Навукоўцы: Нават самы «прагрэсіўны» аўтарытарны рэжым шкодны для эканомікі краіны

Навукоўцы зняпраўдзілі міф пра карысць «прагрэсіўнага» аўтарытарызму.

Народы і краіны, якія перажываюць крызіс, часта звяртаюцца да аўтарытарнага кіраўніка, які гатовы ўстанавіць справядлівасць і росквіт «моцнай рукой». Нават у самых свабодалюбных колах пра Піначэта або Лі Куан Ю нярэдка кажуць як пра натхняльнікаў эканамічных цудаў Чылі і Сінгапура. Аднак статыстыка паказвае, што аўтарытарызм ніколі не спрыяў большаму росту эканомікі, чым дэмакратыя. Да такой высновы прыйшлі аўтары артыкула, апублікаванага ў часопісе The Leadership Quarterly, паведамляе naked-science.ru.

Аўстралійскія даследчыкі Стэфані Рыцыё і Ахмед Скалі супаставілі інфармацыю аб 133 краінах за перыяд з 1858 да 2010 год. З дапамогай гістарычнага архіва Archigos для кожнага года і кожнай краіны быў вызначаны лідар (у некаторых выпадках ім выявіўся нефармальны кіраўнік дзяржавы). Звесткі аб характары яго рэжыму былі атрыманыя з базы звестак Polity IV, дазволіўшы вылічыць «ступень дэмакратычнасці» паводле 10-бальнай шкале, прычым шэсць балаў і ніжэй паказвалі на тую ці іншую ступень аўтарытарызму.

Нарэшце, гэтыя ацэнкі навукоўцы супаставілі са звесткамі па ВУП на душу насельніцтва для таго ці іншага года ў кожнай краіне. Аналіз паказаў, што аўтакратычныя кіраўнікі дэманструюць сябе ў найлепшым выпадку на ўзроўні дэмакратычных, спрытна выкарыстоўваючы і без таго існыя эканамічныя тэндэнцыі. Аднак такія выпадкі выяўляюцца хутчэй выняткамі: у пераважнай большасці недэмакратычны рэжым адмоўна адбіваецца на эканоміцы краіны.

Гэта тычылася не толькі такіх суровых кіраўнікоў, як Мао Цзэдун, але і тых, якія ўважаюцца за «адукаваных», напрыклад, Лі Куан Ю і іншых. Ды і ўздзеянне іх на эканоміку адным ВУП не абмяжоўваецца. Навукоўцы паказалі, што аўтарытарызм гэтак жа негатыўна ўплывае на занятасць насельніцтва, а таксама на фінансаванне адукацыі і аховы здароўя ў краіне.