«Самае дзіўнае, менавіта цяпер з'яўляюцца актыўныя, якіх папіць гарбаты ў дварах не задавальняе»

У акцыях пратэсту ў Баранавічах удзельнічаюць вядомыя людзі: мастакі, лекары, прадпрымальнікі.

Настроі пакупнікоў, са слоў жыхаркі Баранавічаў Алесі, за апошнія некалькі месяцаў змяніліся, піша «Салідарнасць».

- Ёсць тыя, хто быў лаяльны да ўлады, а цяпер настроены радыкальна. Часам кажуць абурана: хутчэй бы ўсё скончылася!

Кажу ім: «Дык а чаго вы седзіце? Выйдзіце, пакуль нас усіх не перасаджалі і не перастралялі».

Са слоў Алесі, хтосьці запусціў чутку, што пасля новага года пенсію плаціць не будуць.

- Я з шкоднасці не пераконваюць. Пытаюся: «Калі не будзе грошай у бюджэце, каго абярэ цяперашняя ўлада: вас ці АМАП? Яны ўсе выдатна разумеюць, якім будзе выбар, нават «ябацькі».

Самае дзіўнае, менавіта цяпер з'яўляюцца актыўныя, якіх папіць гарбаты не задавальняе, яны ідуць і нешта робяць: распаўсюджваюць улёткі, пішуць, здымаюць відэа. Радуе, што на фоне заціхання адных, больш ярка выяўляюцца іншыя.

У акцыях пратэсту ў Баранавічах удзельнічаюць вядомыя людзі: мастакі, лекары, прадпрымальнікі. Вось яны, нашы добрыя людзі, думаю я і ўспамінаю Губермана: «Куда по смерти душу примут, Я с Богом торга не веду; В раю намного мягче климат, Но лучше общество в аду».

Пасля затрыманняў у цэнтры актывісты Баранавічаў пераключыліся на фармат дваровых маршаў і шпацыравалі па раёнах са сцягамі. Абышлося без затрыманняў, міліцыя не паспела зарыентавацца.

Алеся успамінае, як на Дзяды надумалі сабрацца ля крыжа памяці ахвяраў сталінскіх рэпрэсій.

- Калі ў прызначаны час я прыйшла на месца, ледзь не расплакалася. Бачу, дзяўчаткі прыбіраюць лісце, бабулі расстаўляюць агніцы. Іх няшмат. Стаіць аўтазак, чацвёра ў балаклавах.

А на другім баку дарогі стаяць людзі, якіх разы ў тры больш, чым тых, што ля крыжа. Нібы назіраюць, будуць гэтых дзяўчат і бабуль хапаць ці не. Мы прыйшлі паказаць, што нас шмат і мы не баімся?

У выніку ўсё падышлі да крыжа. Святар прачытаў пропаведзь пра тое, што нельга дзяліць людзей на бел-чырвона-белых і чырвона-зялёных, праспявалі ўсе разам «Магутны Божа» - і ўсё гэта на вачах людзей у балаклавах.

Потым у цэнтры аўтобусы і аўтазакі стаялі пустыя, вельмі крыўдна што з-за нашай баязлівасці асноўны склад з'ехаў у Менск - куды ж ім яшчэ было ехаць?

У Баранавічах ёсць і свая «Алея Перамен». Яна знаходзіцца ў самым маладым раёне - у Бароўцы, недалёка ад будоўлі школы. Нядаўна там усталявалі відэакамеры, нягледзячы на пісьмовыя звароты жыхароў, якія выступалі супраць.

- У «тэкстыльным» раёне таксама быў свой мурал, які з'явіўся ўночы з пятніцы на суботу. Па аўторках яго зафарбоўвалі. Пасля ў раёне мурала 24 гадзіны дзяжурыў аўтамабіль, у якім сядзелі людзі ў цывільным, з тэлефонамі і кантралявалі, каб мурал не ажыў.

Сцягі ў вокнах дамоў у Баранавічах рэдкасць, але я ведаю месца, дзе ўжо чацвёрты месяц сушацца ручнікі - белы, чырвоны і белы.