Каго баіцца ўлада?

Ёсць вельмі слабая для рэжыму мясціна.

Гэтае пытанне задаюць многія. І многія з узнёслым тонам разважаюць пра санкцыі, пра выцек інфармацыі, пра пратэстную апазіцыю... Але не. Гэта не самая ўразлівая мясціна рэжыму.

Напраўду ён баіцца страйкаў рабочых. Асабліва шахцёраў. Калі з-пад зямлі выходзяць сотні, тысячы перапэцканых у сажы мужчын, якія вымушана кідаюць на пясок каскі і патрабуюць перамен, уся ўлада заможных тут жа пачынае падлабуньвацца і ўціскацца.

1 лютага 1996 год. Страйк шахцёраў.

У ім бралі ўдзел 87% работнікаў, якія здабываюць вугаль. Ён доўжылася ўсяго два дні, але затое ўлады выканалі ўсе патрабаванні.

Літаральна на наступны дзень пасля пачатку страйку Чарнамырдзін - прэм'ер-міністр Расеі, сустрэўся з кіраўнікамі і лідарамі выглездабычы. Па выніках былі прынятыя наступныя пастановы:

- выдаць 10,4 трлн дзяржаўнай падтрымкі для вуглездабычы;

- змяніць падаткаабкладанне галіны;

- выдаць шахцёрам, якія жывуць у прыватных дамах, бясплатны вугаль, а якія жывуць у кватэрах не ўключаць у квартплату ацяпленне.

Каб разлічыцца з гарнякамі, улады былі вымушаныя браць крэдыты (!) у Вялікабрытаніі і ў Міжнародным банку рэканструкцыі і развіцця.

З тых часоў нічога прынцыпова не змянілася. Рэжым заўсёды будзе баяцца рабочых, бо менавіта яны з'яўляюцца для яго галоўнай крыніцай заробку. Менавіта таму работнікам «Беларуськалія» так старанна трымаюць заробкі і спраўна плацяць грабавыя, пакуль іх калегі паміраюць на небяспечнай вытворчасці. Таму выйсце адно і яно - не выходзіць з дому.

Telegram-канал БОР