Мянчук памёр у лякарні, а сям'я даведалася пра гэта толькі праз тыдзень

Сваякам сказалі, што мужчыну выпісалі.

26 чэрвеня менчуку Дзмітрыю споўнілася 42 гады. У той жа дзень яму стала дрэнна, выклікаў «хуткую». Патэлефанаваў родным, што трапіў у 9-ю лякарню. На наступны дзень мужчына памёр. Сваякі спрабавалі знайсці яго тыдзень: у лякарню датэлефанавацца было немагчыма, праз знаёмых даведаліся, што Дзмітрыя выпісалі. Давялося звяртацца ў міліцыю. Дзякуючы гэтаму, толькі праз шэсць дзён беспаспяховых пошукаў сям'я даведалася, што іх брат і сын мёртвы. Цяпер родныя памерлага спрабуюць даведацца, як праводзілася лячэнне, і шукаюць тых, хто стаў сведкам смерці Дзмітрыя, піша onliner.by.

- 26-га чэрвеня ён выклікаў сабе «хуткую». А 18:33 яго прывезлі ў 9-ю лякарню, а 20:13 экстранна шпіталізавалі ў 641-ю палату аддзялення партальнай гіпертэнзіі (хірургічнай). У той дзень Дзіму споўнілася 42 гады - мы павіншавалі яго з Днём нараджэння, а пазней ён патэлефанаваў і сказаў, што яму стала дрэнна і выклікаў «хуткую». Мы ведалі пра ягоныя праблемы і захворванні (на просьбу сваякоў мы не публікуем дыягназ. — Заўвага. Onliner). У тэлефоннай размове брат сказаў, што адчувае сябе нармальна. На наступную раніцу яму спрабаваў тэлефанаваць бацька. Тэлефон быў недаступны. Паводле дакументаў, атрыманых 6 ліпеня, смерць наступіла 27 чэрвеня а 17:35 або 17:15 (паказаны розны час) — прайшло менш за дзень пасля шпіталізацыі — пачынае аповед сястра нябожчыка Наталля.

Пасля таго, як звязацца з братам не здолелі, Наталля стала тэлефанаваць у лякарню: у даведку і аддзяленне партальнай гіпертэнзіі. Але ніхто не здымаў слухаўку. Жанчына называе гэтыя спробы кашмарам. Пазней яна папрасіла знаёмых з «дзявяткі» падысці да медыкаў аддзялення і спытаць пра Дзмітрыя.

- Там адказалі, што брата выпісалі з лякарні і яго там ужо няма. Мы сталі яго шукаць. Дома Дзімы не было, мабільны і гарадскі тэлефоны не адказвалі. Мы не ведалі, што рабіць. Спрабавалі зноў тэлефанаваць у лякарню. Адказалі, што яго там няма: 26 чэрвеня паступаў - і больш нічога. У чацвер, 2 ліпеня, мне ўдалося датэлефанавацца ў экстранную рэгістратуру. Я патлумачыла, што не магу знайсці брата, - сказалі набіраць у аддзяленне, але там зноў ніхто не зняў слухаўку. Тады мы наважылі звярнуцца ў міліцыю. Уначы з 2 на 3 ліпеня ўчастковы датэлефанаваўся ў лякарню і паведаміў нам, што Дзіма памёр, — узгадвае Наталля.

Чаму ніхто з лякарні не паведаміў аб смерці чалавека ягоным сваякам, пакуль справа не дайшла да міліцыі? Са слоў жанчыны, ні ўчастковаму, ні сям'і на гэтае пытанне адказаць не змаглі. Толькі ў пятніцу, 3 ліпеня, сям'я забрала цела Дзмітрыя з морга. У суботу мужчыну пахавалі. Атрымліваецца, на восьмы дзень пасля ягонай смерці.

— Але ў яго ж з сабой быў пашпарт, і мабільны, то бок, з намі можна было звязацца. Мы ўключылі тэлефон - ён працаваў. Але, здаецца, нікому гэта не было патрэбна. Паводле дакументаў, якія я атрымала пазней, мы былі ў курсе смерці і з намі нават праводзілася гутарка. Напраўду нічога гэтага не было. І ўчора, калі я прыйшла ў лякарню, там доўга не маглі зразумець, што гэта за пацыент і дзе ён ляжаў. Тады я звярнулася да дырэктара МНПЦ хірургіі, транспланталогіі і гематалогіі, і ён даручыў загадчыку аддзялення разабрацца ў сітуацыі. Я запатрабавала дакументы (паводле заканадаўства павінны выдаць апошні эпікрыз), чытаю іх, і мне проста смешна: яны, выяўляецца, паставілі нас у вядомасць, што хворы адмаўляецца ад усталявання зонда. Але пісьмовага пацверджання аб адмове мне не далі: сказалі, што знаёміць мяне з гісторыяй хваробы не маюць права. Адпаведна з якой нормай заканадаўства — невядома, — распавядае мянчанка.

Згодна з 46-м артыкулам Закона аб ахове здароўя пасля смерці пацыента разгалашэнне інфармацыі, якая складае медыцынскую тайну, не дапускаецца. Выключэнне — калі пры жыцці пацыент даў адмысловую пісьмовую згоду на разгалашэнне такіх звестак пасля ягонай смерці ў дачыненні да пэўнага або нявызначанага кола асоб. Таксама такая інфармацыя выдаецца сваякам і апекунам пацыента, калі той непаўнагадовы, недзеяздольны або не можа прымаць усвядомленых пастаноў аб стане здароўя.

Паводле эпікрызу, які атрымала Наталля, артэрыяльны ціск у Дзмітрыя быў 120/70, хоць яго экстранна шпіталізавалі ў цяжкім стане. Наталля не верыць у такі паказчык.

- Чаму не ў рэанімацыю? Я ўпэўненая, ён застаўся б жывы — у роспачы кажа жанчына і не можа стрымаць слёз. — Мне ўсё адно, што лекары думалі пра майго брата. Хай у яго былі недахопы, але ён быў самым шчодрым на дабрыню, шчырасць і сумленнасць чалавекам. І проста зрабіць выгляд, што чалавека не існавала?.. Для мяне гэта незразумела. Мне здаецца, сапраўдны лекар не можа дзяліць пацыентаў на тых, хто сам ці не сам вінаваты ў сваім захворванні. Брат сам пакутаваў праз сваю хваробу, але часам у жыцці не атрымліваецца нешта змяніць. Але раз ён выклікаў «хуткую», значыць, спадзяваўся на дапамогу. Дзіма ляжаў у труне з пабітым ілбом: была такая ярка-чырвоная ямка з цалкам аголеным тоўстым пластом скуры. Але калі я спытала ў лякарні, адкуль узялася траўма, ніхто не мог патлумачыць, што яна наогул была.

Каб высветліць, чаму сваякам не паведамілі аб смерці Дзмітрыя, Onliner звярнуўся па каментар да Алега Румо, дырэктара ГУ «МНПЦ хірургіі, транспланталогіі і гематалогіі». Датэлефанавацца да загадчыцы аддзяленнем партальнай гіпертэнзіі гэтай установы нам не ўдалося.

- Я не магу вам даваць ніякіх каментароў, так што мне на гэтую тэму няма чаго казаць, - адказаў Алег Румо.

На гарачай лініі камітэта аховы здароўя Менгарвыканкама распавялі, што лякарня абавязаная паведамляць аб смерці пацыента ягоным сваякам. Праўда, тэрмінаў апавяшчэння там не назвалі.

- Калі пацыента афармляюць у лякарню, у амбулаторнай карце заўсёды паказваюцца блізкія сваякі, бярэцца пара тэлефонаў. І ў выпадку смерці лякарня паведамляе ім аб смерці. Калі такіх нумароў няма, інфармацыя аб гэтым чалавеку падаецца ў тэрытарыяльную паліклініку. Там ужо я вам не адкажу, павінны яны паведамляць ці не. Але калі ў картцы тэлефонаў няма, яны не будуць шукаць [сваякоў памерлага] — растлумачылі на гарачай лініі Камітэта.

Сям'я Дзмітрыя просіць адгукнуцца тых, хто з 26 да 27 чэрвеня ляжаў у 641-й палаце аддзялення партальнай гіпертэнзіі (хірургічнай) ГУ «МНПЦ хірургіі, транспланталогіі і гематалогіі» з Дзмітрыем і стаў сведкам ягонай смерці.

- Для нас цяпер важна знайсці людзей, якія ляжалі з Дзімам у адной палаце: гэта дапаможа даведацца, якім чынам і ці своечасова яму надалі медыцынскую дапамогу. І ці была яна нададзеная наогул. На мае пытанні, калі брату стала дрэнна, калі паступіў выклік ад медсястры і прыбыў дзяжурны лекар і рэаніматолаг, адказаў я не атрымала, - кажа Наталля.

Родныя чакаюць усіх водгукаў у гэтым выпадку: + 375 25 641-60-90 (на паказаным нумары тэлефона ёсць Viber).

Таксама Наталля адправіла зварот у Генпракуратуру, у якім просіць правесці праверку па факце смерці брата «з мэтай устанаўлення або выключэння неналежна нададзенай медыцынскай дапамогі». Жанчыне важна даведацца, ці была нададзеная меддапамога своечасова.