Лукашэнка ўжо страціў уладу

Узурпатар рэальна кіруе толькі АМАПам і службай пратаколу.

У Менску нечакана прайшла напалову падпольная інаўгурацыя Лукашэнкі, якая яшчэ раз прадэманстравала: сыходзіць на супакой добраахвотна мала кім прызнаны кіраўнік адназначна не збіраецца, піша Юры Пшоннік у артыкуле на сайце «Наше мнение».

Іншымі словамі ён ужо не ссінелымі, а вельмі сінімі пальцамі ўчапіўся за...Асобнае пытанне - за што? Звычайна кажуць, што за ўладу. Але ці так гэта? Ці валодае ён сёння сапраўднай уладай?

Возьмем за аснову крытэрый эфектыўнага развязання праблем. Знакаміты амерыканскі музыка Мобі ў інтэрв'ю «Медузе» заявіў: «Я проста думаю, што ў канчатковым рахунку ад палітыкі павінен быць нейкі толк. Гэта ж так проста. Палітыка не павінна спараджаць больш праблем, чым развязвае».

Напраўду: народ абірае ўладу для таго, каб яна развязвала праблемы людзей, а не пладзіла іх. З уладай Лукашэнкі ўсё выглядае з дакладнасцю да наадварот. Яна пераважна генеруе праблемы, але не развязвае іх. Прычым праблемы наш «нязменны лідар» стварае ўсім.

У прынцыпе ўжо сітуацыя з пандэміяй паказала, што на гэтым этапе сваёй эвалюцыі Лукашэнка з'яўляецца не проста дрэнным, а вельмі дрэнным кіраўніком. Хоць і вельмі жорсткім. А дрэнны кіраўнік не пануе ў рэчаіснасці, якім бы тытулам ён не валодаў. Правіў бы які-небудзь «Рышэлье», які валодае рэальнай уладай - але гэта не наш выпадак. Лукашэнка нікому не давярае. Усе памятаюць тагачасныя «кіраўніцкія дзеянні» - трактар, козачкі, парады ды іншае. У выніку выявілася, што, паводле звестак ААН лічбы смяротнасці ў Беларусі абсалютна беспрэцэдэнтныя. Такіх не назіралася ні разу за ўсе часы, пакуль на сайце ААН вялася падрабязная статыстыка - з 1980 года. Зыходзячы з гэтых лічбаў, смяротнасць за красавік-чэрвень перавысіла сярэднюю за апошнія 5 гадоў прыкладна на 5500 чалавек. Імаверна, гэта і ёсць рэальны вынік эпідэміі каранавіруса ў нашай краіне.

Далей сітуацыя толькі пагоршылася. Прэзідэнцкія выбары ўлада з трэскам і нават дэманстратыўна праваліла, і наступствы гэтага правалу мы доўга яшчэ будзем назіраць. На міжнароднай арэне многія краіны ўжо прызналі прадстаўніком беларускага народу Каардынацыйную Раду. А Лукашэнку такім ужо не прызнаюць. Народ жа краіны яго такім таксама ўжо не прызнаў, і нават раней. Дык ён улада ці не? Хутчэй, што ўжо не. Ну хіба што над АМАПам і «службай пратакола».

Увогуле, утрымліваецца ён толькі за кошт рэпрэсій і кропкавай дапамогі «старэйшага брата». Ён, зразумела кожнага можа арыштаваць, пабіць і нават забіць. І пакуль беспакарана. Ці гэта не паказчык таго, што ён кіруе? Відавочна, што не. Сапраўдная ўлада - гэта нешта большае і не зводзіцца выключна да гвалту. Гэта тычыцца нават такіх адкрыта рэпрэсіўных краін, як Паўночная Карэя. У Беларусі сёння гвалт і рэпрэсіі - практычна апошняя сфера, дзе ўлада яшчэ захоўвае кіраванне, але гэта зусім не ўлада над краінай. І калі сілавыя структуры вымушаныя ўвесь час здзяйсняць рэйды на прамысловыя прадпрыемствы - то гэта нешта вельмі далёкае ад «эфектыўнага мэнэджмэнту».

Загубіць, разбурыць або скрасці можа кожны. А вось забяспечыць функцыянаванне, ды яшчэ і з прыбыткам, можа толькі сапраўдны гаспадар. Лукашэнка відавочна такім ужо не з'яўляецца - цяперашнія сацыяльна-эканамічныя «поспехі» з'яўляюцца гэтаму наглядным пацвярджэннем. Лукашэнка займаецца кіраваннем у гэтай сферы з'яўляецца чыста намінальна. Рост пазыковай нагрузкі, карупцыі, сабатаж «высокіх» распараджэнняў - гэта зусім не поўны пералік праблем, якія наша ўлада стварае.

Атрымліваецца, Лукашэнка трымаецца цяпер «сінімі пальцамі» толькі за права беспакарана спараджаць праблемы. Ці за тое, каб у канчатковым рахунку сысці максімальна дрэнна. І для сябе, і для родных, для ўсіх. Для мяне гэта дзіўна, мякка кажучы.