама Анатоля Сівака і Вольгі Радчанкі таксама распрацавалі канцэпцыю транспартных вузлоў, плюс прынялі пастанову будаваць новы будынак Нацыянальнага гістарычнага музея на вуліцы Карла Маркса. Пачалі таксама распрацоўваць канцэпцыю развіцця МКАД.

А што не так з пасадай галоўнага архітэктара?

Нагадаем, што да прыходу Радчанкі пасада галоўнага архітэктара Менска доўгі час была вакантнай пасля затрымання Паўла Лучыновіча. На гэтую пасаду надта хто рваўся таму, што яна не супастаўная паводле ўзроўню даходу і адказнасці.

Як мы ўжо не раз пісалі, архітэктары часта не прымаюць нейкіх глабальных пастаноў, але потым нясуць за гэтыя (чужыя) пастановы адказнасць.

Умоўна кажучы, калі інвестар хоча асвоіць які-небудзь надзел, ён часцяком дзейнічае наступным чынам: прыглядае зямлю, замаўляе эскіз праекта, ідзе з гэтым эскізам наверх і распавядае, які добры будынак пабудуе. Калі там пагаджаюцца, то меркаванне галоўнага архітэктара ўжо ніхто не пытае. А спрачацца з наймальнікам - сабе даражэй. Калі ж гэты аб'ект пачынае крытыкаваць грамадскасць - бочкі коцяцца найперш на галоўнага архітэктара.

А Менск - самы складаны рэгіён з пункту гледжання прыняцця кіраўніцкіх пастаноў. Тут і старшыня гарвыканкама на многія рэчы паўплываць не можа, не тое што галоўны архітэктар. Процьма пытанняў разглядаецца вышэй і проста спускаецца мясцовай уладзе.

Паводле такога прынцыпу з'яўляюцца комплексы на «Кастрычніцкай», «Табакеркі», «Дамы Чыжа» і іншыя будынкі. Меркаванне галоўнага архітэктара тут не моцна пытаюць, а вось порцыю негатыву за іх ён атрымаць можа. І гэта ўсё зусім не за вялікія грошы пры ненармаваным працоўным графіку.

Свежы прыклад - арабска-сербскі праект забудовы 9 квадратных кіламетраў поўначы Менска («Паўночны бераг»), калі ў Менгарвыканкама нават не было магчымасці адмовіцца ад прапанаванай інвестарам канцэпцыі.