Чаму бацькі пералічваюць грошы сынам-вайскоўцам на паборы?

Большасць бацькоў увесь час сутыкаецца з сітуацыямі, калі ім даводзіцца даплачваць за нібыта афіцыйна бясплатныя паслугі.

Падчас абмеркавання гучнага інцыдэнту ў вайсковай частцы пад Барысавам карыстальнікі сацсетак неаднаразова пыталіся: чаму бацькі так проста пералічвалі грошы, загадзя ведаючы, за што яны плацяць? Чаму не скардзіліся кіраўніцтву часткі? «Салідарнасць» паспрабуе разабрацца з прычынамі ўзнікнення такога бацькоўскага канфармізму.

Плаціць за дзяцей бацькі пачынаюць не тады, калі іх сыны ідуць служыць у войска. У некаторых выпадках «паборы на дзяцей» пачынаюцца значна раней. У адной правінцыйным радзільні загадчыца аддзялення праз падпарадкаваных падказвае будучым маці, што для таго, каб «роды прайшлі гладка», трэба зрабіць невялікі падарунак. Канверт трэба ўнесці менавіта загадзя, а не пасля...

Адміністрацыя адной з дашкольных устаноў прысталічнага раёна прапануе бацькам зрабіць авансам «невялікі падарунак» (шафа ў групу) за тое, што ў садзе «знойдзецца» месца для іх дзіцяці. У населеным пункце сапраўды праблема з месцамі ў садку, таму ў бацькоў выбар невялікі... Апісаныя вышэй сітуацыі - хутчэй адзінкавыя выпадкі, чым агульнае правіла. Разам з тым, большасць беларускіх бацькоў сутыкалася або сутыкаецца з сітуацыямі, калі ім даводзіцца даплачваць звыш патрэбнага за нібыта афіцыйна бясплатныя паслугі.

Бацькі дашкольнікаў набываюць цацкі, сродкі гігіены і канцылярскія тавары. Ім часта прапануюць зрабіць невялікі рамонт у групе або проста заляпіць вокны на зіму. Бацькі школьнікаў спансуюць рамонт у класных кабінетах. За іх кошт мяняюцца вокны і перасцілаецца падлога. І рамонт далёка не адзіны артыкул выдаткаў. Вядома, у кожнай школе свае звычкі. Таму сумы бацькоўскай спонсарскай дапамогі могуць адрознівацца.

Іншае пытанне, што сутыкаецца з неабходнасцю даплачваць за бясплатную адукацыю абсалютная большасць. Чаму бацькі пагаджаюцца на такія паборы? Па-першае, тут спрацоўвае і рацыянальная бацькоўская пазіцыя. Маўляў, як гэта маё дзіця будзе вучыцца ў халодным класе (сядзець за старой партай, пісаць на старой дошцы - спіс можна працягваць бясконца)? Мы ж усе разумеем, што ў дзяржавы проста няма грошай. Грошы выдаткоўваюцца нібыта не на нейкую абстрактную справу, а не на забеспячэнне камфортнага навучання ўласнага дзіцяці.

Па-другое, нонканфармізм у пытанні «спонсарскай дапамогі» не знойдзе разумення не толькі з боку адміністрацый устаноў адукацыі. Большасць чальцоў бацькоўскіх камітэтаў проста не зразумее тых, хто не захоча дапамагчы школе ці садку. У войску, як і ва ўстановах адукацыі, таксама здараюцца просьбы да бацькоў набыць што-небудзь для часткі (казармы, навучальнага пакоя).

Вядома, інцыдэнт у Печах не сведчыць пра тое, што такая сітуацыя характэрная для большасці вайсковых частак. Але відавочна, што чыясьці прапанова адкупіцца ад «дзедаўшчыны» карыстаецца сталым попытам у бацькоў, якія даўно навучыліся самастойна развязваць праблемы сваіх дзяцей. Развязваць напаўафіцыйна або зусім нефармальна.

Толькі вось войска, як сказаў адзін з беларускіх вайскоўцаў, гэта не дзіцячы садок. Тут кошт бацькоўскага канфармізму можа быць празмерна высокі.

Нагадаем, 21-гадовы ўраджэнец Пінска Аляксандр Коржыч, закліканы на службу менш за паўгода таму, быў знойдзены 3 кастрычніка павешаным ў падвальным памяшканні аднаго з будынкаў на тэрыторыі вайсковай часткі пад Барысавам. 5 кастрычніка ў якасці першапачатковай версіі трагедыі следства назвала суіцыд. Бацькі і сябры загінулага ў гэтую версію катэгарычна не вераць.

10 кастрычніка следства паведаміла аб распачынанні крымінальнай справы паводле ч 3 арт 443 КК (парушэнне статутных правілаў узаемадачыненняў паміж асобамі, на якіх распаўсюджваецца статус жаўнера, пры адсутнасці стасункаў падпарадкаванасці, што пацягнула цяжкія наступствы).

Дарэчы, гэта другая трагедыя за год у Печах - 31 сакавіка ў пятлі знайшлі яшчэ аднаго хлопца - Арцёма Басцюка. Следчы камітэт спыніў крымінальную справу, распачатую паводле факту смерці Басцюка.