«Усе трое выявіліся не ягонымі дзецьмі»

Чаму ў Гомелі здаюць аналізы ДНК на бацькоўства?

Не будзем утойваць, што ў нашых рэаліях аналіз на бацькоўства — вымушаны крайні захад, калі іншыя аргументы заканчваюцца. За год у Гомельскай вобласці робяцца сотні аналізаў ДНК. Можна доўга і старанна вывучаць тэхнічны працэс самога аналізу, але нас цікавіць, што ж прыводзіць людзей, каб даведацца праўду — чыіх дзяцей яны гадуюць, ці дастанецца спадчына біялагічным унукам. Менавіта гэтая інфармацыя заўсёды схаваная ад чужых вачэй, бо падумайце — каму хочацца публічна прызнавацца ў тым, што ў іх сем'ях жывуць недавер і сумневы. Але ёсць і гісторыі са шчаслівым канцом, піша gomel.today.

Падняць заслону таямніцы і схаванай інфармацыі, мы папрасілі Жанну Стрыбук — дырэктара медыцынскага цэнтра, профілем якога з’яўляецца здача аналізаў ДНК. Без імёнаў, канкрэтыкі і дат. Толькі жыццёвыя гісторыі, з якімі сутыкалася Жанна за гады сваёй працы з аналізамі ДНК у Гомелі.

Але ўсё ж коратка пра аналіз ДНК: для таго, каб здаць аналіз ДНК, дастаткова ўзяць ўзор сліны ватнай палачкай. Яго можна здаць як у самім цэнтры, так і даслаць поштай. Уся працэдура можа праходзіць ананімна на жаданне кліентаў цэнтра. Ёсць тры тыпы даследаванняў — бацькі і дзеці, бабулі і ўнукі, цёткі і дзядзькі з пляменнікамі. Вынікі прыходзяць ад дзесяці дзён да двух тыдняў. Прыблізны кошт стартуе ад 200 рублёў. За месяц у Гомелі робіцца ад 20 аналізаў ДНК.

Сваякі з Расеі

Жанчына, назавем яе Галіна (у большасці выпадкаў усе аналізы здаюцца ананімна), родам з Гомельскай вобласці, з'ехала ў 60-я працаваць на Поўнач. У яе быў адзіны сын, які гадоў дзесяць назад прыязджаў наведаць сваякоў у Беларусь. Падчас паездкі у мужчыны здарыўся раман, які ён наважыў утаіць ад маці. Неўзабаве мужчына, адзіны сын Галіны, гіне, і праз некаторы час на паверхню ўсплывае інфармацыя, што дзесьці пад Мазыром у яго ёсць сын. На той момант Галіна была цалкам самотная, ужо ва ўзросце, і за гады свайго жыцця, зарабіўшы пэўную маёмасць, вельмі ўзрадавалася такім навінам.

Але для пачатку наважылася пераканацца, а ці сапраўды гэта яе ўнук. Для гэтага яна асабіста прыехала ў Беларусь, знайшла маці дзіцяці. На той момант дзіцяці было 6 гадоў. Папярэдне звязаўшыся з цэнтрам, даведалася, ці можна ўстанавіць сваяцтва, калі бацькі дзіцяці няма ў жывых. Работнікі цэнтра, затаіўшы дыханне, чакалі вынікаў аналізу, бо на той момант гэта быў першы выпадак даследавання ДНК паводле праграмы «бабуля-ўнук». Аналіз прыйшоў станоўчы. У гэтай гісторыі хэпі-энд. Бабуля набыла адзінага ўнука, якому з чыстым сумленнем адпісвала ўсю сваю нажытую маёмасць.

Тата і трое дзяцей

Ананімна ў цэнтр звярнуўся мужчына разам са сваімі трыма сынамі. Аналіз рабіўся без удзелу маці. Старэйшаму дзіцяці было блізу дванаццаці гадоў, малодшаму блізу чатырох. Вынікі былі атрыманы як раз пад Новы год. На той момант цэнтр рассылаў усе вынікі, каб закрыць справаздачнасць мінулага года. Ужо на выхадзе з цэнтра, Жанну спынілі супрацоўнікі і папрасілі яе асабіста паведаміць аб выніках аналізу бацьку траіх дзяцей, бо самі работніцы не ведалі, як гэта абвясціць мужчыну.

На кожнае дзіця быў зроблены асобны аналіз. І ў выніку аналізу ДНК на бацькоўства ён не з'яўляецца бацькам усіх траіх дзяцей. Жанна загадзя сфармулявала адказ, каб мінімальна шакаваць чалавека. У тэлефоннай размове мужчыну запрасілі прыйсці ў цэнтр па вынікі, але ён папрасіў агучыць іх праз тэлефон. «Бацькоўства не пацверджанае што да ўсіх тваіх дзяцей». — Сказала Жанна. Пасля рушыла ўслед паўза і адказ аднаго з бацькоў: «Гэта самая найлепшая навіна за гэты год!»

Што стаяла за гэтай фразай застаецца толькі здагадвацца.

Ёсць яшчэ порах у парахаўніцах

Лістапад-месяц. Дзверы цэнтра адкрывае жанчына за сорак, пад руку трымала глыбока пажылога мужчыну, гадоў за семдзесят. Адразу работнікі цэнтра падумалі, што гэта класічная сітуацыя, калі дачка знайшла свайго бацьку, сям'я ўз'ядналася, але вызначылі пацвердзіць гэта аналізам ДНК. Але патупаўшы з нагі на нагу, жанчына падышла да стойкі рэгістрацыі і распавяла сваю гісторыю:

«Гэта мой бацька. Гэта дакладна вядома і без аналізаў. Але нядаўна ён прызнаўся, што ў яго нарадзілася дзіця. Год таму ў яго была сувязь з жанчынай, якая два месяцы таму нарадзіла дзіця. Але літаральна два тыдні таму маці гэтага дзіцяці памерла. Жанчына вяла амаральны лад жыцця. Дзіця патрапіла ў Дом немаўляці. І мы хочам ведаць, ці наша гэта дзіця ці не. Калі наша — мы забярэм яго да сабе, і я буду выхоўваць яго разам са сваімі дзецьмі. Не правільна гэта, калі ў дзіцяці ёсць бацька, каб яно там знаходзілася».

Меркаваны бацька дзіцяці быў 37 года нараджэння. Работнікі цэнтра адразу адмаўляліся верыць, бо з цяжкасцю можна ўявіць сабе ўсю сітуацыю таго, што адбываецца, калі перад табой сядзіць вельмі і вельмі стары чалавек, які перасоўваецца пры падтрымцы сваёй дачкі. Пасля гутаркі з мужчынам, у якой ён пацвердзіў паўнавартасны палавы акт, вызначылі ўзяць мазок сліны ў дзіцяці.

Вынік аналізу ДНК на бацькоўства — станоўчы. Прадаўжэнне гісторыі работнікам цэнтра невядомае, але ўсе шчыра спадзяюцца, што дзіця забралі ў сям'ю. Мужчына 80 гадоў стаў бацькам. Ягоная дачка атрымлівае браціка, маладзейшага за яе на 40 гадоў. А ўнукі гэтага мужчыны атрымліваюць дзядзьку, за якога яны старэйшыя гадоў на 15.

Блудны бацька

Ёсць карціна «Блудны сын», а ў гэтай сітуацыі галоўным героем стаў бацька, які пад сваю старасць наважыў успомніць пра сваіх дзяцей. Да таго моманту маці дзяцей даўно памерла, дзеці выраслі, сталі забяспечанымі і самастойнымі. І раптам на іх парозе з'яўляецца бацька, якога яны ніколі не ведалі, але які перад сваёй пенсіяй наважыў паклапаціцца аб сваім дабрабыце. Дзеці звярнуліся ў цэнтр, каб разабрацца ў гэтай сітуацыі. Бацькоўства пацвердзілася. Як паступілі дзеці са сваім новаспечаным бацькам, таксама невядома, а шкада.