Чэхія зноў спрычынілася да непрыемнасцяў для Расеі

Пра што кажа арышт расейца Франчэці ў Празе.

Аляксандр Франчэці - грамадзянін Расеі і вось ужо 20 гадоў пражывае то ў Празе, то ў Крыме. У панядзелак чэшская паліцыя арыштавала яго на падставе міжнароднага ордэра, выдадзенага Украінай. Кіеў патрабуе яго выдачы. Чаму? Франчэці нібыта ўзначальваў ваенізаваную групу, якая ў 2014 годзе дапамагала расейцам анэксаваць Крым. Што неазнаёмлены можа пра ўсё гэта падумаць, піша чэшскае выданне Lidovky (пераклад - inosmi.ru).

Цяжка сказаць. Гэтыя факты ўпісваюцца ў вядомы наратыў, але пакуль не былі падмацаваныя апублікаванымі довадамі. Многія задаюцца традыцыйным пытаннем «Каму выгадна?» і ўскладаюць віну ў адпаведнасці са сваімі перавагамі. Нярэдка самі міжнародныя ордэры палітызаваныя і служаць палітычным мэтам. Успомнім лёс генерала Піначэта.

Ён адмовіўся ад улады ў Чылі ў абмен на імунітэт, але яго арыштавалі ў Вялікай Брытаніі і выдалі Гішпаніі. Або іншы прыклад - лідар курдскай тэрарыстычнай «Працоўнай партыі Курдыстана» Аджалан. Нямецкі суд выдаў на яго міжнародны ордэр, але калі Аджалана арыштавалі ў Італіі, Нямеччына не праявіла ніякай цікавасці, бо хацела захаваць мір і спакой сярод уласных турэцкіх і курдскіх дыяспар.

Яшчэ можна ўзгадаць сітуацыю, калі ў Бельгіі ледзь не арыштавалі ізраільскага прэм'ера Шарона.

Ужо таму цяжка ацэньваць арышт Франчэці ў Празе і яго магчымую выдачу Кіеву. Але сёе-тое адзначыць варта. Тое, як затрыманне абурыла Маскву і як яна пачалася застрашваць. Як бы там ні было з Франчэці, Масква адчувае сябе абражанай, і ўдар прыйшоўся на самае адчувальнае месца. Яна адчула яго ў момант, калі выстаўляе напаказ перад усім светам сваю самаўпэўненасць і сілу.

А бо яшчэ нядаўна Масква з ухвалой паставілася да таго, што беларускія ўлады прымусілі сесці ірландская самалёт у Менску (каб выкрасці адтуль эмігранта Пратасевіча). Больш за тое, у Расеі адкрываюць помнікі Дзяржынскаму; Пуцін суверэнна паўтарае, што праблема Сірыі - у замежных незаконных войсках (турэцкіх?), а не тых, якія прысутнічаюць паводле дамовы з Дамаскам (расейскія, іранскія); дзеля ўсяго гэтага Расея топча міжнароднае права. Удар прыпаў у той момант, калі Расея дае зразумець, што ў Захаду няма ніякіх метадаў супраць яе. Аднак затрыманне Франчэці ў Празе кажа пра тое, што сякія-такія метады ў нас усё ж ёсць. Прынамсі такія, якія прымусяць некаторых расейскіх суверэнаў праяўляць больш пільнасці.