Экспэрт: Масква ўбачыла, наколькі ўразлівы Лукашэнка

Ціск на Таракана будзе максімальным.

Дырэктар Цэнтра стратэгічных і замежнапалітычных даследаванняў Арсень Сівіцкі пракаментаваў «Салiдарнасцi» парадак перамоў Таракана ў Маскве.

Пра сігналы з Расеі

- Мне здаецца, што падсветка гэтай гісторыі пра «пераварот» за тыдзень да перамоў паміж Пуціным і Лукашэнкам 22 красавіка ў Маскве не з'яўляецца выпадковай. Галоўная мэта - псіхалагічна ціск на Аляксандра Лукашэнку і прымус яго пайсці на саступкі, шантажуючы такімі сцэнарамі.

Гэтая гісторыя адбываецца вельмі дарэчы на фоне больш жорсткай ізаляцыі Менска на міжнароднай арэне і звужэння калідора для якога-небудзь манеўру ў дачыненні да іншага цэнтра сілы – ці гэта заходнія краіны, ці той жа Кітай.

Галоўная мэта гэтай аперацыі - паказаць, што агулам, як палітычнае, так і фізічнае выжыванне Лукашэнкі цалкам залежыць ад волі Крамля.

Я б так апісаў тыя сігналы, якія фігуравалі і ў заявах расейскіх палітыкаў, і СМІ, і якія прагучалі падчас паслання Уладзіміра Пуціна.

Як на маскоўскія сігналы рэагуе Менск

- Увесь гэты час беларускія ўлады старанна спрабавалі падыграць афіцыйнай версіі, растыражаванай расейскімі спецслужбамі - нібыта пра спробы заходніх краін зрабіць змену ўлады ў Беларусі неканстытуцыйным шляхам. Перш за ўсё Польшчы, ЗША і Украіны.

Гэты інфармацыйны эфект павінен быў зрабіць уражанне аб тым, што за арганізацыяй спробы «перавароту» стаіць расейскі бок.

У цяперашніх умовах Крэмль надумаў змест гэтых перамоў зліць для ўзмацнення сваёй перамоўнай пазіцыі і аслабіць пазіцыю Лукашэнкі. Не кажучы ўжо пра тое, што ўскосным эфектам гэтай аперацыі стала дадатковае напружанне ў стасунках Менска з Кіевам, Варшавай, Вільняй і Вашынгтонам.

На чым будзе намагаць Масква

- Агулам парадак дня перамоў вядомая. Гэта развязанне гандлёва-эканамічных праблем, якія, у сваю чаргу, увязаны з пераходам Беларусі на падатковае заканадаўства Расеі, за што наша краіна можа прэтэндаваць на развязанне пытанняў аб запуску адзіных рынкаў нафты, газу, нафтапрадуктаў і адзінай палітыкі ў галіне сельскай гаспадаркі і прамысловасці.

Парадак дня таксама ўключае пытанні аб транзіце улады. У тым ліку і праз «канстытуцыйную рэформу» і арганізацыю пэўнага «круглага стала» з удзелам палітычнай апазіцыі.

Наколькі б глыбокая інтэграцыя не была, Лукашэнка наўрад ці можа разлічваць на ўзровень падтрымкі, які ён атрымліваў да 2015 года. Гэтыя субсідыі абнуліліся да 2020 года, а да 2025 года яны і зусім у кожнай магчымай форме вычарпаныя.

Трэцяе пытанне тычыцца вайсковай палітычнай інтэграцыі. Стварэння вайсковай базы або разгортвання пастаяннай вайсковай прысутнасці на тэрыторыі Беларусі. Тут мы таксама бачым, што Менск спрабуе выкручвацца.

Ён ідзе на задавальненне гэтай просьбы часткова. У выглядзе аднаўлення практыкі супольнага патрулявання паветранай прасторы, як гэта было ў 2013 годзе. Або праз арганізацыю цэнтра баявой падрыхтоўкі.

Але, безумоўна, гэта не той фармат, які прасоўвае Расея. Назавём яго ўмоўна «армянскім». Гэта разгортванне расейскай вайсковай базы на тэрыторыі Беларусі і перападпарадкаванне Узброеных сіл нашай краіны Аб’яднанаму стратэгічнаму камандаванню Захад, ці Заходняй вайсковай акрузе Расеі.