Ганіцель і гнаны

Усяго год назад Уладзімір Пуцін атрымаў перамогу, якая не здавалася такой відавочнай пасля скандалу з «несумленнымі» выбарамі ў Дзярждуму ў снежні 2011-га.

Пра гэта піша Міхаэль Людвіг на старонках нямецкай Frankfurter Allgemeine.

Бо тады яго «Адзіная Расея» змагла набраць менш за 50% галасоў, а гэта значыла, працягвае аўтар, што для сваёй перадвыбарнай кампаніі Пуціну недастаткова было проста «запусціць» урадавую прапаганду. Агітаваць за сябе Уладзіміру Пуціну прыйшлося самому. «І набраў ён - афіцыйна - парадку 64%. Нават калі спісаць некалькі адсоткаў на фальсіфікацыі, наўрад ці ў кагосьці застануцца сумневы ў тым, што Пуцін сапраўды выйграў выбары ў першым туры».

Аднак з тых часоў, адзначае аўтар, шмат што змянілася. За час трэцяга тэрміну расейскі лідэр паспеў страціць частку сваёй ранейшай папулярнасці - паводле свежых дадзеных апытанняў ФАМ, толькі 44% выбаршчыкаў гатовыя зноў аддаць галасы за Пуціна. Па дадзеных «Левада-Цэнтра», і таго менш - усяго 38%.

За гэты час Пуціным было рэалізавана тое, чаго асцерагаліся шматлікія расейскія назіральнікі - кіраўнік дзяржавы сур'ёзна ўзмацніў рэпрэсіі супраць сваіх праціўнікаў, ухваліў шэраг законаў, накіраваных на паслабленне грамадзянскай супольнасці, правёў кампанію па запалохванню лідэраў апазіцыі. Дарэчы, апазіцыя, як падкрэслівае Людвіг, у цяперашні час сапраўды запалоханая і знаходзіцца ў абароне. Таксама расейскаму лідэру атрымалася мабілізаваць звычайна пасіўных у палітычным плане праваслаўных (успомнім гісторыю панк-гурта Pussy Riot) і навесіць на лібералаў ярлык людзей, якія жадаюць «пазбавіць Расею яе традыцыйных каранёў».

Адначасова з гэтым, гаворыцца далей, Пуцін паспрабаваў вярнуць сабе ўнутрыпалітычную ініцыятыву - ён узяўся за тэмы, якія забяспечылі папулярнасць апазіцыянерам. Так, Пуцін ініцыяваў шэраг гучных антыкарупцыйных спраў. Барацьба з карупцыяй на стыку палітыкі і бізнесу, распачатая апазіцыянерам Аляксеем Навальным, сапраўды закранула народ за жывое, піша аўтар, дастаткова паглядзець на хуткасць, з якой за кіруючай партыяй замацавалася мянушка «партыя жулікаў і злодзеяў». А вось незадаволенасць насельніцтва станам спраў у сферы ЖКГ і айчыннай ахове здароўя працягвае расці.

«Расколіны ў падмурку свайго кіравання, якія сеюць у грамадстве сацыяльную незадаволенасць, Пуцін спрабуе кампенсаваць тым, што звальвае віну на ўрад Дзмітрыя Мядзведзева, - працягвае Людвіг. - Маўляў, гэта ўрад занадта зацягвае з рэалізацыяй яго перадвыбарчых абяцанняў». Акрамя таго, кіраўнік дзяржавы ўключыўся ў заканадаўчы працэс: зусім нядаўна быў прыняты афарбаваная ў патрыятычныя тоны забарона на валоданне высокапастаўленымі чыноўнікамі, уключаючы дэпутатаў Дзярждумы, якой-небудзь нерухомасцю і рахункамі за мяжой. Гэты закон, гаворыцца ў артыкуле, дае кіраўніцтву краіны магчымасць аказваць ціск і разлічваць на лаяльнасць важных чыноўнікаў, суддзяў і дэпутатаў.

Аднак дадзеная заканадаўчая ініцыятыва не цалкам бяспечная для самога Пуціна, паказвае выданне, бо апазіцыйныя блогеры спакойна могуць зблытаць карты тым, хто вырашыў узяцца за кагосьці з палітычных меркаванняў. Ды і новыя выпадкі адмоў або пазбаўленняў дэпутацкіх мандатаў кідаюць цень на ўвесь расейскі палітычны клас - апору прэзідэнта. Вось і атрымліваецца, падсумоўвае аўтар, што Уладзімір Пуцін і ганіцель, і гнаны ў адным твары.

Пераклад: Inopressa.ru