Патрыёт Алесь Зімніцкі: У мяне адзіная любоў - Беларусь

Як складваецца жыццё фігуранта «справы патрыётаў».

Belaruspartisan.org наважыў даведацца: як складаецца лёс фігурантаў «справы патрыётаў» «на волі»? Свабода - умоўнае паняцце: усе фігуранты знаходзяцца пад падпіскай аб нявыездзе і пад падпіскай пра неразгалошванне.

- З працай усё нармальна: я вярнуўся на ранейшае месца. Я працую старшым навуковым супрацоўнікам у Нацыянальным гістарычным музеі, праўда, мае абавязкі трошкі змяніліся, але гэта чыста працоўныя моманты. Я на тым жа месцы, на ранейшай пасадзе і займаюся ранейшай працай - захавальнік калекцыі даспехаў і вайсковага рыштунку, - распавядае гісторык, фігурант «справы патрыётаў» Алесь Зімніцкі.

- А што рабіць са страчанымі месяцамі, якія вы правялі ў зняволенні?

- Паводле заканадаўства, падчас следства ніхто не мае права звольніць з працы, ва ўсякім разе - да пастановы суда. Таму месяцы, праведзеныя за кратамі, выліліся ў «неаплатны адпачынак».

- А якім коштам сям'і далося расстанне з вамі?

- І маці, і бацька ўжо пенсіянеры, для іх, безумоўна, цяжка даліся ўсе перажыванні. Бацькам давялося цяжэй, чым мне.

- Пасля ўмоўнага «вызвалення» вы не задумваліся аб тым, каб завесці ўласную сям'ю, ажаніцца?

- Пакуль не, не надумаў. У мяне адзіная любоў - Беларусь.

- Вашы калегі па няшчасці кажуць, што за кратамі псіхалагічна было куды складаней, чым фізічна.

- Турма мне псіхіку не паламала, псіхалагічнай траўмы таксама не прычыніла, наколькі я магу судзіць. Жыццёвыя планы таксама не надта змяніліся за тры месяцы - усё ж не гады за кратамі. Ратавалі тры рэчы: усведамленне, што ты не адзін і пра цябе памятаюць (за што трэба сказаць дзякуй людзям), усведамленне, што не ты першы і не ты астатні (колькі беларусаў адкруціць тэрмін праз любоў да радзімы, ці нават проста так) і жаданне застацца чалавекам. А сядзець не цяжка. Усюды ж жывыя людзі. Проста сядзеў, шукаў, чым у бытавым плане заняць вольны час: чытаў кнігі, трэніраваўся. А псіхалагічныя складанасці звязаныя з тым, як сябе адчувалі родныя, з іх перажываннямі, спробамі надаць нейкую дапамогу. Гэта сапраўды надта цяжка. Як там кажуць: «тэрміны даюцца не абвінавачаным, а іх сем'ям».

- Які адбітак наклала зняволенне на здароўе?

- Не скажу, што з'явіліся нейкія крытычныя праблемы. Але ранейшыя традыцыйныя турэмныя праблемы адбіліся і на мне: трохі пабольваюць суставы, спіна - усяго патроху.

Калі трапляеш за краты, выяўляецца, усё не так страшна, як здаецца па гэты бок сцяны. Але раз так здарылася - трэба перажыць.

Нагадаем, у верасні Следчы камітэт падоўжыў следства паводле «справы патрыётаў» на два месяцы. Перыядычна фігурантаў крымінальнай справы выклікаюць на допыты, аднак «прарыву» ў крымінальнай справе не назіраецца.