Палітолаг: І фізічны, і псіхічны стан Пуціна надзвычай кепскі

Асяроддзе чакае транзіту ўлады на карысць групоўкі Патрушава.

Расейскі гісторык, палітычны аналітык Валерый Салавей у інтэрв'ю заснавальніку інтэрнэт-выдання gordonua.com Дзмітрыю Гардону распавёў аб «надзвычай кепскім» псіхічным і фізічным стане прэзідэнта РФ Уладзіміра Пуціна.

- Што ў галаве ў Пуціна і які яго фізічны і псіхічны стан?

– І тое, і другое, калі казаць пра яго стан, вельмі дрэннае. Надзвычай благое. Ён цяпер перажывае перыяд заняпаду і пагаршэння. Гэта звязанае не толькі з тым стрэсам, у якім ён знаходзіцца, але і з логікай фізіялагічных працэсаў. Гарызонт яго набліжаецца. Аб гэтым ведае яго асяроддзе. Яно выдатна інфармаванае, яно чакае, калі ён нарэшце дасць старт таму транзіту, які ён абяцаў: транзіту на карысць групоўкі Патрушава. Яго асяроддзе ведае, што гэтыя фізіялагічныя працэсы ўплываюць непасрэдным чынам на прыняцце пастаноў, гэта значыць, на адэкватнасць ацэнкі сітуацыі і на прыняцце пастаноў.

І я не выключаю, што калісьці, праз не такі працяглы час, вось гэтая эліта, якая апынецца пры ўладзе ў постпуцінскай Расеі, будзе тлумачыць усё тое, што адбылося, тым, што я цяпер знакамі спрабую данесці. Але расійская эліта цудоўна ведае, у чым справа. Абсалютна цудоўна.

Іншая справа, што яна адчувае стакгольмскі сіндром. »Нават Патрушаў, якога, увогуле, уважаюць за «ястраба», - ён не прыхільнік мабілізацыі. Ён яе рыхтаваў, але ён не прыхільнік. Ён бачыць занадта шмат рызыкі і занадта шмат негатыўных наступстваў. Вайскоўцы - не прыхільнікі.

Нават сілавая частка расейскага істэблішменту цяпер выступае за тое, каб выпаўзці з гэтага. Выпаўзці і пачаць дамаўляцца з Украінай, нават ідучы на вельмі сур'ёзныя саступкі. І гэтыя саступкі, прынамсі, абмяркоўваліся падчас кансультацый з амерыканцамі, але з амерыканскага боку ў аднабаковым парадку, акурат пасля ўкраінскага контрнаступу, кансультацыі былі перапыненыя. Таму што амерыканцы прынялі пастанову - і яны хочуць паглядзець, што будзе адбывацца.

- А на якія саступкі гатова была ісці Расея?

- Вы ведаеце, абмяркоўвалася вельмі шмат. Фактычна ўсё, за выключэннем Крыма. Іншая справа - ці вераць гэтаму амерыканцы. Разумееце? Таму што калі з расейскага боку кажуць: «Вось мы гатовыя пайсці на гэта і на гэта, і, магчыма, нават на гэта», - яны ведаюць, што гэта кажа, умоўна, аналіз Савета бяспекі, але потым гэта ўсё перадаецца Уладзіміру Уладзіміравічу. Гэта ўсё робіцца з ягоных санкцый. Гэта значыць, не варта думаць, што гэта нейкая сепаратная гульня, што гэта генерал Карл Вольф, якога Гімлер накіраваў... Не, нічога такога нават няма. Пуцін ведае ўсё пра гэта. Ён усё ведае. Гэта не першы раз, калі робіцца зандаванне. Першы раз такое было зандаванне яшчэ да пачатку ўсяго гэтага. Увесну, у траўні 2021 года. І рабіў гэты зандаж яго асабісты добры сябар, вельмі блізкі да яго чалавек. Цяпер гэтым займаецца Мікалай Платонавіч Патрушаў.

Ну вось першае: чаго хоча сам Пуцін? Ці гатовы ён пайсці на гэта? Ён не гатовы пайсці. Тое, на што ён гатовы пайсці, зафіксаванае ў «рэферэндумах»: прызнанне гэтых тэрыторый часткай Расеі плюс яшчэ некаторыя перавагі для Расейскай Федэрацыі. Я думаю, гэта тое, што, напэўна, у сакавіку абмяркоўвалася: пазаблокавы статус Украіны і іншыя рэчы.

А тыя, хто не звязаны, як Уладзімір Уладзіміравіч, меркаваннямі прэстыжу і рэпутацыі, - яны, можа, і добрыя хлопцы, але не яны прымалі гэтую пастанову. Яны гатовыя пайсці значна далей, і яны значна больш гнутка да гэтага падыходзяць. Значна больш гнутка. Гэта значыць, умоўна, «ястрабы» - яны не мацнейшыя за «галубоў». І ў гэтым выпадку гэта пытанне нават не «ястрабаў» ці «галубоў» - гэта пытанне рэалізму і нейкага дзіўнага геапалітычнага рэакцыйнага рамантызму.

Але - яшчэ раз, гэта вельмі важна - пастанову прымае сам прэзідэнт. Ён выслухоўвае, так, ён шануе меркаванне Патрушава, ён шануе меркаванне яшчэ шэрагу людзей, але пастанову прымае ён, кіруючыся той самай логікай, якая ў яго цалкам сапраўды ёсць і якая для нас выглядае ўсё больш фантасмагарычнай і палохаючай.

- Пуцін сапраўды цяжка хварэе?

- Так. Ён сапраўды цяжка хварэе. З таго часу, як мы з вамі размаўлялі, нічога не змянілася. Гэта толькі прагрэсуе. Іншая справа - што гэта ўдалося стрымаць з дапамогай таргетнай тэрапіі вельмі высокага ўзроўню - надзвычай высокага ўзроўню. Але ўсё падыходзіць да канца, бо, прынамсі, галоўная хвароба - фатальная - яна незваротная. І гэта, увогуле, ужо зразумела, гэта ведаюць. І плюс ёсць хваробы, якія вельмі сур'ёзна ўплываюць на яго псіханеўралагічны статус. Гэта хвароба Паркінсона і, увогуле, нейкія праблемы з псіхікай медыцынскай уласцівасці.

- Гэта значыць, у яго анкалогія, хвароба Паркінсона і праблемы з псіхікай?

- Так. І гэта ўсё пагаршаецца прэпаратамі, якія ён змушаны ўжываць для таго, каб падтрымліваць сябе заўсёды ў працоўным стане, для таго, каб пазбегнуць трэмару. Гэта значыць, калі б ён вёў, умоўна, лад жыцця сельскага пенсіянера, то ўсё было б выдатна. Калі б ён пайшоў на спакой, скажам, да 2014 года, яму б зносу не было вось цяпер. І, напэўна, у Расеі шмат хто б шкадаваў аб тым, што Пуцін сышоў, і ўспаміналі б, як было за Уладзімірам Уладзіміравічам. Але цяпер…

І, вы ведаеце, гэта такая, злавесная, іронія. Бо ў палітыцы і ў гісторыі заўсёды ацэньваюць па фінале. Якія б вы вялікія дзеі ні ажыццявілі - хай калі гэтыя дзеі мелі злавесную падаплёку, - усё ацэньваецца ў фінале. Ніяк інакш. І мы цяпер набліжаемся да драматычнага фіналу, безумоўна. У тым ліку, гэта фінал асабіста для яго. Ён гэта разумее, і ён гэтага хацеў бы пазбегнуць.