Гітанас Наўседа: Мне патрэбныя людзі, якія не будуць старацца патураць майму меркаванню

Інтэрв'ю з абраным прэзідэнтам Літвы.

Абраны прэзідэнт Літвы Гітанас Наўседа сказаў, што да 12 ліпеня (дзень інаўгурацыі) ён будзе збіраць каманду і пачне размаўляць з палітычнымі партыямі. З яго слоў, прэзідэнт абавязаны супрацоўнічаць з усімі палітычнымі сіламі і падкрэслівае, што не застанецца ў баку - пастараецца аказваць уплыў на дзейнасць партый.

Яшчэ адна мэта Наўседы, якую ён назваў на наступную раніцу пасля выбараў - адкрыць дзверы прэзідэнцкага палаца. «Весці перамовы, шукаць развязанні - гэта і ёсць функцыя прэзідэнцкай службы, і я маю намер яе выконваць сумленна», - сказаў delfi.lt абраны прэзідэнт Літвы.

За працу ён прымецца, калі збярэ прафесійную каманду. І нягледзячы на тое, што яго ідэя - камандная праца, ён сябе з экс-прэзідэнтам Валдасам Адамкусам не параўноўвае.

- Вы ўжо назвалі двух сябраў каманды: главу камунікацыі Айсціса Забараўскаса і былога віцэ-мэра Каўнаса Павілас Мачуліса. Раней вы згадвалі і палітолага Лінаса Каялу, і генерала Вітаўтаса Жукаса. Ці можна ўважаць іх сябрамі вашай каманды?

- Не. Зараз мы гаворым пра двух людзей, якія далі сваю згоду - Айсціс Забараўскас і Павілас Мачуліс. З Мачулісам мы пра гэта казалі даўно. А што тычыцца іншых - тут нічога не магу абяцаць, паколькі маё бачанне можа быць адным, а планы ў людзей могуць быць іншымі.

- Па якіх якасцях вы будзеце выбіраць сябраў каманды?

- Па-першае, прафесійнасць і добрыя веды ў сваёй сферы, гэта галоўнае якасць. Акрамя таго, прыстойнасць.

Я думаю, што мне патрэбныя людзі, якія не будуць старацца патураць майму меркаванню, асабліва ў тых выпадках, калі яно не да канца сфармаванае, каб яны дапамаглі гэтаму працэсу. А калі ў мяне ёсць нейкія прадузятасці, то яны змаглі б іх падвергнуць крытыцы, тады можна было б прыняць аптымальнае рашэнне, аптымальны варыянт.

Мне патрэбны не тыя, хто будзе згаджацца са мной, мне патрэбныя дарадцы, якія разумеюць сваю ролю.

- Вы кажаце, што хочаце быць сябрам каманды. Хутчэй, як Валдас Адамкус, а не Даля Грыбаўскайтэ. Такім мы вас і будзем бачыць - падобным на Адамкуса?

- Гэта спрошчаны погляд. Як бы там ні было, у камандзе Грыбаўскайтэ працавала шмат добрых спецыялістаў. Я на самой справе не занадта добра разбіраюся ў той унутранай кухні, не магу сказаць, што рашэнні там адназначна прымаліся, што меркаванне дарадцаў не ўлічвалася.

Я думаю, гэта занадта спрошчаны погляд. Так, пра каманду Адамкуса я ведаю больш. Я ведаю, што ў яе аснове ляжаў прынцып калегіяльнасці і каманднай працы. Я ўважаю гэта прымальным. Веру ў камандную працу, бо я пераканаўся ў сіле каманды і яе магчымасцях падчас перадвыбарнай кампаніі.

- На якую сувязь з парламентам вы разлічваеце?

- Прэзідэнт абавязаны супрацоўнічаць з усімі палітычнымі партыямі, так і трэба расцэньваць маю сустрэчу з Літоўскім саюзам сялян і зялёных (...) Гэта не было жаданнем прадэманстраваць нейкую ласку. Не. Мы пайшлі і ясна выказалі пазіцыю па ўсіх пытаннях.

- Ці можаце вы вылучыць адну палітычную сілу, якой больш за ўсё давяраеце?

- Калі б я цяпер пачаў дзяліць партыі на тыя, якія вартыя і якія не вартыя, то чаго каштавалі б мае словы пра аб'яднанне і згуртаванні. Для мяне не існуе дрэнных і добрых партый. Усе яны, калі хочуць працаваць на карысць Літвы, прымальныя, я буду з імі гаварыць.

А што тычыцца агульных поглядаў, то яны неўзабаве з'явяцца. (...) Яны будуць і з кансерватарамі, і з «сялянамі», а чаму б і не?

- Вы кажаце пра аб'яднанне, пра тое, каб пасадзіць за адзін стол. Як пасадзіць за адзін стол тых, хто відавочна гэтага не хоча?

- Ніхто і не спрабаваў (усміхаецца). Паспрабуем, калі атрымаецца, скажам: глядзіце - магчыма, калі не, скажам: ну што ж, немагчыма.

(...) Мандат прэзідэнта дазваляе многае, ён дазваляе ўплываць на дзейнасць палітычных партый. Я гэта і маю намер рабіць.

- Да 12 ліпеня час ёсць. Што вы маеце намер рабіць да інаўгурацыі?

- Найбліжэйшыя тыдні я пазнаёмлюся з сітуацыяй, працамі, якія павінен пераняць (...).

Затым ідзе фармаванне каманды (...). Тады кантакты з палітычнымі партыямі, сустрэчы з іх лідарамі (...).

- Вы казалі, што прэзідэнцкая служба павінна змяніцца. Як?

- Не трэба ўсе словы прымаць даслоўна. Не забывайце пра метафары. Мы адкрыем дзверы прэзідэнцкага палаца не для таго, каб нехта там хадзіў, а для таго, каб у ім праводзілі форумы, культурныя, асветніцкія.

Мы хочам падкрэсліць, што будзем прыслухоўвацца да настрояў людзей, іх прапаноў. (...)

- З партыямі вы будзеце дамагацца згоды, а са СМІ? Будзеце ўзгадняць пытанні загадзя?

- Я не баюся ніякіх пытанняў. Нават тых, на якія ў мяне няма адказу. Калі няма адказу на канкрэтнае пытанне, я кажу, што цяпер адказаць не магу. Але што тычыцца да пытанняў табу, такіх няма, за выключэннем хіба што пытанняў, што абражаюць асобу.