У Менску ёсць свая Рублёўка (Фотарэпартаж)

На вуліцах там бязлюдна. Толькі аднойчы чалавек у спяцоўцы паклікаў: «Стой, страляць буду!».

Рублёўка - не проста кавалак зямлі ўздоўж Рублёва-Успенскай шашы пад Масквой, які забудаваны фешэнэбельным катэджамі. У сучаснай расейскай міфалогіі гэта назва стала сімвалам ці тое дастатку, ці тое народнай нянавісці да забяспечаных і багатых. Нядзіўна, што спробы перанесці гэтак папулярную метафару ў беларускую рэчаіснасць досыць актыўныя. То адное, то іншае менскае агенцтва нерухомасці ў сваіх буклетах возьме ды ўляпі: «Купляйце элітнае жыллё на беларускай Рублёўцы!». І «белрублёвак» гэтых, што дзіўна, некалькі. Размешчаныя яны ў розных частках горада. Мы наведалі дзве. А яшчэ запыталіся ў экспертаў, што ж гэта за штука - элітнае жыллё па-беларуску, піша realt.onliner.by.

Самая маладая нашая Рублёўка, калі верыць рыэлтарам, размешчаная за Нацыянальнай бібліятэкай. Катэджны пасёлак, пабудаваны некалі «Забудовай», уключае ў сябе вуліцы Язмінавую, Цяплічную, Парніковую і інш, абмежаваны лясным масівам, участкам Сляпянскай воднай сістэмы і вул. Ф. Скарыны.

Тэрытарыяльна, напэўна, межы элітнага жылля можна было б працягнуць і да суседняга комплексу «Маяк Менска». Але тут пакуль пабудавалі толькі бюджэтныя дамы, якія пад VIP-ўзровень ну ніяк не падыходзяць.

А вось жыллё, якое будуе ля бібліятэкі «ТАПАС», такі статус (па крайняй меры на паперы) мае. Першая чарга жылога квартала на вул. Язмінавай здадзеная ў эксплуатацыю. Другая цяпер узводзіцца.

Кватэры ў гатовых дамах, як распавялі прадстаўнікі забудоўшчыка, практычна распрададзеныя.

Некаторыя ўжо заселеныя, у іншых гаспадары робяць дызайнерскі рамонт і пакуль не пераязджаюць.

Квадратны метр у такім дамах каштуе 1800 даляраў. 4-пакаёвая кватэра ў 150 «квадратаў», такім чынам, абыйдзецца ў 270 тыс у.а. «ТАПАС» пазіцыянуе праект як «ідэальнае спалучэнне вынаходства, якасці і густу».

Адразу за «язмінавым» кварталам пачынаюцца вулачкі, забудаваныя акуратнымі катэджамі. Гэта значыць тая самая «белрублёўка». Скажам адразу, прайшоўшы яе ўздоўж і ўпоперак, мы не змаглі вызначыць, ці годнае месца гучнага звання. Каб гэта зразумець, тут трэба жыць.

Жывуць у пасёлку людзі па большай частцы забяспечаныя. Здымаць жыллё тут гатовыя, мяркуючы па ўсім, таксама грамадзяне пры грошах. Гэтая маладая сям'я, якая павесіла тут абвестку, сапраўды не прэтэндуе на ільготны крэдыт...

У квартале ціха, лёгка дыхаецца. Стукаюць малаткамі будаўнікі, якія робяць некаму рамонт.

На вуліцах бязлюдна. Толькі аднойчы нас паклікалі: «Стой, страляць буду!». З вакна ўсміхаўся чалавек у спяцоўцы.

Архітэктура тутэйшых дамоў не выклікае эмоцый. Чыста, акуратна. Напэўна, па-еўрапейску...

Некаторыя будынкі, зрэшты, маюць арыгінальны выгляд. Напрыклад, наступнае.

Дамы надзейна абароненыя. Камеры, датчыкі, усё такое.

Шыльды «Прадаецца» сустракаюцца часта. Кошты адрозніваюцца - катэдж можна знайсці і за 400 тыс даляраў, і за мільён. Вось гэты, напрыклад, выстаўлены за 680 тыс. Дом 2008-га года збудавання, гатовы пад аздабленне, 380 «квадратаў», індывідуальная кацельня і іншыя карыснасці.

Справа, зрэшты, не ў коштах.

- Калі казаць пра тое, ці прэтэндуе тая ці іншая частка Менска на статус Рублёўкі, важна ўлічваць аднастайнасць забудовы, - лічыць намесніца дырэктара па продажах на другасным рынку жылля АН «Твая сталіца» Святлана Кудзелка. - Нашая ж «Рублёўка» арганізуецца хаатычна, плямамі. Аднастайнай яе не назавеш. Побач з элітнымі дамамі могуць суседнічаць цалкам звычайныя вясковыя. У гэтым плане самае элітнае месца - раён вуліцы Піянерскай. Пляцоўку за бібліятэкай можна назваць наступнай.

- Раён вуліцы Язмінавай да гучнага статусу, вядома, не дацягвае, - дзеліцца меркаваннем Вадзім Ильчук, спецыяліст па загараднай і дарагой нерухомасці ЦТН «Пакадан». - Чаму? Першапачаткова гэта была забудова «Забудовы». Тыповыя дамы, нізкая якасць будаўніцтва. З-за таго што ў гэтым месцы грунтовыя воды залягаюць высока, падвалы дамоў часта затаплівала. Пра бібліятэку ўсе, вядома, чулі... Ды і спосаб узвядзення катэджаў быў абраны няправільны. Там нельга было закопвацца ў зямлю, трэба было займацца падсыпкай, а падмуркі рабіць палевага тыпу.

Участак з домам пад рэканструкцыю ў раёне бібліятэкі, распавялі нам, каштуе зараз каля 300 тыс даляраў. Вольныя землі тут яшчэ маюцца. Гаспадары іх не прадаюць. Мабыць, чакаюць.

- Ходзяць розныя людзі, прапаноўваюць купіць. Пакуль чакаем, - растлумачылі нам людзі.

Падчас экскурсіі, гледзячы па бакох, мы задумаліся: а што такое сучасны элітны дом у разуменні новых беларусаў? Вадзім Ильчук пералічвае некалькі неабходных кампанентаў.

- Вялікі метраж сёння - не ёсць добра. Плошча катэджа вар'іруецца ад 200 да 300 квадратных метраў. Растлумачыць гэта можна тым, што ў патэнцыйных пакупнікоў, як правіла, невялікія сем'і. Максімум чатыры чалавекі: тата, мама, двое дзяцей. А часцей і зусім адно дзіця. Калі браць чацвярых, то 70-80 «квадратаў» на чалавека цалкам дастаткова для камфортнага жыцця.

Яшчэ адна абавязковая ўмова - наяўнасць трох санвузлоў: гасцявога, вялікага агульнага і санвузла пры гаспадарскай спальні.

- У нежылых памяшканнях, кухні, вітальні, гасцінай, абавязковыя палы з падагрэвам. Абавязкова - дызайнерскае аздабленне. Да знешняга выгляду, зразумела, таксама ёсць патрабаванні. Але хайтэка ў нас не любяць. Ды і выглядае ён, вобразна кажучы, як ружа сярод гною. Аптымальны варыянт - добрая класіка на ўсе часы. Такі катэдж можна гарантавана прадаць і праз некалькі гадоў.

Цікава, што, па словах суразмоўцы, уладальнікі элітных катэджаў аддаюць перавагу дамам без гаражоў. Машыны трымаюць пад падстрэшкамі або проста пакідаюць на вуліцы.

Набярэжная ў раёне «белрублёўкі» відавочна патрабуе рамонту...

А снегавікоў тут лепяць не VIP, а цалкам стандартных.

Мы тым часам пакідаем новую Рублёўку за алмазам ведаў і накіроўваемся ў раён вуліц Піянерскай, Ціхай, Залатой. Менавіта тут размяшчаецца класічная менская элітная забудова, а людзі жывуць няпростыя.

Пасёлак на Піянерскай стварае адчуванне стэрыльнасці - тут усё расстаўленае ў дакладных прапорцыях, усё бездакорна правільна, а хаосу і шуму Менска як быццам не існуе. Быццам бы, і не Менск гэта нават. І не Беларусь...

Участак у 8 сотак каштуе каля 400 тыс даляраў, а самыя танныя дома могуць пацягнуць на мільён.

Інфраструктура - як на далоні. Побач праспект Пераможцаў, набярэжная, Юрый Чыж будуе вялізны гандлёвы цэнтр. На вялікі хакей можна схадзіць пешшу. Цудоўна!

Але мільённы цэннік - гэта, вядома, занадта. Кошты завышаныя, гэта прызнаюць нават рыэлтары.

Цікава, а як прадаецца элітная нерухомасць? У агенцтвах кажуць, што нядрэнна. Попыт устойлівы. Хоць сапраўды каштуюсь аб'екты няшмат.

- Быў у мяне пакупнік, гатовы выдаткаваць мільён даляраў. На працягу двух месяцаў паглядзелі разам з ім практычна ўсё, што ёсць у нас на рынку нерухомасці за гэтыя грошы, - кажа Вадзім Ильчук. - У выніку ён так нічога і не купіў, вырашыў набыць дарагую зямлю і пабудаваць дом самастойна. Гэта нармальная практыка. Людзі, як правіла, спачатку глядзяць гатовыя хаты, потым «скрынкі» пад аздабленне, а пасля ўсё роўна купляюць зямлю і самастойна прыступаюць да будаўніцтва.

Самыя лепшыя пакупнікі, не хаваюць рыэлтары, гэта расейцы. У асноўным - этнічныя беларусы. Людзі выходзяць на пенсію, прыязджаюць у Менск.

- А ці не міф гэта? Навошта расейцу месца на беларускай «Рублёўцы» ў балоце?

- Я неяк пачуў такія словы: калі ў Амерыкі ёсць Мексіка, то ў Расеі - Украіна. Дома расейцы зарабляюць грошы, ва Украіне хаваюцца, а ў Беларусі жывуць, - жартуе суразмоўца. - Падобна да праўды.

Так ці ёсць у Беларусі свая Рублёўка? І калі ёсць, то хто там жыве? У расейскім Інтэрнэце, на дзясятках сайтаў, у тым ліку і спецыялізаваным Рублёўскім, спіс вядомых жыхароў Барвіхі і іншых элітных пасёлкаў і вёсак выкладзены адкрыта. Свайго дастатку многія расейцы ўжо не саромеюцца. Беларуская «Рублёўка», ведаючы, што нашае дзіўнае грамадства наўрад ці прыме яе добразычліва, аддае перавагу жыць у цені і цішы.

І таму, напэўна, як з'ява пакуль не існуе.