28 сакавiка 2024, Чацвер, 16:27
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

«Заўважаю, што практычна не чую ў Львове расейскай мовы»

17
«Заўважаю, што практычна не чую ў Львове расейскай мовы»

Тут жартуюць, што на трэці дзень па прыбыцці ўсе пераходзяць на ўкраінскую мову.

Украінская журналістка Кацярына Сельдзерэева распавяла «Салiдарнасцi», чым жыве Украіна, якая перажывае трэці месяц уварвання расейскіх войскаў.

Амаль праз тры месяцы вайны большасць украінцаў ужо прайшлі адаптацыйны працэс: як бы гэта ні было цяжка, людзі знайшлі сваё месца ў сістэме каардынат.

Хтосьці вызначыў для сябе вайну, як час магчымасцей: забыцца пра мінулае і пачаць жыццё з чыстага ліста. Хто хацеў з'ехаць за мяжу - з'ехалі, хто хацеў памяняць род дзейнасці - актыўна перавучваюцца, асвойваючы новыя веды, якія яшчэ ніколі не былі такімі даступнымі, як цяпер. А нехта пачаў вучыцца жыць нанова.

Кожны дзень падчас шпацыру ў парку я праходжу побач з чэргамі ля мясцовых органаў сацыяльнай абароны. Гэта перасяленцы з Харкаўскай, Данецкай, Луганскай, Херсонскай абласцей. Мамы з дзецьмі стомленыя, але з жыццём у вачах - ім ёсць дзеля каго жыць, нават страціўшы дом.

А вось адзінокія пенсіянеры… На іх думку, здаецца, што яны страцілі там не толькі дом, але і жыццё цалкам. Некаторыя пахавалі сваіх дзяцей. А некаторыя нават не змаглі і гэтага, пакінуўшы сыноў і дачок пад заваламі назаўжды.

Побач з гэтым жа паркам амаль скончылі ўладкаванне модульнага мястэчка для сем'яў, якія эвакуююцца з месцаў правядзення актыўных ваенных дзеянняў. 120 маленькіх дамкоў амаль на 350 чалавек. Сімвалічна, што часовае мястэчка размешчанае каля царквы з назвай «Галгофа». У кожнага з перасяленцаў, як і ў Ісуса, цяпер таксама ёсць сваё распяцце.

Перамены адбыліся і ў звычайных стасунках: у кагосьці за час вайны памянялася кола знаёмых - у цяжкай сітуацыі нашмат прасцей зразумець, хто табе сябар, а хто толькі ім прыкідваецца. Апроч гэтага, многія ўкраінцы знайшлі адказ на пытанне аб нацыянальнай самаідэнтыфікацыі.

Памятаю, як у першыя дні вайны пайшла на паляванне па прадукты ў краму. У чарзе чула дыялог жанчыны гадоў пяцідзесяці і дзяўчыны-касіркі:

- Я пасля 24-га адразу на ўкраінскую перайшла! Мне так падабаецца! Божа, чаму я столькі гадоў была іншаземкай на сваёй Бацькаўшчыне?! Не хочацца мець з тымі расейцамі нічога супольнага, не хочацца, каб яны мяне разумелі!

А цяпер я заўважаю, што практычна не чую ў Львове расейскай мовы - тут жартуюць, што на трэці дзень па прыездзе бежанцы з усходняга і як правіла, расейскамоўнага рэгіёну Украіны пераходзяць на ўкраінскую.

Гэта таксама наш адказ на расейскую ваенную агрэсію.

Напісаць каментар 17

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках