Сэрэна Уільямс: Калі трэба, гатовая быць удвая лепшай

Амерыканская тэнісістка мае намер узяць удзел у Australian Open, які пройдзе з 15 да 28 студзеня 2018 года.

23-разовая чэмпіёнка турніраў «Вялікага шлема» Сэрэна Уільямс стала гераіняй прафайла вераснёўскага нумара амерыканскага Vogue, у якім распавяла:

Пра вяртанне пасля нараджэння дзіцяці

«Цяжка ўявіць сабе, як ты скончыў кар'еру. Я раней думала, што, як толькі змагу, завяду сям'ю і буду мамай. Але не. Я абавязкова вярнуся. Выйсці на корт і пачуць трыбуны - гэта быццам бы нічога асаблівага. Але напраўду, гэта найлепшае адчуванне на свеце. І натуральна, раз у мяне ёсць шанец пабіць рэкорд Маргарэт Корт, я яго не выпушчу. Калі на тое пайшло, гэтая цяжарнасць зрабіла мяне мацней.

Але план вярнуцца праз тры месяцы пасля родаў, вядома, вар'яцкі. Я ад яго не адмаўляюся - проста кажу, што гэта будзе няпроста. Калі я пару разоў саступлю, мяне адразу спішуць з рахункаў. Улічваючы асабліва, што мне ўжо не 20. Але я скажу толькі адно: перамагаць менш я не буду. Ці я буду выйграваць, ці не буду гуляць наогул».

Пра свой тэніс

«Раней мне не падабалася, што нас з Вінус называлі сілавымі гульцамі. Я заўсёды на гэта думала: я ж не б'ю так моцна, як Селеш! Летась у Аўстраліі я прачытала, што Шарапава і справа, і злева гуляе лепш за мяне, але я перамагаю, бо ў мяне падача мацнейшая, і такая: «Хвіліначку. Наогул я сваю падачу выконваю прыцэльна». І як наконт маёй гульні з лета? Маёй хуткасці? Я ствараю куты. Рухаю спаборніц па корце. Я гуляю галавой, і гэта мая галоўная зброя.

Наогул, жанчынам часта не падабаецца слова «сіла». Але з узростам я яго палюбіла. Сіла - гэта прыгожа. Так што цяпер мне падабаецца, калі людзі кажуць, што я магутная. Але яшчэ мне падабаецца іх здзіўляць. Паказваць не толькі тое, што яны чакаюць убачыць».

Пра абвінавачванні ва ўжыванні забароненых прэпаратаў

«Мяне ўвесь час правяраюць. Я свой арганізм нічым не напампоўваю. І калі я не магу перамагчы сама, я не стану дзеля перамогі жульнічаць. Канец гісторыі».

Пра свой імідж

«Мне здаецца, многія думаюць, што я злая. Такая, па-вулічнаму задзірыстая. Але калі вы спытаеце дзяўчынак у распранальні, яны вам скажуць, што напраўду, я вельмі ветлівая. А Марыя, якая ў распранальні ні з кім не размаўляе, шырокай публікай успрымаецца як больш адкрыты і добразычлівы чалавек. Чаму так? Таму што я чорная? У такім вось грамадстве мы жывем. Але што зрабіць. Кажуць, што афраамерыканцы трэба быць удвая лепшай, каб дасягнуць таго ж, што астатнія, а жанчынам - асабліва. Але ў мяне няма праблемы з тым, каб быць удвая лепшай».

Аб мацярынстве

«Я хвалююся. Мне не 20 гадоў. Больш за ўсё я хвалююся праз тое, што я не асабліва ўмею вазіцца з дзецьмі. Пакуль што. Над гэтым мне яшчэ трэба будзе папрацаваць. Я не ўмею сюсюкаюць. І я прывыкла клапаціцца пра сябе: свой арганізм, сваю кар'еру. Так што я ўвесь час пытаюся: «У мяне атрымаецца?».