Deutsche Bank прадказаў хвалю рэвалюцый праз рост коштаў ежы

Апошнім разам такое адбывалася 10 гадоў таму і суправаджалася серыяй паўстанняў і пратэстаў на Блізкім Усходзе.

Імклівы разгон інфляцыі на рынках прадуктаў харчавання абяцае свету хвалю сацыяльных узрушэнняў, перш за ўсё ў слабых эканоміках, папярэджвае Deutsche Bank, піша сайт finanz.ru.

За апошні год індэкс Bloomberg Agriculture, які адсочвае кошты базавых харчовых тавараў, узляцеў на 76% і абнавіў максімум за 6 гадоў.

Кошты збажыны падскочылі на 70%, цукар падаражэў на 60%, алей - амаль удвая, да максімуму за 10 гадоў.

Шырокі індэкс цэн ФАО (Сельскагаспадарчай і харчовай арганізацыі ААН), які ўключае 90 найменняў тавараў, расце 10 месяцаў запар і знаходзіцца на піку з 2014 года.

З пачатку 1990-х сусветная эканоміка толькі тройчы перажывала супастаўны скачок коштаў прадуктаў харчавання, адзначае стратэг Deutsche Bank Джым Рыд.

Апошнім разам такое адбывалася ў 2010-11 гадах і суправаджалася серыяй паўстанняў і пратэстаў на Блізкім Усходзе, якія атрымалі назву «Арабская вясна».

Рэвалюцыі са зменай рэжыму адбыліся ў Тунісе, Егіпце і Емене, грамадзянская вайна ўспыхнула ў Лібіі, масавыя пратэсты ахапілі Бахрэйн, Алжыр, Ірак, Ярданію, Марока і Аман. З жабракоў Лібана, Судана і Джыбуці хваляванні дакаціліся нават да шчасных Савудаўскай Арабіі і Кувейта.

Сітуацыя, калі растуць кошты ежы, прыводзілі да рэвалюцый і зрынання рэжымаў, неаднаразова паўтаралася на гісторыі, адзначае Рыд у аглядзе, які цытуе zerohedge.

Вялікай французскай рэвалюцыі 1789 года, якая знішчыла абсалютную манархію, папярэднічалі некалькі неўрадлівы гадоў, праз якіх прадукты харчавання значна падаражэлі.

Гісторыя паўтарылася ў сярэдзіне XIX стагоддзя, калі неўраджай бульбы некалькі гадоў запар справакаваў хвалю голаду ў Еўропе, за якім рушылі ўслед рэвалюцыі 1848-49 гадоў.

У царскай Расеі голад і неўраджаі прывялі да смутнага часу ў канцы 16-га стагоддзя, а праблемы з пастаўкамі хлеба ў Пецярбург сталі апошняй кропляй, якая пахавала дынастыю Раманавых у 1917 годзе. Прыхаваная інфляцыя і дэфіцыт, які спадарожнічаў ёй, суправаджалі агонію эканомікі СССР у канцы 1980-х.

«З улікам цяжкіх выпрабаванняў, якія ўжо прынесла пандэмія, новая хваля ўзрушэнняў не стане сюрпрызам па гістарычных мерках», - піша Рыд.

Развіваныя эканомікі знаходзяцца ў больш хісткім становішчы, бо спажыўцы марнуюць куды большую долю даходаў на ежу, чым у развітым свеце, папярэджвае ён.

Інфляцыйную хвалю на сусветных рынках паднялі цэнтральныя банкі, запампаваўшы ў сістэму 10 трыльёнаў даляраў грашовай эмісіі.

За апошні год сукупны баланс 6 ключавых сусветных ЦБ, уключаючы ФРС ЗША, ЕЦБ і Банк Японіі, павялічыўся з 15 да 25 трлн даляраў і прадаўжае расці, абнаўляючы гістарычныя рэкорды.

Інфляцыя б'е шматгадовыя максімумы і ў заходніх краінах, але ў абсалютных лічбах застаецца нікчэмнай: 2,6% у ЗША, 1,3% у зоне еўра, 1,7% у Нямеччыне.

У той жа час у Турцыі рост спажывецкіх коштаў перавысіў 17%, у Бразіліі - 6%, а ў Індыі падбіраецца да 6-адсоткавай адзнакі.

У Расеі агульная інфляцыя ўстанавіла 5-гадовы рэкорд у сакавіку (5,8%), а тэмпы росту коштаў прадуктаў сталі максімальнымі за 6 гадоў - 8,25%.

У Лібане, які летась перажыў дэфолт, інфляцыя разагналася да 200% пасля абрынання нацыянальнай валюты ў 10 разоў за апошні год.

У Нігерыі - найбуйнейшай эканомікі Афрыкі - прадуктовая інфляцыя дасягнула 22%, пры тым што траціна працаздольнага насельніцтва, або 23 мільёны чалавек, не маюць працы.

У той час як заходнія ЦБ захоўваюць працэнтныя стаўкі на нулі і прадаўжаюць друкаваць грошы, заліваючы рынкі ліквіднасцю, рэгулятары развіваных краін вымушаныя ісці на ўзмацненне жорсткасці палітыкі ў адказ на паскарэнне росту коштаў.

У сакавіку адразу пяць цэнтрабанкаў EM павысілі адсоткавыя стаўкі - ва Украіне, Грузіі, Бразіліі, Турцыі і Расеі.

ЦБ РФ на красавіцкім пасяджэнні зноў павялічыў ключавую стаўку, прычым адразу на 50 базісных пунктаў, да 5% гадавых, што стала самым значным крокам уверх з 2014 года.