«Пасля жніўня рэверансы перасталі даваць эканамічны эфект»

Расея не толькі не дае крэдыт, але і пакусвае па дробязі.

Telegram-канал «Лісты да дачкі» піша пра эканамічныя праблемы рэжыму Лукашэнкі:

- Пасля перамоваў у Сочы беларускім уладам, відаць, хочацца прыцягнуць да сябе ўвагу Захаду. Каб хоць ілюзію замежнай палітыкі адлюстраваць, калі ўжо з самой замежнай палітыкай не задалося. Таму што ўсходні брат жа наогул сябе не па-братэрску вядзе. Мала таго, што з ім нельга пра крэдыт пагаварыць, дык ён жа яшчэ і пакусвае па дробязі.

Вунь учора спачатку дзяржаўнае РІА «Новости», а за ім адразу Валянціна Матвіенка заклапаціліся маленькім кветкавым гешэфтам набліжанага да ўладаў беларускага бізнэсу. Мала таго, што гэты бізнэс і так пакутуе ад еўрапейскіх санкцый, дык цяпер Расея яго яшчэ хоча пазбавіць і той капейкі, якую ён мае на кветках. А гэта, між іншым, прыблізна 300 мільёнаў даляраў на год. Ну, вось хіба браты і сёстры сябе так паводзяць? Ім што, 300 мільёнаў шкада, ці што?

Беларускім уладам, аднак, як учора высветлілася, 500 мільёнаў даляраў трэба толькі для аднаго «Паліміру». А калі «Палімір» гэтыя 500 мільёнаў не знойдзе, яго закрыць давядзецца. Гэта значыць, пасля таго, як у студзені ўсім банкаўскіх хаўрусам ратавалі БМЗ, цяпер трэба, мабыць, усім ратаваць «Палімір». А такіх «Паліміраў» жа ў краіне шмат.

Вядома, не кожнаму заводу для выратавання патрабуецца 500 мільёнаў. Некаторым і больш трэба. У сувязі з тым жа «Палімірам» выявілася, што ў нафтаперапрацоўчага завода «Нафтан» няма ўласных абаротных сродкаў. Гэта значыць, завод, які робіць бензін, дызель і мазут не можа самастойна ні заробак толкам выдаваць, ні пастаўшчыкам плаціць. Таму што грошы, якія ён зарабляе, завод марнуе на інвестыцыйную праграму. Якую ён запланаваў разам з урадам. І гэта, вядома, шмат кажа пра ўзровень эканамічнага прадбачання беларускага ўрада і іх здольнасці нешта планаваць. Планавую эканоміку яны збіраюцца будаваць! Ага! Для планавай эканомікі трэба ж яшчэ трошкі ўмець лічыць.

Уласна, са здольнасцямі да стратэгічнага планавання ў беларускіх уладаў і раней справы ішлі не на шмат лепш. Успомні хоць дрэваапрацоўку, хоць цэментныя заводы. Проста раней можна было зрабіць рэверанс у бок Усходу, Захаду або далёкай дугі замежнай палітыкі, атрымаць крэдыт і далей усім распавядаць пра перавагі асаблівага шляху беларускай эканомікі. Але пасля жніўня рэверансы перасталі даваць эканамічны эфект. І выявілася, што асаблівы шлях завёў беларускую эканоміку ў такое месца, з якога вельмі цяжка выбрацца самастойна.