Крык душы Вікторыі Азаранкі: Я змагаюся

Назапасілася: у беларускі не ідзе гульня, і яна далей змагаецца за сына.

На адкрытым чэмпіянаце Аўстраліі, сваім улюбёным турніры Вялікага шалома, экс-першая ракетка свету надоўга не затрымалася. Адзін матч з не самай магутнай спаборніцай (немкай Зігемунд знаходзіцца за межамі першай сотні) - і можна пакаваць валізкі і рыхтавацца да Санкт-Пецярбургу, піша «Трыбуна».

Наогул, Вікторыя Азаранка саступіла ўжо ў трох гульнях запар, так што новы сезон пачаўся для яе кепска. Асабліва калі вестка пра тое, што цяжба за сына Лео будзе працягнутая. Амерыканскі суд не прызнаў пастанову беларускага суда ў справе аб апецы, а былы бойфрэнд усё ніяк не суцішыцца. Яшчэ і моцнага адваката знайшоў, так што працэс амаль напэўна будзе кранальным.

Тым не менш, у Аўстралію Вікторыя прыляцела з Леа і нават пыталася ў падпісчыкаў у сацсетках, куды можна хлопца звадзіць. І калі культурную праграму тэнісістцы забяспечылі, то са спартыўнай часткай здарыўся шок. Азаранка двойчы перамагала на Australian Open, але гэтым разам была вымушана прыйсці на першую ж прэс-канферэнцыю ў якасці зазнаўшай паразу. Камунікацыя з медыямі атрымалася эмацыйнай: Вікторыя сядзела з заплаканымі вачыма, яе голас гучаў адначасова і ціха, і сумна. Кульмінацыяй стала пытанне аднаго з журналістаў, які пацікавіўся ў Азаранкі, адкуль яна бярэ сілы, каб пераадольваць нягоды. Спартоўка спачатку ўзяла паўзу, потым расплакалася, а затым усё ж дала адказ, нягледзячы на слёзы.

Вось кароткі выклад ейнай прамовы.

«Я прайшла праз мноства цяжкасцяў, і часам дзіўлюся, чаму яны са мной здараюцца, але я думаю, што цяжкасці робяць мяне мацнейшай. Я хачу верыць, што я буду ўпарта працаваць, каб пераадолець іх. Часам мне проста трэба крыху часу, цярпення і падтрымкі.

Цяпер для мяне няпросты час. Я не думаю, седзячы тут сёння, што я пацярпела паразу. Я змагаюся. Параза - гэта калі ты здаешся і больш не спрабуеш. Але я змагаюся. Я буду працягваць змагацца, гэта тое, што я павінна зрабіць, каб выйсці з гэтай сітуацыі».