Гісторыя беларускі, якую ў Мінску «адпусцілі дадому з маззю», а праз суткі ў Польшчы ёй тэрмінова выдалілі частку лёгкага
13- 7.10.2025, 12:21
- 17,424
Лекары не паверылі яе скаргам.
40-гадовая мінчанка Міхаліна сутыкнулася з тым, што лекары не паверылі яе скаргам. Праз некалькі дзён яна апынулася на аперацыйным стале ў Варшаве. Гэтая гісторыя — не проста медыцынская драма, а аповед пра давер, адказнасць і цану медыцынскай памылкі.
Міхаліна з Мінска жыла самым звычайным жыццём — праца, прагулкі з сабакам, вечары з мужам Кірылам. Месяц таму ўсё змянілася.
Аднойчы раніцай, ідучы па калідоры, Міхаліна адчула рэзкі боль пад лапаткай і ў шыі. Боль быў настолькі востры, што перахапіла дыханне. «Напэўна, заціснула нерв», — падумала яна, але пазней заўважыла, што пры ўдыху грудная клетка нібы «захлопваецца», а ў грудзях чуваць лёгкае бульканне.
Кірыл настаяў на паездцы ў бальніцу. Лекар агледзеў Міхаліну, паслухаў дыханне і зрабіў выснову: астэахандроз.
— Мажце маззю, адпачніце, усё пройдзе, — сказаў ён.
Міхаліна спрабавала патлумачыць, што боль незвычайны і мацнее пры ўдыху, але лекар толькі адмахнуўся. Без рэнтгену, без аналізаў яе адпусцілі дадому.
Праз некалькі дзён сужэнцы збіраліся ехаць у Польшчу — частка даўно запланаванай паездкі. Міхаліна зрабіла абязбольвальны ўкол і вырашыла, што дацерпіць. Аднак у дарозе боль узмацніўся: стала цяжка дыхаць, кожны ўдых аддаваўся ў плячо і спіну. На мяжы яе літаральна скоўвала ад болю — давялося тэрмінова ехаць у бліжэйшую бальніцу, ужо ў Варшаве.
Там лекары адразу зрабілі рэнтген грудной клеткі і КТ, пасля чаго дыягназ быў відавочны: пнеўматоракс — паветра трапіла ў плевральную поласць, і лёгкае часткова спалася.
Стан патрабаваў неадкладнай аперацыі.
Міхаліне правялі торакаскапію — мінімальна інвазіўнае ўмяшанне на грудной клетцы. Лекары выдалілі пашкоджаныя ўчасткі верхняй долі лёгкага, дзе выявіліся невялікія паветраныя пузыры (буллы) — менавіта яны, паводле слоў хірурга, маглі лопнуць і выклікаць калапс лёгкага.
Колькі дзён Міхаліна правяла пад наглядам, падключаная да дрэнажнай сістэмы, якая паступова выраўноўвала ціск у плевральнай поласці. Увесь гэты час побач быў Кірыл.
— Польскія лекары сказалі, што калі б мы затрымаліся хоць на дзень, усё магло б скончыцца куды горш, — распавядае Кірыл. — У Мінску яе проста адпусцілі дадому.
Цяпер Міхаліна аднаўляецца: вучыцца дыхаць глыбей, распрацоўвае руку, прывыкае да рубца. Разам з удзячнасцю польскім лекарам застаецца страх — як зноў давяраць спецыялістам, калі недавер ледзь не каштаваў жыцця?
Акрамя таго, засталіся і юрыдычныя пытанні. Калі страхоўка не пакрые лячэнне за мяжой, як вярнуць грошы або хаця б часткова кампенсаваць выдаткі? Ці можна прад'явіць пазоў да мінскай бальніцы, дзе дыягназ своечасова не быў пастаўлены?
Цяпер Міхаліна хоча параіцца з юрыстам, каб зразумець свае правы і не апынуцца ў фінансавай пастцы пасля выратавальнай аперацыі.
Каментар юрыста, Аляксандра К.:
- З пункту гледжання права ёсць некалькі аспектаў вашай сітуацыі:
Калі ваша беларуская страхоўка не пакрывае лячэнне ў Польшчы, варта ўдакладніць: ці ёсць магчымасць падачы заявы на кампенсацыю выдаткаў пасля атрымання дакументаў аб аплаце і даведак аб лячэнні.
Важна захоўваць усе чэкі, медыцынскія заключэнні, выпіскі і рэнтгенаснімкі — гэта асноўны пакет доказаў для страхавой.
Пазоў да мінскай бальніцы
Тэарэтычна вы можаце прад'явіць пазоў за неаказанне своечасовай дапамогі або медыцынскую памылку, але на практыцы даказаць прамую віну будзе складана. Суд будзе ацэньваць, ці мела бальніца магчымасць аб'ектыўна распазнаць пнеўматоракс пры стандартным аглядзе і якія дзеянні былі разумнымі ў дадзенай сітуацыі.
Часта суды патрабуюць медыцынскую экспертызу, якая пацвердзіць, што дзеянні (ці бяздзейнасць) лекараў былі неправамернымі і прывялі да шкоды.
Мінімізацыя фінансавых рызык
Адразу звязвайцеся са сваёй страхавой і ўдакладняйце, якія дакументы яны патрабуюць для кампенсацыі.
Захоўвайце ўсе кантакты і медыцынскія заключэнні як доказ таго, што лячэнне было неадкладным.
Калі страхоўка не пакрые выдаткі поўнасцю, разгледзьце частковае спагнанне праз суд або дасудовае ўрэгуляванне, але гэта доўгі працэс, і вынік не гарантаваны.