Юры Рубцоў: Лічыце, што я ў камандзіроўцы
14- 23.12.2014, 18:36
- 18,989
Палітвязень Юры Рубцоў адправіўся на «хімію».
Гомельскі актывіст пастаянна з'яўляўся на людзях у футболках з палітычнымі лозунгамі. Самая вядомая майка Юрыя Рубцова - са словамі «Лукашэнка, сыходзь», піша «Наша ніва».
Менавіта ў такой футболцы яго затрымалі пасля сёлетняга Чарнобыльскага шляху. Суддзя Кірыл Палулех пасадзіў Юрыя Рубцова «на суткі», а потым сам падаў пазоў: нібыта актывіст абразіў яго падчас суда.
6 кастрычніка 2014 суддзя Цэнтральнага раёна Менска Наталля Вайцяховіч пакарала Юрыя Рубцова 2,5 гадамі «хіміі», год адразу адмянілі паводле амністыі. Праваабаронцы адзначалі, што судовы працэс праходзіў са шматлікімі парушэннямі і што сапраўднай прычынай пераследу з'яўляецца грамадская дзейнасць. Пасля абвяшчэння прысуду праваабарончы цэнтр «Вясна» прызнаў Юрыя Рубцова палітычным зняволеным.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47715-big.jpg)
Актывіст паказвае дом, які ўласнаручна будаваў цягам чатырох гадоў, але не паспеў скончыць. Цяпер домам будзе займацца ягоны сын Віктар. Юры Рубцоў нарадзіўся ў 1961 годзе. Усе ягоныя сваякі па лініі маці паходзяць з Гомеля. Бацькі ён не ведаў. У дзяцінстве Юры Рубцоў апынуўся ў дзіцячым доме, адкуль яго забралі бабулі. Яны ж і гадавалі яго.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47716-big.jpg)
Актывіст кажа, што першыя грошы ён зарабіў у 11 гадоў, калі дапамагаў рабіць рамонт дарослым. Па спецыяльнасці Рубцоў - кіроўца, але за сваё жыццё паспеў змяніць не адну прафесію і месца працы. Апошнім часам ён быў інструктарам у аўташколе. Юрый кажа, што любіць працаваць з дрэвам, калісьці ён нават рабіў мэблю.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47717-big.jpg)
Свой апошні дзень на свабодзе Юры Рубцоў пачынае як звычайна - з кубка гарбаты. Прадпісанне ў трохдзённы тэрмін прыбыць да месца адбыцця пакарання Рубцову ўручылі ў пятніцу 19 снежня. Юрый адмовіўся падпісваць якія-небудзь паперы, але пастанавіў выехаць у нядзелю ўвечары, каб быць на месцы ў панядзелак раніцай.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47718-big.jpg)
Пасля сняданку Юрый садзіцца за свой ноўтбук чытаць навіны. Яго надзвычай турбуе Кангрэс за незалежнасць і візіт Лукашэнкі ў Кіеў.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47719-big.jpg)
Усе рэчы Юрыя падрыхтаваныя і складзеныя на крэсле ў пакоі. Аднак Рубцоў заўважае, што кубак, які ён хацеў узяць - не той. Тады Юрый змяняе яго на кубак з гербам «Пагоня».
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47720-big.jpg)
Юры - упарты гулец у шашкі. За гульнёй ён праводзіць шмат гадзін. Сын Рубцова Віктар прапануе бацьку навучыць яго гуляць у нарды, але той адмаўляецца.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47721-big.jpg)
Збіраць рэчы Юрыю дапамагае жонка Ядвіга. Можа здацца дзіўным, але ў кватэры Рубцовых не адчуваецца абсалютна ніякага напружання: усе нібыта праводзяць звычайную нядзелю, займаюцца звычайнымі справамі, жартуюць. Сам Юрый кажа родным, каб тыя ўважалі, што ён з'ехаў у камандзіроўку: «Я шмат дзе працаваў, мяне не было і па тры месяцы, і даўжэй. Звычайная справа».
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47722-big.jpg)
У вялікую валізку ў апошнюю чаргу Юрый кладзе цыгарэты. Свае вядомыя майкі з палітычнымі лозунгамі ён пакінуў дома.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47723-big.jpg)
Юрый вяртаецца да ўлюбёнай гульні ў шашкі, аднак раптам выключаецца святло. Як высвятляецца, толькі ў іх кватэры. Паход у краму за новымі коркамі не дае выніку, таму застаецца чакаць прыезду электрыка.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47724-big.jpg)
Праз некалькі гадзін электрык знайшоў няспраўнасць. Юрый сыграў некалькі апошніх партый у шашкі, напрыканцы паслухаў класічную музыку, якую вельмі любіць і развітаўся з сябрамі ў «Фэйсбуку».
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47725-big.jpg)
Час ісці на вакзал, адкуль Юрый паедзе ў Берасце. Адтуль трэба дабрацца да Пружанаў, а ад Пружанаў - некалькі кіламетраў да папраўчай установы адкрытага тыпу №7 у вёсцы Куплін. Раней там адбываў «хімію» Павал Севярынец. Кароткае развітанне - і Юры з Віктарам садзяцца ў машыну. Віктар адвозіць Юрыя на вакзал.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47726-big.jpg)
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47727-big.jpg)
У апошнія хвіліны перад адпраўленнем цягніка Юрый на платформе развітваецца з сынам.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47728-big.jpg)
Перад тым, як легчы спаць, Юрый распавядае шматлікія гісторыі са свайго працоўнага жыцця. Здаецца, на кожны выпадак у яго ёсць гісторыя: пра тое, як ён кіраваў аўтобусамі, як рамантаваў іх... Юры глядзіць на аконную раму вагона і кажа, што памятае часы працы на Гомельскім вагонарамонтным заводзе. «Мы рабілі рамы з дуба. Каб замацаваць шкло, у іх па перыметры трэба было ўкруціць чатыры дзесяткі шруб. Кожнаму па норме выдавалі ўсяго адну адвёртку на год, таму мы забівалі шрубы малатком».
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47729-big.jpg)
Кароткі перакур пад дажджом у Берасці. З Берасця Юрый наважвае ехаць да станцыі Аранчыцы на электрычцы, а потым даехаць аўтобусам да Пружанаў.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47730-big.jpg)
У электрычцы Юрый прадаўжае свае байкі, цяпер ўжо пра тое, як ён працаваў на кладцы газавых труб. Яму тэлефануе жонка, каб распытаць пра дарогу. Юрый кажа, што ўсё добра. «Думай, што я ў камандзіроўцы», - кажа ён на развітанне.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47731-big.jpg)
З Пружанаў Юрый хацеў дайсці да Куплін пешшу. Аднак моцны снежаньскі дождж вымусіў ўзяць таксі. Праезд ад пружанскай аўтастанцыі да месца, «дзе сядзяць хімікі», каштуе 60 тысяч рублёў.
![](https://i.c97.org/p/galleries/2014/gi-10293-47732-big.jpg)