Замест «уркі» аказаўся «фраер»

Пераход ад «любові» да «нянавісці» будзе для Пуціна раптоўным і пагібельным.

Вельмі рэдка можна ўбачыць такі кур'ёзны і фатальны пройгрыш у палітычнай гульні, у якую наважыў згуляць Пуцін, піша сайт opentown.org.

100 гадоў крымінальная АЗГ, якая прыйшла да ўлады на руінах Расейскай імперыі, прымудрылася трымаць шостую частку сушы ў сваім непадзельным праўленні, мала таго і на сённяшні дзень у яе нямерана ўсялякага дабра, вайсковай моцы і чалавечага рэсурсу, але незгаворлівая рэальнасць аб'яўляе Крэмль поўным банкрутам. Мала хто з расейцаў, якія маюць раскошныя аўтамабілі і шыкоўныя асабнякі, а лядоўні іх забітыя ежай, разумее, што бяда ўжо стаіць каля парога і ў любую секунду можа ўвайсці нават без груку.

Чаму ж усё абрынецца і найбліжэйшым часам?

Прычына сапраўды кур'ёзная, Пуцін па сваёй натуры бясталентны і далёкі нават ад элементарных «паняццяў», тым больш у пытаннях пабудовы іерархіі ўлады. Любая сістэма, што калі-небудзь існавала на нашай планеце, абавязаная мець непахісныя механізмы і нязменныя канстанты, якія не дазваляюць парушыць яе цэласнасць і аслабіць лейцы праўлення. У крымінальнай Расеі - гэта была «зладзейская ідэя», у савецкай сістэме «камуністычныя ідэалы», у тэакратычных дзяржавах - рэлігійныя пісанні, а ў дэмакратычным свеце - канстытуцыі і міжнародныя дамоўленасці. Пуцін у 2014 годзе фактычна заявіў на ўвесь свет, што ён стварыў новы, самадастатковы і ўніверсальны рэжым, якому па сілах не толькі перадзел сфер уплыву, але і змяненне на сваё меркаванне тэрытарыяльных межаў незалежных суверэнных дзяржаў. Расставіўшы на ключавыя пасады дзяржавы верных сваіх сатрапаў, Пуцін пачаў прыводзіць у дзеянне новую сістэму ўлады.

Анэксаваў Крым, уварваўся ў Сірыю і стаў завабліваць азіяцкія краіны ў агульную арганізацыю, прапаноўваючы ім выгадную даступнасць да энэргарэсурсаў і карысных выкапняў Расеі. І быццам бы морква ля носа «аслоў» дала свае вынікі, азіяцкія лідары топчуцца ў прыёмнай Пуціна і прыязджаюць на любыя «стрэлкі» лідара, але зямля ўсё ж сыходзіць з-пад ног расейскай эліты, і ўжо зусім хутка грымне бура. Маючы дэмакратычную прававую сістэму дзяржавы, Пуцін не аддае сабе справаздачу ў тым, што выбудоўваючы аўтарытарную вертыкаль улады, ён вымушаны ахвяраваць усімі без выключэння сябрамі і прыхільнікамі, ці ж сістэма абавязкова дасць збой. Выбарачныя зачысткі высокапастаўленых чыноўнікаў не дапамогуць выраўнаваць сітуацыю, а толькі пагоршаць рэальнае становішча.

Аўтарытарны рэжым заўсёды патрабуе адзінаўладдзя, а таталітарны выразна ўсталяванай колькасці недатыкальных кіраўнікоў, як гэта было ў СССР, калі Палітбюро ЦК КПСС фактычна адзінаўладна і непадзельна правіла імперыяй. Для ўтрымання кантролю ў дзяржаве з такімі гвалтоўнымі рэжымамі ўлады гэта аксіёма, і яе парушаць смяротна небяспечна. Пра гэта кажа і распад СССР, калі Гарбачоў парушыў іерархію ўлады. Але не толькі ён, усе дыктатары і тыраны па гэты дзень пераварочваюцца ў труне, калі гаворка заходзіць пра памылкі іх праўлення, калі яны пакідалі якіх-небудзь сяброў і паплечнікаў жывымі і цэлымі ў вертыкалі ўлады або дапусцілі блізкіх сваякоў да прыняцця ключавых пастаноў для дзяржавы. Але самай згубнай для пуцінскага рэжыму апынулася нават не гэтая фатальная памылка, якую рабілі ўсе дыктатары і тыраны, выбудоўваючы свае вертыкалі ўлады.

Пуцін, абвясціўшы пра сваё права на сваё меркаванне змяняць межы незалежных суверэнных дзяржаў, абмежаваўся толькі Крымам і сваімі меркантыльнымі інтарэсамі ў Сірыі, ён заплюшчыў вочы на спадзевы астатніх такіх палітыкаў, якім для ажыццяўлення такіх жа агрэсіўных і неправамерных жаданняў не стае вайсковай моцы і прыродных рэсурсаў , каб ажыццявіць перадзел сфер уплыву і змяненне тэрытарыяльных межаў у дачыненні да многіх дзяржаў на планеце. Уся агрэсіўная частка сусветнага палітычнага істэблішменту з сепаратысцкімі або імперскімі амбіцыямі, успрыняла Пуціна як месію новай канцэпцыі ў свеце, дзе права моцнага і пабудова палітыкі без правілаў і абавязанняў становіцца новым сусветным пасылам, пачынае бачыць і разумець поўную неадпаведнасць Пуціна на ролю сцяганосца.

Горш няма расчаравання і крыўды на куміра, які не апраўдаў чаканні ў пытаннях, якімі маніякальна хворыя многія палітыкі сусветнай эліты, і калі супраць Пуціна яшчэ ўчора супрацьстаяў цывілізаваны дэмакратычны свет, то ўжо заўтра супраць яго аб'яднаюцца ўсе без выключэння. Пуцін, адкрыўшы скрыню Пандоры, але абмежаваўшыся толькі сваімі амбіцыямі, фактычна асуджаны. Пераход ад любові да нянавісці будзе раптоўным і пагібельным.