Бутусаў: Адстаўка Суркова нічога не зменіць у вайне Расеі супраць Украіны

Вайна супраць Украіны - гэта вынік палітыкі Пуціна.

Ролю Уладзіслава Суркова моцна пераацанілі, мяркуючы з фактаў, яго ўплыў памочніка прэзідэнта РФ у пытаннях сацыяльна-эканамічнага супрацоўніцтва з дзяржавамі СНД, Абхазіяй і Паўднёвай Асеціяй было абмежавана даволі вузкай сферай кампетэнцыі - ён займаўся камунікацыйным полем агрэсіі і інфармацыйнай вайной, піша ў «Фэйсбуку» галоўны рэдактар украінскага выдання «Цензор.нет» Юрый Бутусаў.

Вайна супраць Украіны - гэта вынік палітыкі Пуціна, вайной кіравалі Генштаб УС РФ і ФСБ, а Суркоў быў не «шэрым кардыналам», а ўсяго толькі выканаўцам пэўных інфармацыйных задач. Пра Суркова занадта шмат кажуць у РФ, перш за ўсё пакрыўджаны і не прызнаны «Напалеон» Гіркін, але гэта проста ад абмежаванага кругагляд.

Каб зразумець, што адстаўка Суркова ніяк не ўплывае на стратэгічныя мэты Пуціна, трэба дакладна сфармуляваць - якая мэта Расеі ва Украіне?

1. Прымусіць Украіну спыніць агонь і прызнаць тым самым акупацыю дэ-факта. Гэта сцэнар Прыднястроўя і Карабаха, калі міратворцаў не ўводзяць і акупаваная краіна сама прызнае немагчымасць супраціву агрэсару. Данбас і Крым фактычна далучаны да РФ, і працэс іх інтэграцыі ў РФ ідзе безупынна.

2. Пацыфісцкая палітыка Уладзіміра Зяленскага адпавядае доўгатэрміновай стратэгіі Пуціна, бо аслабляе супраціў расейскай агрэсіі і пацвярджае пазіцыю Крамля аб няздольнасці Украіны кантраляваць усю сваю тэрыторыю. Украіна адмаўляецца ад барацьбы за акупаваныя тэрыторыі і тым самым дапамагае Пуціну замацавацца на іх назаўжды. Расея спрабуе ўплываць на Зяленскага праз прамыя кантакты з яго асяроддзем, перш за ўсё з памочнікам прэзідэнта Андрэем Ермаком. І відавочна, што ў сілу розных прычын, камунікатарам для кантактаў з Ермаком Пуцін наважыў прызначыць новага выканаўца, без шлейфу публічных скандалаў - Дзмітрыя Козака. Суркоў жа нікуды не сыходзіць - проста яго пасада будзе называцца па-іншаму.

Выснова:

1. РФ замацоўваецца на захопленай зямлі, каб максімальна ўскладніць вяртанне Крыма і Данбаса ў склад Украіны. Для гэтага курсу Суркоў не з'яўляецца значным элементам - бо абстаноўка стабілізавалася, цяпер патрэбныя не імправізацыі.

2. Ад спробы захопу Украіны Пуцін адмовіўся на час - і толькі ў выніку супраціву Украінскай дзяржавы, украінскага войска і грамадства.

3. Пуцін спрабуе зрабіць выгляд, што будзе гуляць з Зяленскім паводле новых правілаў, з чыстага ліста. Гэта асабліва інфармацыйны і піяраўскі ход.

4. Расея ўвяла свае адміністрацыі на акупаванай зямлі, і Украіна і АБСЕ пакорліва назіраюць за гэтым працэсам, а пратэсты слабеюць з кожным днём. У гэтых умовах замена памочнікаў прэзідэнта РФ - гэта не змена курсу, гэта проста перастаноўка камунікацыйнага абсталявання.

5. Ва Украіне Зяленскі кіруе краінай і вайной у рэжыме ручнога кіравання, сістэмная дзяржаўная палітыка адсутнічае. А вось Пуцін вядзе вайну, абапіраючыся на інстытуцыі, а шрубкі ў гэтай сістэме прынцыпова не ўплываюць на стратэгію.

6. Вайна супраць Украіны працягваецца, і вораг будзе дзейнічаць ўсё больш актыўна, але інструменты вайны ў Крамлі пастаянна змяняюць і дапаўняюць.