Інтрыга «дня Х»: Пуцін будзе маліць пра замірэнне

24 лютага Расея можа зрабіць нечаканую заяву.

Максімум, на што можа разлічваць войска краіны-тэрарысткі Расеі падчас будучага «наступу» - устанаўлення кантролю над Луганскай і Данецкай абласцямі. Вораг мае патрэбу ў паўзе для перагрупоўкі войскаў, падцягвання рэзерваў і новага паходу на Украіну бліжэй да лета. Каб атрымаць гэтую паўзу, у дзень гадавіны поўнамаштабнага ўварвання ва Украіну, 24 лютага, кіраўнік Крамля Уладзімір Пуцін можа сабраць Савет бяспекі ААН і запатрабаваць «неадкладнага спынення агню і пачатку перамоўнага працэсу».

Сёння цалкам зразумела, што ў гэтай вайне і Пуцін, і Захад гатовы ісці да канца, паколькі «хто спыніцца, той саступіць». Таму наперадзе - вайна да пераможнага канца. Такое меркаванне ў эксклюзіўным інтэрв'ю obozrevatel.com выказаў ваенны экспэрт Алег Жданаў.

– У апошнія дні ўсё часцей кажуць пра новы маштабны наступ пуцінскага акупацыйнага войска, які можа адбыцца найбліжэйшыя тыдні. Але якіх максімальных поспехаў тэарэтычна можа дабіцца вораг?

- Я думаю, максімум - гэта Данецкая і Луганская вобласць. На больш яны наўрад ці могуць сёння разлічваць. Ва ўсякім разе, у гэты паход.

- У гэты паход. А калі можа быць наступны?

- Наступны паход можа быць бліжэй да лета. Узгадайце, зараз Пуцін хоча адмабілізаваць 300 тысяч, а крыху пазней яшчэ паўмільёна. Рэальна вясной ён можа дадаць яшчэ 250 тысяч. Гэта колькасць навабранцаў, якія могуць быць пастаўленыя ў шыхт. Пуцін жа ўвосень не адпусціў дэмбеляў. А тыя, каго набралі ўвосень і праслужылі паўгода, лічацца падрыхтаванымі салдатамі, іх можна ўжо саджаць на кантракт.

- Але мы бачым, наколькі каласальныя страты нясе войска акупанта. Ці дапускаеце вы, што ёсць небяспека зрыву мабілізацыйнай кампаніі ў Расеі?

- Вядома, ёсць, і вельмі вялікая. Але ўсё будзе залежаць ад нас, ад поспеху абарончай аперацыі, якую мы павінны зараз правесці.

Дарэчы, ад эйфарыі наконт таго, што заўтра мы пойдзем у контрнаступ, трэба адмовіцца. Сёння неабходна казаць аб тым, што спачатку нам трэба падрыхтавацца і паспяхова правесці абарончую аперацыю. І ад поспеху гэтай аперацыі будзе залежаць далейшы контрнаступ.

Нам трэба будзе нанесці максімальную шкоду расейскім войскам з мэтай іх знішчэння, і тады мы можам казаць пра тое, што пасля гэтага мы будзем гатовыя ісці ў контрнаступ.

Пакуль усё выглядае не так ужо і аптымістычна. Але гэтая паспяховая абарончая аперацыя можа адыграць для нас ключавую ролю ў плане таго, што чарговы вайсковы разгром ворага на полі бою можа пацягнуць за сабой тое, што расейскае грамадства пачне задаваць пытанні: за што ваюем? І тады сапраўды мабілізацыйная кампанія можа быць праваленая.

- Пуцін сам часта кажа аб тым, што «Расея гуляе ў доўгую», намякаючы на тое, што вайна ва Украіне можа расцягнуцца надоўга. А ці патрэбная яму паўза напярэдадні выбараў 2024 года?

- Паўза яму вельмі патрэбна. Але тут пытанне не ў выбарах 2024 году. Я думаю, што выбары Пуціна ўжо цікавяць найменш. Або там будзе перамога, на што ён вельмі моцна разлічвае, і тады ён на хвалі эйфарыі пераможнасці аўтаматычна становіцца вечным прэзідэнтам, альбо, калі будзе параза - а ён гэты варыянт не разглядае, як і ўсе дыктатары, - то тады пытанне яго знаходжання ва ўладзе стане рытарычным. Наўрад ці ён захавае ўладу. Акелу, які прамахнуўся, мяняюць. Яго не пакідаюць.

Але зараз яму патрэбны час для перагрупоўкі войскаў, для падцягвання рэзерваў, для фармавання 500-тысячнай групоўкі. 326 тысяч у яго ўжо ёсць. Блізу 260-270 тысяч ён можа сабраць толькі за кошт навабранцаў, пра якіх я сказаў. Увесну ён можа кінуць яшчэ два наборы ў склад гэтай групоўкі на тэрыторыі Украіны ці перакінуць іх кудысьці на мяжу - напрыклад, у Беларусь, у Курскую, Бранскую або Белгарадскую вобласць.

Але яму патрэбны перадых. Дарэчы, хутчэй за ўсё, Пуцін гэтым менавіта зараз і займаецца, таму што ёсць інфармацыя, што бліжэйшыя тыдні могуць пазначыцца канфрантацыяй на полі бою з узмацненнем баявых дзеянняў. Мы назіраем такую тэндэнцыю.

22 лютага Пуцін звяртаецца да федэральнага сходу, а на 24-га лютага, на гадавіну ўварвання, Пуцін патрабуе сабраць Раду бяспекі ААН аб Украіне. Хутчэй за ўсё, на гэтую Раду прадстаўнік Расеі выйдзе з патрабаваннем неадкладнага часовага спынення агню і пачатку перамоўнага працэсу. Гэта будзе спробай Пуціна атрымаць перадых у гэтай вайне.

- Але ці будзе ён паспяховы?

- Я спадзяюся, што ён не будзе паспяховай. Тут адзіная надзея на Злучаныя Штаты, бо маюць права вета. Нават Олаф Шольц днямі зрабіў заяву - мне вельмі спадабалася яго пазіцыя, - што перамоўны працэс аб урэгуляванні нашага канфлікту можа быць толькі на аснове вываду расейскіх войскаў з тэрыторыі Украіны. А Нямеччына там таксама прадстаўленая.

Спадзяюся, расейскаму прадстаўніку так і скажуць: добра, добра, выводзьце войскі з тэрыторыі Украіны, у тым ліку з Крыма, таму што Крым - гэта Украіна згодна з усімі міжнароднымі стандартамі - тады так, спыненне агню і мы садзімся за стол перамоў.

- Вы ўспомнілі пра Крым. На працягу некалькіх дзён прагучалі два супярэчлівыя прагнозы. Адзін - прагноз кіраўніка ўкраінскай ваеннай выведкі генерала Буданава. Ён сказаў, што вайна скончыцца вызваленнем Крыма. Другі - прагноз чатырох высокапастаўленых чыноўнікаў Мінабароны ЗША, апублікаваны Politico. Яны думаюць, што УСУ наўрад змогуць вярнуць Крым у найбліжэйшай будучыні. Можа, Захад не гатовы да таго, каб Крым вярнуўся ва Украіну?

- Я думаю, што Захад гатовы, таму што цэласнасць Украіны на сённяшні дзень аспрэчыць не можа ніхто. Нават Іран баіцца прызнаць Крым расейскім, бо ў Ірана ёсць паўночна-заходні Азербайджан. На тэрыторыі Ірана жыве 25 мільёнаў азербайджанцаў. Таму Іран ніколі не прызнае анэксію Крыма.

Гэтак жа ў кожнай краіне ёсць праблемны рэгіён. Напрыклад, у Нямеччыне гэта Баварыя. Гэта каралеўства, а не федэральная зямля. У Гішпаніі гэта Краіна Баскаў і Каталонія. Таму пытанне з прызнаннем Крыма расейскім разгледжанае.

На мой погляд, вызваленне Крыма - гэта канец вайне, бо далей вайна проста страчвае сэнс. Дарэчы, менавіта таму не Данбас, а Крым можа стаць першараднай задачай у плане правядзення контрнаступу.

Што да амерыканскіх палітыкаў, то яны выказваюць свае меркаванні на аснове нейкіх сваіх звестак. Але звесткі настолькі розныя, што нават заходнія спецслужбы прызнаюць: часам і яны памыляюцца ў выведвальных звестках што да сітуацыі на лініі фронту, сітуацыі ва Украіне, у Расеі ці вакол нашых краін. Ні ў каго няма стоадсоткавай гарантыі, што інфармацыя дакладная.

- Прэзідэнт ЗША Байдэн заявіў, што Украіна не атрымае знішчальнікі F-16, затым удакладніў, што на гэтую тэму трэба «пагаварыць з Зяленскім». Чаму Белы дом заняў менавіта такую пазіцыю? І яшчэ адно пытанне. Часта кажуць пра тое, што Пуцін у гэтай вайне гатовы ісці да канца, не лічачыся са стратамі. Ці ёсць прыкметы таго, што Захад у падтрымцы Украіны гатовы ісці да канца?

- Пытанне аб тым, хто ідзе да канца, а хто не ідзе, трэба ўжо здымаць з парадку дня, таму што ўсе ўжо вызначыліся. І ў Захаду няма выбару, і ў Пуціна няма выбару. Пуцін калі спыніцца, то саступіць. Захад калі спыніцца, то таксама саступіць. Таму тут проста будзе вайна да пераможнага канца.

Які канец будзе ў каго, вызначыць поле бою. Дарэчы, яшчэ ў самым пачатку гэтай вайны мы з вамі размаўлялі пра гэта. З самага пачатку было ясна, што не перамовы, а толькі поле бою вызначыць пераможцу і пераможанага ў гэтай вайне.

Што да заявы Джо Байдэна, то я б наогул не рабіў на гэтым пытанні ніякіх высноў. Нават амерыканскія журналісты ўжо сумняваюцца, што Байдэн чуў пытанне. Ён выйшаў з гелікаптэра, грукат, ён спрабаваў нахіліцца і нешта пачуць, сказаў «no» і пайшоў. Гэта першы момант.

Другі момант - рэч у тым, што F-16 - адзін з самых распаўсюджаных самалётаў у свеце. Іх выпушчана вялізная колькасць. Больш за 140 краін маюць такія самалёты. Можа быць, ЗША не збіраюцца нам іх перадаваць са складу свайго войска, але ЗША дадуць дазвол, таму што яны праваўладальнікі. Будзе, як з танкамі Leopard. Пакуль Шольц не сказаў «gut», ніхто не мог перадаць нам танкі. Байдэн скажа «ok, давайце, мы не супраць» - і ўсе дадуць.

Можа, Амерыка не будзе ў гэтым удзельнічаць, а можа і дасць. Я б не спяшаўся з гэтым. Давайце дачакаемся «Рамштайна-9», засталося зусім няшмат. Тады мы будзем разумець, ці будзе ён авіяцыйным, а калі так, то будзе пазітыўным ці не.