Масачны рэжым

Апошні парад надыходзіць.

Шчыра кажучы, я чакала іншай рыторыкі, іншай хлусні, іншага пафасу. Я думала, яны сваім парадам-вырадкам будуць спрабаваць прысароміць нас, эгаістаў, аргументамі накшталт «у краіне ветэранаў засталося зусім мала, ім усім ужо за дзевяноста і гэта напэўна апошні парад у іхнім жыцці, а для нас - апошняя магчымасць ушанавання жаўнераў той даўняй вайны». Тая ж прапаганда, але хаця б са спробай захаваць твар. Праўда, высветлілася, што захоўваць ужо даўно няма чаго. Твараў няма - ёсць толькі вычварныя карнавальныя маскі, затоеныя ў вечнай гатоўнасці да ўсялякага паскудства.

На ветэранаў гэтыя маскі даўно ўжо махнулі рукой. Вось Лукашэнка ў масцы свінні разважае пра тое, што ветэранам зусім нават няма чаго рабіць на парадзе: «Мы прасілі ветэранаў Вялікай Айчыннай вайны, каб яны не намагалі на тым, каб мы, як звычайна гэта было, адвезлі іх на парад. Думаю, што яны мне даруюць, што я не задаволіў ўпершыню за 20 з гакам гадоў іх жаданне прывезці іх на парад». Няўжо маска так прырасла да твару, што ён сур'ёзна думае, быццам у гэта хтосьці паверыць? Быццам ветэраны, якім за дзевяноста, усе тэлефоны ў адміністрацыі абарвалі, усе сцяжынкі вакол вытапталі: вазьміце нас, дзядзечка, на парад, нам без яго аніяк! Ага, вядома. Тыя, каму за дзевяноста, думаюць, як бы на лекі і на ежу назбіраць. Ім бразганне зброяй яшчэ на вайне абрыдла.

Добра, ветэранаў не будзе. Тады для каго гэты танны спектакль? А чалавек у свінячай масцы прадаўжае: замест ветэранаў вайны ў нас на трыбунах будуць ветэраны ўзброеных сіл, якія так і ціснуцца, каб паўдзельнічаць: «тут мы, вядома, стрымаць іх не можам». Цікава, якая, з пункту гледжання гэтых масак, мэтавая аўдыторыя такога трызнення? Ветэраны ўзброеных сіл - гэта тыя, хто праслужыў 25 гадоў. Гэта значыць мужчыны, якім цяпер 45-60 гадоў. І яны мараць замест шашлыку суботнім днём на лецішчы тырчаць на трыбунах, рызыкуючы жыццём і здароўем, побач з парачкай убраных у маршальскую форму? Калі ёсць такія афіцэры - іх даўно пара камісаваць з прычыны стану здароўя (ментальнага, зразумела). Падазраю, праўда, што іх няма. А тыя, хто з'явіцца на трыбунах, - таксама карнавальныя маскі, а зусім не беларускія вайскоўцы.

Тут жа побач падлабуньваецца Макей у лісінай масцы: парад, маўляў, - святая справа для кожнага жыхара Беларусі; мы, мідаўцы, усё туды пойдзем на заклік сэрца, а зусім не на загад. Яму прытаквае старшыня ВПК Галоўчанка ў масцы труса - ён зазывае ісці на парад і ганарыцца калонай айчыннай баявой тэхнікі. Качанава ў масцы тхара публічна заяўляе, што не пайсці на парад - гэта здрада ў дачыненні да загінулых, і што беларусы павінны быць там усе разам. Галава-гаварыльня з «палаткі» Андрэйчанка ў масцы марской свінкі ўголас, не саромеючыся таго, што хто-небудзь гэта пачуе, прамаўляе нешта няўцямнае пра «парад, які прадэманструе цвёрдасць беларускага народа». БРСМаўцы ў масках палявых мышэй панясуць на парадзе вялікі ручнік з надпісам «Беларусь памятае!», Пра што не стамляюцца распавядаць з захапленнем. Тыя мышкі, каму не дастанецца кавалачка тканіны, рынуцца па дамах ветэранаў віншаваць і заражаць тых, хто яшчэ жывы і нават даволі здаровы. Пажарныя ў масках хамякоў трубяць у трубы і кларнеты, шчыльна прыціснуўшыся адно да аднаго, пад вокнамі ветэранаў. Хамячкі сказалі, што трэба выконваць дыстанцыю з ветэранамі, а вось таго, што нельга зараз тоўпіцца ўсялякім гуртам, хай нават пад прыкрыццём музычных інструментаў, дзе б там ні было, ім ніхто не сказаў, а самі яны не зразумелі. Папса і іх рэжысёр у масках пацукоў гарусцяць вечаровы канцэрт, а вайскоўцы ў масках бактэрый рыхтуюць піратэхнічнае шоў, каб шпурляць набоі куды патрапіла, пакуль тыя не заб'юць каго-небудзь, як гэта было 3 ліпеня мінулага года. Звярынец, праўду кажу. Зацяганы завашыўленны звярынец. І садраць гэтыя маскі ўжо не атрымаецца - яны прыраслі намёртва, яны зрасліся з целам, яны прараслі ў свядомасць. Гэтыя істоты безнадзейныя.

А мы, грамадзяне сваёй краіны, таксама носім маскі. Толькі іншыя - не карнавальныя, а тканкавыя і марлевыя. Мы ведаем, чаго каштавала ўсяму свету перамога над фашызмам, і бясконца ўдзячныя тым, хто ваяваў. І дзеля тых жаўнераў Другой сусветнай, хто яшчэ жывы, мы застанемся дома. Будзем перабіраць старыя лісты, глядзець добрыя фільмы і, магчыма, нават плакаць. Мы не станем, як тыя карнавальныя маскі, святкаваць даўнюю Перамогу дэманстратыўна. Зрэшты, з імі ўсё зразумела: пры поўнай паразе на ўсіх сучасных франтах толькі і застаецца, што прысвойваць чужое.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com