Беларускія ўлады ўсё больш падобныя да капрызнага пяцігадовага дзіцяці

Нават імітаваць асэнсаваную дзейнасць ужо не ўдаецца.

Добры дзень, дарагая.

Нешта, я гляджу, беларуская замежная палітыка канчаткова зламалася. Яна ўвогуле даўно ўжо хварэла. Не магла дазволіць сабе ні геапалітычных штук, ні дыпламатычных кульбітаў. Але напружанне апошніх дзён было, мабыць, зусім непасільным у яе сённяшнім далікатным стане. Так што ад усёй дыпламатыі засталіся цяпер адны толькі першасныя рэфлексы. Нават імітаваць асэнсаваную дзейнасць ужо не выходзіць.

Таму што ў бамбёжках Варонежа яшчэ можна знайсці нейкі, хай і вельмі своеасаблівы, сэнс. Але няма ж наогул ніякага сэнсу ў галасаванні супраць рэзалюцыі ААН за забарону продажу зброі ў М'янму. Нават Кітай, для якога неўмяшанне ў чужыя ўнутраныя справы з'яўляецца фундаментальным прынцыпам замежнай палітыкі, і тое разважыў, што прадаваць зброю генералам, якія страляюць у народ, не зусім прыстойна. А вось беларускія ўлады выявілі ў сабе з генераламі нейкае сваяцтва душ і прагаласавалі супраць. Хоць гэта галасаванне не можа прынесці ім ніякай карысці, акрамя шкоды.

Ці, скажам, ідэя закрыць неба з Украіны, пра якую сёй-той заявіў у суботу. Як я сабе разумею, украінскім небам у Беларусь цяпер лётаюць толькі турэцкія і арабскія самалёты. А ні тыя, ні іншыя беларускіх уладаў яшчэ пакуль ні разу не крыўдзілі. І, вядома, мела б сэнс іх таксама ў адказ не крыўдзіць. У якасці падзякі або з больш прагматычных меркаванняў. Але беларуская дыпламатыя ўжо не здольная да стварэння такіх складаных лагічных ланцужкоў. У яе ж першасныя рэфлексы асіметрычных адказаў. А калі рэфлексіўнай рэагуеш, то аб наступствах не думаеш.

А наплыў нелегальных мігрантаў на літоўскія межы толькі здаецца хай ненармальным, але ўсё ж асэнсаваным адказам на непрыязную палітыку літоўскіх уладаў. Таму што асэнсаваныя дзеянні хоць бы ў тэорыі павінны мець на ўвазе атрыманне нейкага практычнага выніку. А тут адзіным вынікам можа быць толькі павелічэнне еўрапейскіх грантаў на ўмацаванне літоўскіх межаў. Ну, і жаданне заціснуць беларускія ўлады больш балюча.

Уласна, пагрозы лётаць беларускімі самалётамі ў Крым карысныя прыкладна гэтак жа, як нелегальныя мігранты. Таму што Белавія гэтыя палёты не выратуюць, а Крэмль наўрад ці расчуліць на новыя крэдыты. І, атрымліваецца, адзіная мэта - мацней пакрыўдзіць Украіну. І вось, добра, Украіна пакрыўдзілася. Але беларускім уладам ад гэтага якая карысць?

Можа быць, беларускім уладам здаецца, што яны ўдаюць з сябе аточаную ворагамі гордую цытадэль. Вунь, у Шклове, здаецца, мяшкамі з пяском надумалі абараняць ад невядомых ворагаў аўтобусны прыпынак. Таму што, вядома, калі вораг не зможа сесці на аўтобус у Шклове, усе яго планы заваёвы зруйнуюцца.. Але напраўду беларускія ўлады больш падобныя да капрызнага пяцігавага дзіцяці, які добраахвотна стаў у кут і адмаўляецца выходзіць, бо бацькі на яго насварыліся.

Telegram-канал «Лісты да дачкі»