19 сакавiка 2024, aўторак, 13:43
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Пара адпаўзаць

3
Пара адпаўзаць
УЛАДЗІМІР ХАЛІП

Такое насланнё - пажыццёвае.

Бункерныя лёсы жудасныя і трагічныя. Вось жыў сабе чалавек, нібыта нават асаблівы. Загадкавы збольшага. І паводле прапагандысцкіх казак - непрадказальны. Улюбёнец глыбіннага народа і чыноўніцкай супольнасці. Што ўзляцеў раптоўна з нетраў лубянскіх да вышынь крамлёўскіх. Дайверы ведаюць, чым пагражае такое імклівае ўсплыванне. Пагатоў старт быў дадзены амаль з самага дна расейскага жыцця.

А што такое непрыкметны падпалкоўнік, кінуты начальствам на другарадныя кадры? Сярэдні клерк з безнадзейнай нявыкруткай у канцы маркотнай кар'еры. Але ў гэтым канкрэтным выпадку ніякія перасцярогі і звычайная абачлівасць відавочна не працавалі. Думаць і разлічваць у тыя шалёныя часы не жадаў ніхто. Раптоўнае вылучэнне было ўхваленае там, дзе належыць. І катастрофа стала неўнікнёнай.

Правадыр атрымаў позву ў суд. Нечуванае нахабства. І калі б гэта быў суд які-небудзь свой, Басманны, паляцелі б з ветрам пагоны, мантыі, а таксама іншыя атрыбуты ўлады. А праз некалькі хвілін ужо зусім іншыя людзі з адпаведных устаноў, схамянуўшыся, прыносілі б свае найглыбейшыя прабачэнні незаконна пацярпеламу. Але гэты канкрэтны выпадак выявіўся безнадзейным. Бо суд - Міжнародны крымінальны. Тая самая Гаага, якая ў зоне тэрору і прававой безнадзейнасці ўжо даўно ва ўсіх на вуснах. З розных прычын.

Рэакцыя Расеі на раптоўны ордэр была цалкам прадказальнай: ды як яны наважыліся?.. А потым, натуральна, пыха неяк згасла. І ўсе пачалі сутаргава шукаць выйсце з прыкрай сітуацыі. Натуральна, на першай лініі абароны апынуліся пані. Прадстаўніца МЗС звярнула ўвагу расейскіх грамадзян на той факт, што іхняя краіна ніякіх папер на гэты конт не падпісвала. І таму пастанова Міжнароднага крымінальнага суда ў гэтым выпадку застаецца юрыдычна нікчэмнай.

А бескампрамісная крамлёўская прапагандыстка ўвогуле заявіла, што там проста забыліся, з кім сутыкаюцца. Расея - ядзерная дзяржава. І ў выпадку спробы даставіць народнага правадыра ў Гаагу, следам можна адправіць і некалькі ракет з адпаведнымі набоямі. І няма чаго тут разважаць аб наступствах. Нечуваная моц краіны развязвае ўсе пытанні. Проста і бескампрамісна.

Вось толькі атрымальніка позвы ў гаажскі суд такія выпады суцяшалі слаба. Ён ужо ведаў, што нахапкам такія справы не развязваюцца. І яшчэ яму была вядомая страшэнная ваенная таямніца. Здаралася, і не аднойчы, што ракеты неўзабаве пасля старту раптам мянялі траекторыю і вярталіся ў родныя мясціны. І немагчыма было прадбачыць, што зноў узбяжыць на думку якой-небудзь такой дурніцы ў ейнай атамнай боегалоўцы. Так што лепш не гарэзіць безразважна, а трымацца бліжэй да роднага бункера. І не высоўвацца без патрэбы. Але дзе гарантыя, што, вярнуўшыся аднойчы да свайго працоўнага стала, у нетрах запаведнай гары не знойдзеш і тамака ўсё тую ж праклятую позву?..

Але тут на арэну вышлі скептыкі. І сталі задаваць простыя і пэўныя пытанні. А сэнс які ў гэтым гаажскім ордэры? Хтосьці сур'ёзна верыць, што падазраваны ў цяжкім крымінальным злачынстве сам адгукнецца на выклік і без прымусу паўстане перад судом? Ці судовыя выканаўцы, якіх не мае Міжнародны крымінальны суд, з ордэрам на арышт накіруюцца ў Маскву?

Гэта ўсё з даўно вядомай сэрыі: "А колькі Папа рымскі мае дывізій?" І ў суддзяў, якія прынялі пастанову аб арышце ўзброенага да зубоў дыктатара, з гэтым скупавата. Але ў іхнім стратэгічным рэзэрве - правы чалавека і маральныя законы цывілізацыі. А ў дадатак яшчэ і 123 дзяржавы, якія прынялі пастанову аб ратыфікацыі Рымскага статута. І гэта значыць, што кожнае з іх прызнае юрысдыкцыю Міжнароднага крымінальнага суда і бярэ на сябе абавязанне спрыяць выкананню яго пастаноў. Усім ужо вядома, пра што будуць пытацца суддзі крамлёўскага дыктатара, які падазраецца ў дэпартацыі ўкраінскіх дзяцей.

Вядома, адказы на ўсе такія пытанні могуць быць толькі адмоўнымі. Менавіта так адрэагавала на гэтую ашаламляльную навіну расейская ўлада. А вядомы маскоўскі блогер Мядзведзеў, які займае да таго ж афіцыйную пасаду намесніка ў Радзе Бяспекі, наогул прыстрашыў ракетным ударам па будынку МКС у Гаазе. Хто б сумняваўся, што рэакцыя будзе менавіта такой. Дыскусія аб правамернасці ордэра на арышт кіраўніка дзяржавы, у якога назапашаны немалыя запасы ядзернай зброі, у гэтыя дні проста выйшла з берагоў. Занадта шмат тых, хто паверыць не можа, што такое здарылася. А што тут асаблівага?

Проста Пуціну не пашанцавала. Пасля катастрафічнага краху задуманага ім бліцкрыгу было проста недарэчна спадзявацца, што ўсё неяк само сабой выкіруецца да перамогі над тымі, хто з першага дня ўварвання зладзіў такое лютае супраціўленне. Ужо тады было ясна, чым скончыцца гэтая вайна. Але ён не быў стратэгам. Ён па-ранейшаму заставаўся клеркам. І ніхто яму не падказаў, што пацярпеўшы поўную паразу, трэба на часе адпаўзаць. І не спрабаваць узяць рэванш, калі ў запасе няма нічога, акрамя пустых амбіцый.

І вельмі дарэчы ў гэтай сумнай гісторыі было вось удакладненне, зробленае галоўным пракурорам МКС: пастанова суда аб выдачы ордэра на арышт ваеннага злачынцы тэрміна даўніны не мае. Можна сысці ў найглыбейшы бункер. І нават вылучацца на новы прэзідэнцкі тэрмін. Але ў сітуацыі з гэтым ордэрам нічога не зменіцца.

Такое насланнё - пажыццёвае…

Уладзімір Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Напісаць каментар 3

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках