Беларусы вярнулі ўкраінцы ката, якога расейскія акупанты скралі ў Бучы

Гісторыя цудоўнага выратавання мэйн-куна па мянушцы Макc.

Трагедыі з украінскіх Бучы, Гастомеля, Ірпеню, Матыжына яшчэ не адно дзясяцігоддзе будуць служыць крыніцай для дакументальных фільмаў, кніг, тэатральных пастановак і, вядома ж, крымінальных спраў.

Адна з гісторый, на шчасце скончылася добра, здарылася з хатнім катом, васьмігадовым рудым волатам пароды мэйн-кун па мянушцы Макс. Пра ліхтугі свайго гадаванца «Думской» распавяла адэсітка Алена Кукурузка, якая больш за год таму перабралася ў невялікі пасёлак пад Кіевам, назва якога дзякуючы расейскім вырадкам цяпер на слыху ва ўсім свеце.

«Мы жывем у трох кіламетрах ад Гастомельскага аэрадрома, у лясной Бучы, - кажа яна. Цяпер Алена з паўтарагадовым сынам знайшла прытулак у Чэхіі і з уздрыгам успамінае канец лютага. - Калі ўначы яны пачалі нас бамбаваць, я ўпала ў нейкі ступар, абняла сына і проста сядзела на ложку, нікуды не хацела. Муж угаварыў мяне. Сышліся на тым, што ён завязе нас у Жытомір, а сам вернецца назад па рэчы і нашага ката Макса. Я ўзяла адзін заплечнік, муж быў проста ў спартовым гарнітуры. Калі мы даехалі да мяжы Кіеўскай вобласці, пачалі тэлефанаваць суседзі і казаць, што пасёлак бамбуюць і высадзіўся дэсант. Мы зразумелі, што вяртацца няма куды».

У пачатку сакавіка пасёлак акупавалі, а ў доме маладой жанчыны пасяліліся ўраджэнцы расейскай глыбінкі.

«У Макса заўсёды поўныя міскі вады і корму, але гэта ўсё адно на пару дзён, - успамінае Алена. - Мы патэлефанавалі суседзям, папрасілі выбіць вокны, але не паспелі. Расейцы паставілі ў нас у двары свой БТР, вырылі ўздоўж агароджы. Сусед-дзядуля не выехаў і са склепа нам расказваў, што адбываецца. Першы час Макса бачылі ў пасёлку - ён адзін такі руды».

У канцы сакавіка ўкраінскія абаронцы выбілі непрыяцеля з Бучы, і свет змог убачыць «сляды» расейскага бота.

«Увесь дом быў разбіты і разрабаваны, — расказвае наша суразмоўніца. - Мэблю сапсавалі, спісалі лаянкай, асабістыя рэчы вытраслі з шаф. Усё ляжала грудай пры выхадзе, мусіць, збіраліся ўкрасці, але не паспелі. А ў дзіцячым пакоі нашы сапёры знайшлі расцяжку з гранатай. Мы пачалі шукаць Макса. Я спадзявалася, што ён жывы і яго вывезлі валанцёры, якія ратавалі свойскую жывёлу. 38 дзён я ўпарта верыла, што ён жывы. Без довадаў, насуперак таму, што ўсе пісалі, што ў нашым пасёлку было пекла. Напэўна, задзяўбала ўсе фонды і валанцёрскія цэнтры і групы падтрымкі Гастомеля і Бучы».

Месяц таму тэлефон Алены завібраваў ад званка з незнаёмага нумара. Тэлефанавалі на вайбер з Беларусі.

«На кулоне былі вашы кантакты, мы не ведалі, тэлефанаваць ці не і як вы паставіцеся да беларусаў, пасля ўсяго, што адбываецца», — сказала дзяўчына на іншым канцы слухаўкі.

Выявілася, што Макса выкралі расейцы. Кот праехаў больш за 300 км на брані расейскага БТРа разам са скрадзенай у жыхароў Бучы і Ірпеню бытавой тэхнікай. Пад Гомелем мэйн-куну ўдалося збегчы і прыбіцца да мясцовых жыхароў.

«Я спачатку падумала, што мяне падманваюць, - кажа Алена. – Але дзяўчына скінула фатаграфію Макса і ашыйніка з кулонам – там на адваротным баку QR-код з маімі кантактамі».

Беларускія валанцёры дапамаглі зрабіць Максу новы ветэрынарны пашпарт і чып - без дакументаў вывезці жывёлу за мяжу немагчыма - і перадалі яе польскім валанцёрам на мяжы. Цяпер парадкам схуднелы і пастрыжаны кот (падчас пакут жывёлу аблілі чымсьці клейкім) уз'яднаўся з сям'ёй у Чэхіі.

«Дзіўна, але словы пра тое, што кот з Украіны і што мы жылі ў Бучы, спрацоўвалі як код: ніхто з мяне не ўзяў грошай, пры першым знаёмстве онлайн выбачаліся. За Лукашэнку, за тое, што так усё».