26 красавiка 2024, Пятніца, 20:15
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Рэжым Лукашэнкі разбураецца і нам вельмі хутка давядзецца дзейнічаць

14
Рэжым Лукашэнкі разбураецца і нам вельмі хутка давядзецца дзейнічаць

Каб перамагчы, беларусам трэба аб'яднацца.

Пра гэта сайту Charter97.org распавёў каардынатар грамадзянскай кампаніі «Еўрапейская Беларусь» Зміцер Бандарэнка ў каментары апошніх падзей вайны ва Украіне.

- Як вы ацэньваеце шанцы Украіны ў бітве за Данбас, якая можа пачацца ўжо найбліжэйшым часам?

- Веру ў канчатковую перамогу Украіны ў гэтай вайне. У бітве за Данбас украінскаму войску будзе надзвычай цяжка, бо перавага і ў тэхніцы, і ў паветры, і ў жылой сіле ў расейцаў значная. Многае будзе залежаць ад падтрымкі Захаду ў найбліжэйшыя дні і тыдні.

- Брытанскае выданне The Times піша, што Пуцін хоча дамагчыся перавагі над УСУ на ўсходнім кірунку ў суадносінах 5 да 1. Чаму Расея дагэтуль выкарыстоўвае сярэднявечную тактыку вайны, дзе галоўнае - колькасная перавага?

- Не варта недаацэньваць ворага. Акурат менавіта цяпер Расея спрабуе дзейнічаць паводле канонаў вайсковай навукі і для наступаючага боку неабходна трох- або пяціразовая перавага ў жывой сіле.

У пачатковы перыяд вайны расейскае камандаванне паказала сваю поўную прафесійную непрыдатнасць, калі атакавала па пяці-сямі розных кірунках. Гэта было абсалютнае глупства, а цяпер Крэмль ставіць задачу праз гэтую бітву на Данбасе захапіць левабярэжную Украіну і, я думаю, Адэсу. Гэта сёння такая задача максімум для Расеі, а задача мінімум - захаваць наземны калідор у Крым і забеспячэнне паўвострава дняпроўскай вадой.

Не выключаю таксама выкарыстанні ядзернай зброі, бо савецкае войска дзясяцігоддзямі адпрацоўвала на практычных вучэннях (у тым ліку яшчэ ў часы Жукава) ужыванне ядзернай зброі для прарыву эшаланаванай абароны. У гэтым выпадку ўкраінскія войскі маюць такую абарону ў Данецкай і Луганскай абласцях. Але і, магчыма, яшчэ ў нейкім пункце будзе адначасова ўжытая тактычная ядзерная зброя. Такім спосабам Расея можа паспрабаваць знішчыць сувязь і інтэрнет на тэрыторыі Украіны.

Бітва за Данбас будзе самай маштабнай ваеннай бітвай у XXI стагоддзі.

- Ці ёсць у Захаду палітычная воля да больш рашучых крокаў, такіх як эмбарга на расейскія газ і нафту, экспарт якіх прыносіць у казну РФ да €1 мільярда на дзень?

- Мне здаецца, што найбольш рэальна ацэньваюць і дзейнічаюць у цяперашняй сітуацыі акурат кіраўнікі амерыканскага войска і краін NATO, менавіта вайсковыя кіраўнікі. Палітычнае кіраўніцтва краін Захаду доўгія гады не мела патрэбы ў лідарах, якія маглі весці стратэгічную барацьбу з дыктатурамі.

Захад доўгі час выбіраў зручны і камфортны шлях, гэта значыць, забеспячэнне ўзроўню жыцця ў сваіх краінах, сусветны гандаль, глабалізацыю і ніяк не мог паверыць, што яшчэ засталіся дзяржавы, якія з'яўляюцца дыктатурамі, нават дзяржавы фашысцкага тыпу.

Замест таго, каб глядзець праўдзе ў вочы, многія заходнія лідары ішлі шляхам найменшага супраціву, бо было абсалютна ясна, напрыклад, што «Паўднёвы струмень» і «Паўночны струмень» патрэбныя Расеі для таго, каб ударыць па Украіне. Захад планаваў, што будзе забяспечвацца газам і на гэтую вайну не будзе зважаць.

Цяпер, вядома, сітуацыя змянілася, але мы бачым, што такія лідары як Макрон, Шольц і нават Байдэн не зусім гатовыя да той ролі, якая сёння неабходная для лідараў цывілізаванага свету. Байдэн, напэўна, больш адэкватны, але чалавек ужо ў дастаткова сур'ёзным узросце. Можна выдзеліць кіраўніцтва Вялікай Брытаніі на чале з прэм'ер-міністрам Джонсанам, якія занялі дакладную пазіцыю ва ўкраінскай вайне і, вядома ж, лідараў Польшчы і краін Балтыі, якія з'яўляюцца самымі вернымі хаўруснікамі Украіны і прыхільнікамі эфектыўных санкцый супраць РФ.

Вядома, дае надзею прыняцце адной з палат Кангрэса ЗША закона аб ленд-лізе, які значна спросціць пастаўкі амерыканскай зброі ва Украіну, а таксама заяву кіраўніка замежнай палітыкі ЕЗ Барэля і таго ж Байдэна аб тым, што лёс Украіны будзе вызначацца шляхам ваенных дзеянняў.

- Чаму Кіеў не ўвёў эмбарга на гандаль з Беларуссю, хоць з яе тэрыторыі дагэтуль адбываецца агрэсія супраць Украіны?

- Многія гады назіралася супярэчнасць у палітыцы дэмакратычных лідараў Украіны. З аднаго боку, яны прадстаўлялі тую частку ўкраінскага грамадства, якая выходзіла на Майдан у 2004-2005 гадах, у 2013 годзе, якая ваявала з расейцамі за свабоду і незалежнасць.

Аднак у замежнай палітыцы, на жаль, увесь час партнёрам Украіны ў Беларусі быў асабіста Лукашэнка і выбудаваны ім рэжым. Украінскія ўлады спрэс ігнаравалі барацьбу беларусаў супраць дыктатуры Лукашэнкі і нічога не зрабілі, каб дапамагчы нам у 2020 годзе.

Ігнараваліся ўсе папярэджанні беларускай дэмакратычнай апазіцыі аб тым, што рана ці позна будзе ўдар з «паўночнага балкона», з тэрыторыі Беларусі па Украіне, калі ўкраінскія ўлады не дапамогуць беларускім дэмакратычным сілам, беларускім незалежным медыям.

Мы і сёння чуем заявы кіраўніка РНБА Украіны Данілава аб тым, што яны «ніяк не чакалі нападу з поўначы», што «да апошняга не верылі ў гэта».

Хоць ведаю, што ўкраінская выведка валодала ўсёй інфармацыяй. Былі папярэджанні аб магчымасці верталётных дэсантаў з тэрыторыі Беларусі. Папярэджвала і брытанская, і амерыканская выведкі аб канцэнтрацыі войскаў. Але гэтая ўкраінская надзея, што жулік і забойца Лукашэнка можа быць партнёрам, прывяла да таго, што вораг апынуўся пад Кіевам, прывяла да трагедый у Бучы, Барадзянцы, Ірпені. Бо ўсе гэтыя расейскія забойцы разам з кадыраўцамі і лукашэнкаўскім спецназам увайшлі з тэрыторыі Беларусі.

Спадзяюся, што ўсё ж украінскія ўлады другі раз не наступяць на лукашэнкаўскія граблі і будуць паслядоўныя, не стануць закупляць зноў беларускія нафтапрадукты з расейскай нафты, расейскі вугаль з Беларусі, угнаенні і гэтак далей.

У адрозненне ад Расеі, якая яшчэ не адчула наступстваў эканамічных санкцый у цалкам, у Беларусі катастрафічная сітуацыя, многія вядучыя флагманы проста спыніліся праз адсутнасць збыту. Пра гэта сведчыць слёзны ліст міжнароднага пасланца Лукашэнкі, аматара вышыванак Уладзіміра Макея да Еўразвяза. Фактычна там гаворыцца: «Выратуйце рэжым Лукашэнкі». Але беларускім і ўкраінскім журналістам неабходна глядзець, каб усе гэтыя «бізнэс-рэалісты» і алігархі не пачалі зноў гандляваць з Лукашэнкам.

- Сёння ворагамі незалежнай Беларусі з'яўляецца і Лукашэнка, і Пуцін. Як беларускаму народу развязаць гэтыя дзве праблемы?

- Самастойна беларускі народ развязаць гэтыя праблемы не зможа. Нам трэба падтрымліваць украінскі народ у ягонай барацьбе. Таму што сёння не толькі лёс Украіны, але і лёс Беларусі, лёс усяго свету шмат у чым будзе залежаць ад дзеянняў украінскіх узброеных сіл, флоту, авіяцыі. Мы павінны зрабіць усё, каб дапамагчы ўкраінцам перамагчы. Нешта мы ўжо робім.

Вельмі шмат зрабілі беларускія журналісты і блогеры, бо стан грамадскай думкі ў Беларусі радыкальна адрозніваецца ад стану грамадскай думкі ў Расейскай Федэрацыі. У параўнанні з 2014 годам абсалютная большасць беларусаў на баку Украіны выступае супраць гэтай агрэсіі, асабліва супраць знаходжання расейскіх войскаў на тэрыторыі Беларусі і нанясення авіяцыйных ракетных удараў з нашай краіны.

Таксама павінна быць дакладнае разуменне ва ўсіх і ў кожнага, што нашая бітва непазбежная. Не атрымаецца лёгкім шляхам змяніць уладу. Перакананы, што рэжым Пуціна будзе разбурацца, і ён будзе проста адхілены ад улады. Найбліжэйшае асяроддзе і бізнэс у Расеі сёння з'яўляюцца яго ворагамі.

Калі будзе разбурацца рэжым Лукашэнкі, нам давядзецца дзейнічаць, нам давядзецца ісці таксама на ахвяры. І гэта здарыцца дастаткова хутка і трэба быць да гэтага гатовымі маральна і арганізацыйна.

- Ці ёсць у Беларусі здаровыя сілы, якія гэта ўсведамляюць і гатовыя змагацца?

- Вядома. Гэта нашы беларускія палітвязні, многія лідэры, якія знаходзяцца сёння ў турмах. Многія адзначаюць, што менавіта яны натхняюць беларусаў на барацьбу, выказваюць словы падтрымкі. Гэта і Мікола Статкевіч, і Паліна Шарэнда-Панасюк, і Сяргей Ціханоўскі, і Яўген Афнагель, і Віктар Бабарыка, і многія іншыя, якія гавораць аб тым, што трэба змагацца і мы пераможам.

Гэта, канешне ж, беларускія добраахвотнікі, якія змагаюцца сёння ва Украіне, у батальёне імя Кастуся Каліноўскага і іншых падраздзяленнях.

Гэта беларускія журналісты, блогеры, пра фантастычную працу якіх я ўжо казаў. Гэта прадстаўнікі беларускай дыяспары, у тым ліку і бізнэсу, якія надаюць падтрымку ўкраінскаму народу, украінскім узброеным сілам, беларускім добраахвотнікам ва Украіне і, вядома, многія палітыкі, якія апынуліся за мяжой, якія прадаўжаюць сваю дзейнасць у абароне інтарэсаў беларускага народа і гавораць аб неабходнасці рашучай дапамогі заходніх краін, краін NATO для Украіны.

Украінцы змаглі згуртавацца вакол войска і прэзідэнта Зяленскага. Беларусы павінны аб'яднацца вакол лідараў, якія знаходзяцца ў турмах, і беларускіх добраахвотнікаў.

Напісаць каментар 14

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках