5 снежня 2025, Пятніца, 7:07
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Дзмітрый Бандарэнка: У бліжэйшы час Лукашэнка вызваліць усіх палітвязняў

19
Дзмітрый Бандарэнка: У бліжэйшы час Лукашэнка вызваліць усіх палітвязняў
Архіўнае фота

Санкцыі прымусяць выпусціць на волю ўсіх.

За апошні час адбылося некалькі важных падзей у ходзе вайны ва Украіне: ЗСУ паспяхова атакуюць расійскія нафтаперапрацоўчыя заводы, а прэзідэнт ЗША Дональд Трамп заявіў пра гатоўнасць перадаць Кіеву ракеты «Тамагаўк». Ці варта чакаць змяненняў на фронце?

Пра гэта, а таксама пра вызваленне беларускіх палітвязняў сайт Charter97.org пагаварыў з каардынатарам грамадзянскай кампаніі «Еўрапейская Беларусь» Дзмітрыем Бандарэнкам:

— Сітуацыя ва Украіне рэзка змянілася, і галоўным фактарам стала прымяненне ў вайне дронаў і ўсіх тэхналогій, звязаных з імі. Камандуючы Узброенымі сіламі Украіны генерал Аляксандр Сырскі заявіў, што так званая «зона смерці» на ўкраінска-расійскім фронце цяпер складае каля дзесяці кіламетраў.

Калі на пачатку года яна была 500 метраў — кіламетр, то цяпер гэта дзесяць кіламетраў. Абсалютная большасць ваенных цэляў з абодвух бакоў сёння знішчаецца дронамі. Нават артылерыйскія або ракетныя ўдары наносяцца з выкарыстаннем разведданых, атрыманых у тым ліку з беспілотнікаў. Гэта галоўнае змяненне.

Мы бачым, што так званае «летняе наступленне Расіі» — наступленне 2025 года — поўнасцю правалілася: велізарныя страты і мінімальнае прасоўванне. Тым не менш ідзе надзвычай цяжкая вайна, і цяпер гэта вайна на знясіленне. Бо расійская авіяцыя, ракетныя войскі і падраздзяленні дронаў наносяць удары па грамадзянскай інфраструктуры Украіны ў глыбіні краіны. Гэта, вядома, вельмі цяжка для ўкраінскай дзяржавы і яе грамадзян.

Украінцы наносяць адказныя ўдары, і гэта выклікала энергетычны крызіс у Расіі. Мы ведаем, што цэны на нафту ў свеце рэзка ўпалі, у РФ жа дэфіцыт бензіну і іншых відаў паліва, назіраюцца перабоі ў працы хімічных прадпрыемстваў.

Я не надта веру, што пастаўкі «Тамагаўкаў» з боку ЗША ва Украіну сапраўды пачнуцца. Нават калі рашэнне будзе прынятае, яго рэалізацыя зойме час, як гэта было з самалётамі F-16. Самі па сабе размовы пра «Тамагаўкі» — акт запалохвання, сігнал Крамлю. Трамп ужо страціў цярпенне ў размовах з Уладзімірам Пуціным, хоць і дэманструе яму вонкавую лаяльнасць і павагу. Тым не менш мы бачым, што еўрапейскія краіны актыўна дапамагаюць Украіне, у тым ліку набываючы амерыканскую зброю і перадаючы яе ЗСУ.

Калі Украіна будзе і надалей атрымліваць дапамогу Захаду, перадусім Еўропы, то ёсць шанец, што яна зможа выйграць вайну. Бо, як кажа прэзідэнт Трамп, эканоміка Расіі можа раптоўна абрынуцца.

Лукашэнка заявіў, што «гатовы да вялікай здзелкі з ЗША». Чаму раптам дыктатар загаварыў пра перамовы? Ці варта чакаць рэальных дзеянняў у выніку гэтай здзелкі.

— Давайце паглядзім на лёс сяброў Лукашэнкі. Я ўжо нават не буду ўзгадваць Муамара Кадафі і Садама Хусэйна, дыктатараў, якіх скінулі і пакаралі смерцю. Саюзнікамі Лукашэнкі многія гады былі Іран, «Хізбала», ХАМАС, Башар Асад са сваёй тэрарыстычнай арміяй, а таксама Расія, якая так і не перамагла ў вайне. Іран і яго праксі пацярпелі знішчальную паразу ў выніку удараў Ізраіля і ЗША

Таму Лукашэнка баіцца, што гэтыя «Тамагаўкі» сапраўды будуць перададзены ЗСУ, а расійскія войскі знаходзяцца на тэрыторыі Беларусі. Дзе гарантыя, што ўдары не будуць нанесены па ваенных аб’ектах і цэнтрах прыняцця рашэнняў — то бок па яго рэзідэнцыях?

Таксама зноў узнікла пагроза гандлёвай вайны паміж ЗША і Кітаем, супраць Пекіна могуць быць уведзены гандлёвыя санкцыі. Пра якую «вялікую здзелку» можа ісці гаворка? Гэта здзелка паміж клопам і сланом. Таму клоп Лукашэнка (ці, каму прывычней, таракан) заяўляе пра гатоўнасць да «вялікай здзелкі», спадзеючыся захаваць сваю ўладу і жыццё. Ён разлічвае, што, калі будзе дэманстраваць лаяльнасць і казаць кампліменты ў адрас амерыканскага прэзідэнта, то пазбегне лёсу сваіх сяброў-дыктатараў.

Мы памятаем, як перад падзеннем рэжыму Асада пачалі гучаць размовы, што ён «становіцца рукапаціскальным», што з ім гатовыя сустракацца еўрапейцы і нават амерыканцы ў рамках realpolitik. Гэта было адцягненне ўвагі — праз кароткі час рэжым Асада абрынуўся літаральна за дзве тыдні.

Лукашэнка думае: «Калі я хвалю Трампа, то мяне не будуць занадта моцна біць». Вось у гэтым і ёсць яго «вялікая здзелка». Вядома, ён разлічвае атрымаць пэўныя эканамічныя выгоды. Лукашэнка зразумеў, што ўтрымліваць палітвязняў — занадта дорагае задавальненне. Таму ён будзе іх вызваляць, нешта выпрошваючы для сябе.

— Ці спрацаваў санкцыйны ціск на рэжым? Бо многія апалагеты дыялогу з Лукашэнкам кажуць: палітвязняў вызваліў не ціск, а размовы амерыканцаў з дыктатарам.

— Я хачу паўтарыць словы майго сябра Яўгена Афнагеля, які правёў пяць гадоў у турмах Лукашэнкі. Ён правільна сказаў: людзі, якія сцвярджаюць, што санкцыі не дзейнічаюць, проста не ведаюць найноўшай гісторыі Беларусі. Вызваленне палітвязняў заўсёды адбывалася толькі пад ціскам санкцый.

І сам Лукашэнка гэта фактычна прызнаў, заявіўшы: «Мы да санкцый прыстасаваліся, але хацелася б, каб іх не было». Страчаны рынкі «Беларуськалія» ў Бразіліі, а крыкі пра тое, што санкцыі прывядуць да «галоду сярод афрыканскіх дзяцей», аказаліся пустымі. Наадварот — Лукашэнка быў вымушаны дэмпінгаваць і тым самым абрынуў цэны на сусветным рынку калію. Гэта дазволіла бедным краінам купляць угнаенні танней.

Тое самае з нафтапрадуктамі. Так, беларускі бензін цяпер ідзе ў РФ, але па ўнутрырасійскіх цэнах, а не ў Нідэрланды або Вялікабрытанію, дзе цэны ў некалькі разоў вышэйшыя. Пуцін патрабуе паставак амаль задарма. А ў выпадку ўдару ўкраінскіх «Тамагаўкаў» або «Нептунаў» па Мазырскім і Наваполацкім НПЗ, палівам якіх забяспечваецца ваенная тэхніка Расіі, рэжым Лукашэнкі можа проста абрынуцца. Бо экспарт калію і нафтаперапрацоўка з’яўляюцца асновай луканомікі.

Санкцыі дзейнічаюць. І калі Лукашэнка спыніць рэпрэсіі і вызваліць усіх палітвязняў, то нават грамадзянская кампанія «Еўрапейская Беларусь» будзе гатовая гаварыць пра зняцце санкцый. Міжнародныя эксперты кажуць, што Лукашэнку давядзецца пайсці на сур’ёзны крок: вызваліць усіх палітвязняў і спыніць рэпрэсіі. Гэта можа адбыцца ўжо ў бліжэйшы час.

— Пасля рашэння Літвы знізіць узровень аховы Святланы Ціханоўскай яе офіс у Вільні нават часова прыпыняў працу. Як вы ацэньваеце гэтае рашэнне літоўскіх уладаў і рэакцыю офіса Ціханоўскай?

— Думаю, гэтае рашэнне не прымалася без аналітыкі спецслужбаў Літвы і сілавых структур. Паўплывала, у прыватнасці, абнародаванне інфармацыі, што Святлана Ціханоўская атрымала не менш за 15 тысяч еўра ад генерала беларускіх спецслужбаў.

Гэта стала шокам. У ўмовах вайны ва Украіне і напружанай сітуацыі ў рэгіёне літоўскія ўлады вельмі дбайна правяраюць беларусаў, якія падаюць прашэнні аб прытулаку або відзе на жыхарства. Вядомыя выпадкі, калі маладым людзям, што служылі ў беларускай арміі або МНС, адмовілі з фармулёўкай «пагроза нацыянальнай бяспецы».

А тут так званая «лідарка» атрымала буйную суму ад генерала спецслужбаў Лукашэнкі. Узнікае заканамернае пытанне: ці не ўяўляе Святлана Ціханоўская пагрозы для бяспекі Літвы?

Некаторыя літоўскія парламентарыі заявілі, што насамрэч гэта не Літва траціць мільён еўра, а на структуры, афіляваныя са Святланай Ціханоўскай, у Літву ад міжнародных арганізацый паступае каля 50 мільёнаў еўра на год. Для Літвы гэта выгадная сітуацыя. Але гэтая інфармацыя выклікала бурную рэакцыю ў многіх беларусаў, якія задаюцца пытаннем, на што пайшлі гэтыя сотні мільёнаў еўра за некалькі гадоў.

На мой погляд, Святлана Ціханоўская апантаная ўладай. У лютым я быў на праваабарончай канферэнцыі ў Гданьску, дзе прысутнічалі паважаныя людзі — ветэраны польскай «Салідарнасці», былыя кандыдаты ў прэзідэнты Аляксандр Мілінкевіч, Андрэй Саннікаў, журналісты і былыя палітвязні. Ціханоўская перамяшчалася са світай і трыма ахоўнікамі, харчавалася толькі ў VIP-зоне, і яе літаральна распірала ад пачуцця ўласнай важнасці.

Яна ўжо як Лукашэнка — не можа без атрыбутаў улады. Таму мае рацыю Наталля Радзіна, калі кажа: пара перастаць гуляць у «вожда» і жыць як усе беларускія бежанцы, што апынуліся за мяжой.

А гэтыя рэсурсы маглі б быць накіраваныя на рэальную дапамогу палітвязням, іх сем’ям, на падтрымку тысяч рэпрэсаваных беларусаў. Вельмі шмат адчувальных катэгорый сярод бежанцаў — гэта пенсіянеры, якія не атрымліваюць ні беларускай пенсіі, на якую, дарэчы, на Захадзе немагчыма пражыць, ні літоўскай, ні польскай. Ёсць інваліды і іншыя ўразлівыя групы. Вялізная колькасць людзей, якім гэтыя грошы проста неабходныя.

Прагучалі канкрэтныя лічбы: на гэты мільён еўра, што ідзе на ахову Ціханоўскай, можна было б аказаць аднаразовую дапамогу ў памеры 770 еўра кожнаму з 1300 беларускіх палітвязняў пасля іх вызвалення. Давайце параўнаем: што важней — рэальная дапамога тым беларусам, хто мае патрэбу, ці патуранне раздзьмутаму да неверагодных памераў эга Святланы Ціханоўскай і яе дарадцаў — Вячоркі і Кучынскага? На мой погляд, для здарова думаючых людзей адказ відавочны.

Напісаць каментар 19

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках