Былы галоўны рэдактар «Прессбола» распавёў пра прычыны раставання з газетай

Сяргея Кайко звольнілі праз пару дзён пасля загалоўкаў на першай паласе «Агонь пагоні патрэбны краіне».

У мінулую пятніцу адна з найстарэйшых беларускіх спартыўных газет «Прессбол» выйшла з першай паласой, на якой чыталася гульня слоў з палітычным падтэкстам (два загалоўкі складваліся ў «Агонь пагоні патрэбны краіне»). А ўжо ў панядзелак, 29 чэрвеня, стала вядома пра тое, што сваю пасаду пакідае галоўны рэдактар Сяргей Кайко, які прапрацаваў на сваёй пасадзе больш за шэсць гадоў - з красавіка 2014 года.

Tut.by пагаварыў з Сяргеем, каб высветліць, ці няма ў яго звальненні палітыкі, як адрэагавала на яго сыход рэдакцыя і што ён плануе рабіць далей.

- Гэта было ваша рашэнне? І з чым яно звязана?

- Не, рашэнне не маё. Яно прынятае большасцю галасоў заснавальнікаў ТАА «Прессбол-91». Пра прычыны, думаю, лепш спытаць у іх. Мне ж прама цяпер больш важная рэакцыя калег, журналістаў - людзей, з якімі я заставаўся ў цесным кантакце ўсе гэтыя шэсць гадоў. Сітуацыя была незваротнай, але яны выступілі.

На працягу двух дзён у нас праходзілі стыхійныя сходы. Шумныя, эмацыйныя. Я заўсёды ведаў, што ў нас круты калектыў. Пераканаўся ў гэтым яшчэ раз. Напрыканцы мне важна было адчуць падтрымку рэдакцыі. Вярнуць адчуванне, што не такі ўжо я дрэнны галоўны рэдактар.

- Рашэнне не было звязана з той пятнічнай паласой?

- Не, пра гэта я даволі аператыўна адпісаўся ў сваім раздзеле на форуме сайта. Да таго часу ўсё было вырашана. Гэта па-першае. Па-другое, гэта не было і бразганнем дзвярыма. Плясканне - кан'юнктурная штука, спроба зрушыць акцэнты, зрабіць выгаднае ўражанне. Ніколі такімі рэчамі не займаўся.

Час зараз такі, што вакол падтэксты, крамола і чорныя коткі. На стадыі вытворчасці, дарэчы, ніхто гэты «інтэртэкст» не разглядзеў. Паласа «хадзіла» па кабінетах - вёрстка, карэктура, дзяжурныя. Ні адзін чалавек нічога не ўбачыў. Дзядуля Фрэйд добра замаскіраваўся.

- Ці звязаны сыход з тым, што «ПБ» актыўна публікуе меркаванні спартоўцаў пра выбары? І наогул ці злучана замена з палітычным становішчам у краіне?

- Мне пра гэта шчыра не казалі, таму не ведаю. У «Прессболе» ніколі не было табу на палітыку. Мы гэтую тэму спецыяльна не раскручваем, але ў інтэрв'ю пытанні задаём пра ўсё. У стужку навін ставім плюс-мінус усё, што дзесьці гучыць.

Што дрэннага, калі спартовец выкажацца пра выбары? Ён што, не грамадзянін? Не можа сказаць, за ці супраць? Ён, прабачце, у галаву есць? Галоўнае - людзям гэта цікава. Спецыяльна праверыў: меркаванне трэнеркі Алены Клімавай сабрала на сайце амаль 200 тысяч праглядаў. Ну і добра.

- Ці застанецца вы ў «ПБ»?

- Мне прапанавалі такі варыянт - проста пісаць, не вызначаючы рэдакцыйную палітыку. Я адмовіўся. Але не выключаю, што ў нейкім выглядзе супрацоўніцтва аднойчы адновіцца. Мне дарагі «Прессбол», я прыйшоў сюды ў 2001-м, паўжыцця тут правёў. І пакідаю ў жыццяздольным стане. Як ментальна, творча, так і эканамічна.

Так, пандэмія моцна падкасіла, але гэта нерукатворная рэч. Яна абрынула ўсе планы. Узімку мы іх склалі, прыкінулі свае магчымасці. Высветлілася, што палёт нармальны. Чэмпіянат свету ў хакеі ў Швейцарыі, Алімпіяда ў Токіа, футбольны EURO па ўсёй Еўропе. Усе можам сабе дазволіць - пачалі акрэдытацыю, браніраванне...

Былі страхі за летнюю падпіску. Зноў-такі праз каранавірус. Але нічога, аўдыторыю практычна захавалі. Розніца, праўда, канкрэтна прасела, але гэта натуральна - спорт у свеце на некалькі месяцаў фактычна вымер. Але ён ужо вяртаецца. Значыць, і чытач, спадзяюся, вернецца. Не толькі ў газету, але і ў інтэрнэт. Да пандэміі наведвальнасць pressball.by была найлепшай у гісторыі.

- Якія планы на будучыню?

- Пакуль не ведаю. Сёння я ў абсалютна новай для сябе сітуацыі. Цікава праверыць, ці праўда, што ўсё, што ні робіцца, - да лепшага.