Украінскі генерал: Наступ стане пасткай для войска РФ

Састарэлую тэхніку збіралі па драбках.

У апошнія тыдні шмат гаварылася аб наступе войска Расеі. Сёння ёсць прыкметы таго, што ён фактычна пачаўся. Вораг з вялікімі намаганнямі сабраў новыя тысячы мабілізаваных, па драбках адшукаў старую тэхніку і пачаў пасоўванне на пяці кірунках. Тым не менш, нават у Крамлі разумеюць, што «наперадзе вельмі сур'ёзныя выпрабаванні», што вялікая вайна супраць Украіны бесперспектыўная, і што яе неабходна заканчваць.

Па выніках гэтай вайны Крэмль хацеў бы пакінуць за сабой кантроль над Крымам і Данбасам. Што тычыцца новых захопленых тэрыторый, то вораг можа выкарыстоўваць іх, каб таргавацца з Украінай - здаваць іх у абмен на перамовы. Пра гэта ў эксклюзіўным інтэрв'ю obozrevatel.com распавёў экс-намеснік начальніка Генеральнага штаба Узброеных сіл Украіны генерал-лейтэнант Ігар Раманенка.

- Сакратар РНБА Аляксей Данілаў заявіў, што сёння Расея моліць аб перамовах з Украінай. Яна сабрала пул перамоўнікаў і актыўна шукае пасрэднікаў. Звярніце ўвагу: з аднаго боку, Крэмль рыхтуе новы наступ ва Украіне, з другога, імкнуцца скончыць вайну на бягучых пазіцыях. Як можна растлумачыць такі парадокс?

- На мой погляд, парадоксу тут няма. Гэта прыкмета двудушнасці Пуціна і ўсёй яго клікі. Яны адчуваюць, што наперадзе вельмі сур'ёзныя выпрабаванні, і іх вынікі, хутчэй за ўсё, будуць не на іх карысць. Нягледзячы на ўсю падрыхтоўку.

З апошніх сіл у Расеі мабілізуюць людзей, збіраюць па драбках апошнюю тэхніку. Гэта прыводзіць да таго, што хоць і марудна, але ўсё ж яны пачалі рухацца на пяці кірунках на ўсходзе са спробай выканаць пуцінскую задачу.

Не выключана, што і сёння, як перад поўнамаштабным уварваннем, вайскоўцы паведамляюць Пуціну, што вялікая вайна малаперспектыўная, калі не сказаць больш - няўжалая. Таму трэба шукаць іншыя шляхі, у тым ліку дыпламатычныя, што яны і робяць.

Крэмль збірае па ўсім свеце сваіх паслугачоў для таго, каб паспрабаваць спыніць вайну, але на яго ўмовах. А яны зводзяцца да таго, каб легітымізаваць усе захопы - і 2014, і 2022 года. Натуральна, для Украіны гэта непрымальна, на гэта мы ніколі не пагодзімся, як бы нам ні было цяжка.

Але Расея працягвае назапашваць рэзервы. Яны змаглі сабраць блізу 150-200 тысяч мабілізаваных, якія праходзяць падрыхтоўку. Вядома ж, «частковая мабілізацыя» ў РФ - чысты падман. Загаду Пуціна аб прыпыненні мабілізацыі няма, ды справа і не ў загадах. Для іх гэта абсалютна фармальны элемент. Набіраць будуць столькі, колькі трэба. Усё пытанне толькі ў тым, як іх рыхтаваць, чым узбройваць і забяспечваць. А з гэтым чым далей, тым болей праблем.

Што тычыцца пазіцыі Захаду, то, на жаль, частка заходніх палітыкаў, якія падкормліваюць пуцінскія нафта- і газадаляры, ужо ўзнімаюць пытанне аб заканчэнні вайны. Маўляў, падумаеш, страта 20% тэрыторыі, затое будзе мір - і гэтак далей.

Такім чынам, змаганне на глабальным узроўні працягваецца і на фронце, і ў сферы палітычнай, эканамічнай і ідэалагічнай.

- Вы дапускаеце, што Пуцін хацеў бы пакінуць за сабой тэрыторыі, якія былі акупаваныя да 23 лютага 2022 года. Задаволіў бы яго такі варыянт - перавядзення канфлікту ў зацяжны, як гэта было на працягу папярэдніх васьмі гадоў? Для таго, каб перамагчы на выбарах 2024 года, хаця мы разумеем, што такое «выбары» ў Расеі.

- Так, гэта выбары без выбару. Гэта адзін з варыянтаў. У першую чаргу, Расея хацела б пакінуць за сабой Крым, а таксама Данбас, бо дзеля «народа Данбаса» яны ваююць. Але таксама і новыя пазіцыі, напрыклад, у Херсонскай і Запарожскай вобласці.

Яны разглядаюць розныя варыянты. У тым ліку і этапы таго, што і калі можна было б здаваць, каб пераходзіць да перамоў. Гэта для іх здабыванне часу.

Час неабходны Крамлю для таго, каб падрыхтавацца да новага наступу. Як мы памятаем, у апошні раз паўза складала восем гадоў - яны збіралі сілы, планавалі гэтую вайну і ўрэшце развязалі яе.

- У інтэрв'ю Тарасу Бярэзаўцу генерал ЗША Бэн Ходжэс заявіў, што расейцам не атрымалася сабраць дастатковае войска, каб правесці вялікі наступ, а таксама падрыхтаваць яго. Войска акупанта таксама не развязала лагістычныя праблемы. Паводле ягоных прагнозаў, вораг будзе і надалей закідваць украінскія пазіцыі гарматным мясам. Ці згодны вы з такімі ацэнкамі? Які ваш прагноз наконт гэтага наступу?

- Калі казаць у кантэксце перспектывы, то рэалізацыя гэтых працэсаў ужо пачалася. Мы бачым, што вораг папоўніў рэзервы, якія былі сабраны падчас першай хвалі мабілізацыі. Але сітуацыя ўжо не тая, як было на пачатку вайны. Ёсць праблемы з тэхнікай і боепрыпасамі. Таму яны разлічваюць развязваць задачы за кошт пяхоты. Як яна навучаная - гэта ўжо іншае пытанне.

Выкарыстоўваюць кадравыя часткі, а затым у іх заводзяць «вагнераўцаў» і мабілізаваных. Хто выжыве - будзе ваяваць далей, але значная частка з іх гіне ці атрымлівае раненні.

Адказ на гэтае пытанне складаецца з дзвюх частак. Першая - сітуацыя пра сённяшні дзень. Яна пагоршылася. Супраціўнік павольна, але спрабуе прасоўвацца на пяці кірунках, ён ставіць перад сабой задачу поўнасцю захапіць Данецкую і Луганскую вобласці ў іх адміністрацыйных межах. Пры ўмове поспехаў хаця б тактычнага ўзроўню заводзіць стратэгічны рэзерв - 150-200 тысяч, якіх працягваюць рыхтаваць. Хаця ўжо зараз з гэтага рэзерву з навучальнага палігона ў Беларусі ў раён баявых дзеянняў заводзіцца другая мотастралковая дывізія.

Другая - прынцыповае пытанне. Важна, каб да таго, як ва Украіну зойдзе гэтая шматлікая навучаная групоўка ворага, наша краіна атрымала неабходную вайсковую дапамогу. Спецыялісты NАТО разумеюць, што для перамогі ў гэтай вайне неабходна выкарыстоўваць усю канвенцыйную зброю, каб зраўняць ваенныя патэнцыял Сіл абароны Украіны і групоўкі расейскіх войскаў. Такая перспектыва ёсць.

Але я згодны з Ходжэсам у тым, што прагноз для расейскага боку па большай частцы песімістычны. Адсюль іх паспех, адсюль імкненне прадэманстраваць поспехі да гадавіны ўварвання, 24 лютага. Для Пуціна важна выкананне нейкіх істотных задач, каб захаваць аблічча перад сваім «глыбінным народам».

– Вы згадалі аб заходняй дапамозе. У гэтым кантэксце знакавую заяву зрабіў прэзідэнт ЗША Джо Байдэн. У звароце да Кангрэса ён сказаў, што «мы сталі побач з украінскім народам», што «мы будзем з вамі столькі, колькі спатрэбіцца». Гэта выключна палітычная заява ці сведчанне таго, што Злучаныя Штаты гатовы забяспечыць перамогу Украіны на полі бою?

- У першую чаргу, гэта заява палітычная. Але мы ведаем, якую дапамогу кааліцыя з больш як 50 краін, у першую чаргу, NАТО дае Украіне. Хаця з улікам хуткасці выдачы і наменклатуры ўзбраенняў і тэхнікі мы бачым, што пакуль супольнікі развязваюць задачу таго, каб Украіна не саступіла.

Толькі паступова і вельмі марудна яны пераходзяць у стан - і гэта збольшага ўжо дэкларуецца палітычна, - каб Украіна разам са сваімі супольнікамі перамагла ў гэтай вайне. А гэта азначае, як сказаў міністр абароны ЗША Лойд Осцін на першым «Рамштайне», што расейскае войска павінна быць прыведзенае ў стан, калі яно было б негатовае найбліжэйшым часам весці такія войны, як яна вядзе зараз ва Украіне.

Для развязання такой стратэгічнай задачы неабходнае адпаведнае лагістычнае забеспячэнне на ўзроўні перамогі Украіны ў гэтай вайне. Пакуль яго няма. Бракуе найважнейшых кампанентаў, такіх, як авіяцыйныя. Гэта не толькі пілатаваная, але і беспілотная авіяцыя, і ўдарная, і дроны-камікадзэ. І вядома, ракетны і артылерыйскі складнік, у якім супраціўнік мае значную перавагу. Мы адчуваем гэта рэгулярна, калі краіна-агрэсар наносіць ракетныя ўдары па тэрыторыі Украіны.